Mislukte expeditie, geslaagde middag
Bij het fotograferen van vogels is de voorbereiding van groot belang. Je let op de weersomstandigheden, denkt aan de stand van de zon bij het uitzetten van de te lopen route en verkent het gebied vooraf. Weet je dat ergens jouw droomvogeltje zit, dat het licht contrastrijk is en dat de looprichting zo is dat het object niet met tegenlicht gefotografeerd behoeft te worden dan heb je al meer kans op een aardige prent. Onvoorbereid maar wat lopen scharrelen heeft niet zo veel zin.
Op het wensen lijstje van dit voorjaar stond de blauwborst, een niet zeldzame fraaie zangvogel bekend om zijn zang. De mannetjes laten die graag horen gezeten bovenin het riet of in de top van een struik, meestal in de vroege ochtend. Ik wilde hem in de klassieke pose, zingend, de staalblauwe borst met witte vlek vooruit in de stralende zon. Misschien afgezaagd, maar een prentje ervan hoort wel in de trofeeenkast te hangen. Dus op naar de Beninger Slikken op de grens waar het Spui het Haringvliet ontmoet. Een gerenommeerde plek om de blauwborst te treffen.
Maar je hebt van die dagen dat het niet mee zit. De lucht betrok tegen de verwachting in, er waren weinig blauwborsten actief en ze zaten aan de verkeerde kant van het pad. Alles wat niet de bedoeling was kwam uit. Met een paar matige prentjes en een dito humeur de terugweg aanvaard. Twee uur zeulen met kijker en camera voor niets is tenslotte niet bevorderlijk voor een positief karma. Zelfs een buizerd in ideale pose op een paaltje werd op het beslissende moment verstoord door een wandelaar en vloog uit beeld.
Op de terugweg naar de parkeerplaats, aan de binnenkant van de dijk, vloog uit de kale bomen mijn gemiste buizerd op. Zonder verder na te denken deze opname gemaakt en laat die nu net ook op mijn “bucketlist” staan. Fraai in het coulisselandschap met op de achtergrond een veld met wat ik op koolzaad houd. Majestueuze vogel zo vertrouwd in ons boerenlandschap. Mislukte expeditie, geslaagde middag.