Onze nationale trots: de Grutto

Bij de eerste fietstocht op Terschelling was het binnen 1 kilometer al raak. In het weidegebied onder het dorpje Lies werden we getrakteerd op grote aantallen grutto’s in en om de weilanden. Kleine kruidige percelen die goed dekking bieden aan de broedende weidevogels en hun jongen. Grutto’s, scholeksters en tureluurs voerden de boventoon. Op een paaltje deze grutto. Vogels op paaltjes weten altijd te boeien. Door het hoogteverschil worden ze als het ware uit het landschap getild en speciaal aan de toeschouwer getoond. Daarnaast kan je nog filosofische gedachten hebben bij de paaltjes, doorleefde door weer en wind geteisterde gecultiveerde stukjes van een boom, die de ideale ondergrond zijn voor vogels die je normaal gesproken niet in een boom ziet.

De vogel heeft natuurlijk zijn eigen motieven. Gebruikt het paaltje als uitkijkpost voor naderend gevaar en om de jongen te waarschuwen dekking te zoeken in het lange gras.

Het fietspad voerde langs de paaltjes rondom het weiland en om de 50 meter stond er wel eentje op zijn uitkijkpost. Zelden werd er opgevlogen, fietsende passanten werden gedoogd.

Grutto’s op een paaltje. In het voorjaar staan ze steevast zo afgebeeld op de voorpagina van natuurtijdschriften. Een bijzonderheid als je in een laag-intensief broedgebied voor deze vogels woont, zoals Voorne. Grutto’s genoeg, maar buiten het broedseizoen en niet in deze houding. De wens om nog eens een keer zo’n prentje te maken, werd hier binnen een half uur ingewilligd.

Deze foto plaatsen we speciaal voor de trouwste lezer van deze rubriek. Dagelijkse volger van onze site, woonachtig in het Groene Hart en daar zeer vertrouwd met deze vogel die in 2015 werd uitgeroepen tot onze nationale trots. Vandaag is zijn geboortedag, waarvoor we dit bericht als cadeau op zijn digitale mat deponeren. Geachte heer Th. de K. te B: van harte gefeliciteerd!!!