Archives mei 2021

Als je nu over het strand loopt en het is rustig, dan kun je ze in groepjes zien foerageren in het ondiepe water, enkele meters achter de waterlijn.

Kom je te dichtbij dan vliegen ze op om snel een ander plekje te zoeken. Op het eiland in het Quackjeswater wachten hun jongen immers op voedsel en daarbij moeten ze zelf ook aan hun eten komen. Met hun lange snavels gaan ze heen en weer en zeven ze als het ware het water en vangen op deze manier hun voedsel.

Een paar dagen geleden reed ik over het strand met in de auto het kadaver van een pasgeboren zeehond.

Meestal blijf ik weg bij de waterlijn om de foeragerende steltlopers niet te laten schrikken.

Op het strand lag een fiets en tot mijn verbazing zag ik verderop een knielende fotograaf aan de rand van het water, vlak bij enkele foeragerende lepelaars!

Het was de man dus blijkbaar gelukt om dichtbij deze prachtige vogels te geraken zonder ze te laten schrikken.

Een mooi voorbeeld van respectvol genieten.

Later bleek deze fotograaf Henny Rigters uit Rockanje te zijn die ik al vaker had gezien op ons mooie strand.

De foto’s die u ziet zijn gemaakt door hem en hij heeft ze gedeeld met ons.

Dank je wel, Henny

Door de nieuwe afspraken over de manier van handelen bij strandingen van zeehonden laten we in de meeste gevallen de gestrande zeehonden eerst 24 uur met rust.

Publiek wordt gevraagd om afstand te houden, info wordt gegeven aan omstanders en het dier wordt vanaf dat moment door zeehondenwachters in de gaten gehouden.

Meestal wordt er ook een onschuldige kleurstof gebruikt om het gestrande dier op de rug te merken.

Dit vergemakkelijkt de herkenning tijdens de observatie periode.

Het kleurmerk is na enkele weken vaak weer verdwenen en de dieren hebben er geen enkele last van.

Uitzonderingen zijn natuurlijk die dieren die ernstig verwond of verstrikt in netten en of visdraad worden aangetroffen.

Hier is snel ingrijpen vaak van levensbelang. We willen absoluut geen dierenleed!

Op bovenstaande foto is te zien hoe zeehondenwachter Marjolein de kist afsluit waarin we net een verzwakt zeehondje hadden neergelegd.

Dit dier was nu voor de 3e maal gestrand in 2 dagen tijd en ondertussen was de conditie flink verslechterd.

Na 48 uur observatie is toen, na overleg met het medisch personeel van het opvangcentrum besloten om het dier te vangen en voor onderzoek naar de opvang te brengen.

Beschermingsmateriaal uitgetrokken, kist goed afsluiten en voorzichtig rijden maar….

Het is nu weer de tijd dat er gewone zeehonden worden geboren.

In tegenstelling tot de pup van de kegelrob worden deze pups normaliter met een korte vacht geboren en zijn ze de nestharen al kwijtgeraakt in de baarmoeder.

Onderstaand dood diertje werd gisteren door Marieke op het strand gevonden en gelijk gemeld.

Natuurlijk zijn we gaan kijken en hebben we het diertje geborgen.

Mijn hand geeft al aan hoe klein dit zeehondje was.

Aan de vacht is duidelijk te zien dat de pup te vroeg is geboren.

Waarom het mis is gegaan zullen we niet weten, maar deze pup heeft de vroeggeboorte niet overleefd.

De beruchte, scherpe tandjes zijn in dit stadium nog niet te zien.

Mocht je onverhoopt een levende pup tegenkomen op het strand, hou dan afstand, laat het dier met rust, hou de hond aan de lijn en bel 144.

Zeehondenwachters komen de situatie dan bekijken en in overleg wordt er dan beslist of er wat moet gebeuren of niet.

Pups zijn niet altijd ziek of gewond als ze op het strand liggen.

Heel vroeg in de ochtend kregen we al een melding over een jonge, dode zeehond op het strand van Rockanje.

Het zou een mooie dag worden en de verwachting was dat er veel publiek het strand zou bezoeken.

Een snelle inzet was dus gewenst.

Hoewel ook wilde dieren gewoon kunnen dood gaan blijft het een triest gezicht als je ze levenloos op de vloedlijn ziet liggen.

Maar op het moment dat ik bij de 1e Slag terug reed van het strand met de geborgen zeehond in de auto, brak de zon door de bomen.

Hier word je dan toch weer erg blij van.

Op het strand verwacht je hem niet zo snel: de blauwe reiger, een algemene vogel die je meer associeert met weide, sloot en meer. Toch zien we hem hier ook bij de strandplassen en op de slikken en gorzen. De vogel behoort niet tot mijn favorieten, komt koud en onsympathiek over. Nu is dit een domme, te menselijke benadering en ik corrigeer mezelf hier dan ook op. Maar toch, iedere keer als ik hem zie is dat beeld het vertrekpunt.

Afgelopen zondag kwam ik deze tegen langs de rand van de Holle Mare, keurig zijn kans afwachtend op een passerende vis of achteloze rat. Tegen het volle groen van het gras en riet stak zijn grijs-blauwe verenkleed fraai af. En dan ook nog in prachtkleed met de sierveren aan het achterhoofd en borstpluimen met blauwe strepen. Een beauty, maar van het ijskoude soort.

Onderstaand exemplaar is een paar maanden geleden gefotografeerd. Het ging om een jonge vogel in zijn eerste winter, waarbij de sierveren ontbraken en de kop nog egaal grijs gekleurd was. De kille uitstraling was echter al volledig ontwikkeld. En het vooroordeel alweer bevestigd.

Normaal laat de rietzanger zich goed zien en horen. Luid zingend bovenin een struik of op een rietstengel. Zo niet afgelopen zondag. Er dreigde een bui lost te barsten en in aanloop daarvan was een stevige wind opgestoken. Mogelijk was dat de reden dat deze zanger bijna onvindbaar was. Hij zat lager aangehecht aan een stengel en werd door het riet onttrokken aan het oog. De uitslag midden op de stengel is minder groot dan aan de top en ook een rietzanger kan de deining te gortig worden. In ieder geval, ik hoorde hem luid en duidelijk maar zag hem niet. Dat was niet te verteren. Na het maken van een paar kruispeilingen kreeg ik hem in het vizier, een aantal meters verderop in het riet zo’n 40 centimeter onder de pluim. Met moeite, het gezicht werd belemmerd door stevig wuivende stengels en halmen die in het ritme van de vlagen meebewogen. Maar dat nadeel bleek ook zijn voordeel te hebben, van tijd tot tijd vielen er ook gaten. Na enige tijd lukte het me de cadans van de vlagen in te schatten en de momenten de pakken waarin, handmatig, op het vogeltje kon worden scherpgesteld. Afdrukken en maar hopen. Het leverde dit intieme plaatje op dat een kijkje geeft in de wereld van de rietzanger bij storm en slecht weer.

Een groep schoolkinderen uit Gouda had een actieve strand schoolreis geboekt bij “de Natuurklas”.

Een initiatief van Marjolein en Marlies, waar we vaak mee samenwerken als het om een strand belevenis gaat.

De “Pop up” op het strand van Rockanje stond gepland voor de volgende dag en onze avonturen aanhanger was volledig ingericht en stond al klaar.

Nu nog enkele voorbereidingen treffen voor de avonturen op het strand en op de waterlijn.

Om te kunnen laten zien wat je zoal kunt vangen zijn we de avond ervoor nog even gaan vissen met een garnalen netje.

Een romantischer moment hadden we niet kunnen kiezen, een ondergaande zon, prachtige wolkenhemel en een windstille avond!

wordt je vanzelf bijzonder. Reclamespreuk die door mijn hoofd schoot toen ik deze kokmeeuw tegenkwam op het strand. Doodgewone vogel die je elke dag ziet en daardoor bijna niet meer waarneemt. Om dit te compenseren moeten we van tijd tot tijd maar eens de ruimte bieden aan deze toch fraaie vogel. Bij deze.

Afgelopen vrijdag is de NPO opnames komen maken in Rockanje voor het programma Zapp Your Planet.

Julius, de zoon van Marjolein was deze keer het middelpunt van de dag.

Jutten…, afval en bijzondere vondsten op het strand, dat is waar het deze aflevering van Zapp over gaat.

Eerst zijn we naar het strand gereden, want daar komen alle vondsten vandaan.

Met zijn 7en, in 2 bubbels, in onze avonturen strandrover, even flink opschuiven en rijden maar…

Gelukkig kwam er een waterig zonnetje door de brekende bewolking en kon er snel worden begonnen met de opnames op het strand van Rockanje.

Na een gezellige lunch kon Julius al zijn vondsten laten zien in zijn “Juthut”

Een pop up museum in de avonturen hut voor zijn vrienden, bekenden en voor speciale gelegenheden als vandaag.

De spannende middag werd afgesloten met een ongedwongen interview onder de bloeiende appelboom vlak bij de Juthut.

Over 3 weken kunnen we het resultaat zien bij het programma Zapp Your Planet bij de NPO.

Dank voor de gezellige dag, cameraploeg van de NPO!

Bij het fotograferen van vogels is de voorbereiding van groot belang. Je let op de weersomstandigheden, denkt aan de stand van de zon bij het uitzetten van de te lopen route en verkent het gebied vooraf. Weet je dat ergens jouw droomvogeltje zit, dat het licht contrastrijk is en dat de looprichting zo is dat het object niet met tegenlicht gefotografeerd behoeft te worden dan heb je al meer kans op een aardige prent. Onvoorbereid maar wat lopen scharrelen heeft niet zo veel zin.

Op het wensen lijstje van dit voorjaar stond de blauwborst, een niet zeldzame fraaie zangvogel bekend om zijn zang. De mannetjes laten die graag horen gezeten bovenin het riet of in de top van een struik, meestal in de vroege ochtend. Ik wilde hem in de klassieke pose, zingend, de staalblauwe borst met witte vlek vooruit in de stralende zon. Misschien afgezaagd, maar een prentje ervan hoort wel in de trofeeenkast te hangen. Dus op naar de Beninger Slikken op de grens waar het Spui het Haringvliet ontmoet. Een gerenommeerde plek om de blauwborst te treffen.

Maar je hebt van die dagen dat het niet mee zit. De lucht betrok tegen de verwachting in, er waren weinig blauwborsten actief en ze zaten aan de verkeerde kant van het pad. Alles wat niet de bedoeling was kwam uit. Met een paar matige prentjes en een dito humeur de terugweg aanvaard. Twee uur zeulen met kijker en camera voor niets is tenslotte niet bevorderlijk voor een positief karma. Zelfs een buizerd in ideale pose op een paaltje werd op het beslissende moment verstoord door een wandelaar en vloog uit beeld.

Op de terugweg naar de parkeerplaats, aan de binnenkant van de dijk, vloog uit de kale bomen mijn gemiste buizerd op. Zonder verder na te denken deze opname gemaakt en laat die nu net ook op mijn “bucketlist” staan. Fraai in het coulisselandschap met op de achtergrond een veld met wat ik op koolzaad houd. Majestueuze vogel zo vertrouwd in ons boerenlandschap. Mislukte expeditie, geslaagde middag.