Help.., een krab!
Vaak treffen we op de vloedlijn overschotten aan van diverse krabben.
Soms wat scharen, soms een poot of een schild en af en toe een compleet exemplaar.
Altijd leuk om te proberen een naam te vinden van het aangetroffen beestje.
In dit geval viel al gelijk op dat het dier 2 afgeplatte achterpoten bezat, in de vorm van peddels.
Conclusie: in elk geval moet dit een zwemkrab zijn.
Het schild heeft een typische “koffiefilter” vorm en was ongeveer 7 cm breed.
De donkere kleur van de scharen en de donkere strepen op de poten horen in dit geval bij de “fluwelen zwemkrab”.
Een soort die soms massaal sterft als de zeewatertemperatuur erg laag wordt.
De afgelopen zachte winters zorgen ervoor dat het aantal sterk is toegenomen en dat je ook grotere exemplaren op de vloedlijn kunt vinden.
Het aantal tanden links en rechts van de ogen is ook een determinatie kenmerk.
In dit geval zijn het er 5 en dit zie je inderdaad ook bij de fluwelen zwemkrab.
Met een goed boek of een zoekkaart kom je al snel een heel eind.
Ik zou zeggen, probeer het eens een keer als je een krab hebt gevonden!
Onverteerbaar en uitgekotst.
Dat meeuwen ook braakballen uitkotsen hebbe we al eerder laten zien.
De onverteerbare delen van het voedsel dat ze hebben opgepikt raken ze weer kwijt door ze achteraf uit te spugen.
Je vindt deze resten vaak als een bal op het strand.
Erg stevig zijn ze niet, want bij de minste aanraking vallen ze vaak al uit elkaar.
In dit geval blijken de resten te bestaan uit een krab die met schaal en scharen is opgegeten.
Bij deze manier van eten verwerken hoef je niet te schillen, te pellen of te peuteren.
Eigenlijk best handig als je een beetje haast hebt.
Pootjes gestrand
De uitdrukking “Pootje baden” krijgt wel een wrange betekenis, bij het zien van al deze krabbenschaartjes langs de vloedlijn.
Pootje gelicht…., te veel op de poot gespeeld…., of gewoon een pootje uitgedraait?
Feit is dat er nu een behoorlijk aantal eenarmige bandieten voor onze kust rond krabbelen…, of er zijn er nogal wat gesneuveld.
De fluwelen zwemkrab
Een prachtige naam die vooral verwijst naar het behaarde schild van deze krab.
Het gedrag van deze soort is echter vrij agressief en bij de minste dreiging komen zijn scharen dreigend naar voren.
Het is een uitstekende zwemmer en dat doet de krab met de achterste poten die uitgerust zijn met peddels (zie foto). Vandaar de naam “zwemkrab”.
Al zwemmend jaagt de krab op andere kreeftachtigen, schelpdieren, wormen en visjes. Een echte carnivoor dus.
Het is een zuidelijke soort en heeft zich door de warme winters sterk kunnen uitbreiden aan onze kust.
Voor deze krab was het verhaal teneinde en diende het gestrande gereedschap slechts als een herinnering aan zijn bestaan.
Rotsen op het strand..
Ons land kent voornamelijk stranden, slikken, dijken en dammen als overgang naar de zee.
Bij ons zien we vooral strand, een kale en zanderige vlakte waar maar weinig soorten dieren en planten zich thuis voelen.
De slikken vormen natuurlijk een heel ander verhaal met volop voedsel voor veel dieren en planten.
En dan hebben we nog onze, door de mens gemaakte bescherming tegen het opkomende water, gemaakt van asfalt, beton en steen.
Eigenlijk kun je hier spreken over rotsen en kliffen aan de kust.
Zo ook in de buurt van P6 op de Maasvlakte waar het strand overgaat in een dam met grote blokken.
Met laag water een spannend gebied om van dichterbij te bekijken.
Het ziet er niet zo natuurlijk uit en mist de zachtheid van het zand, maar er leven wel degelijk veel soorten.
Een verrassing naast het kale en voedselarme zand!
De bescherming tegen de golven en het ruwe oppervlak van de golfbrekers biedt kansen voor dieren en planten die zich kunnen hechten aan een ondergrond.
Wieren, anemonen, zeesterren, klitten, zeepokken, oesters en mossels maken gebruik van de stevige ondergrond. Vaak in grote groepen: “Samen zijn we sterk!”
De kleine poeltjes, die achterblijven als het weer eb wordt, vormen een paradijs voor kleine visjes, garnalen en krabbetjes.
Onze zoektocht leverde bovenstaande plaatjes op én het verlangen om binnenkort weer op ontdekkingstocht te gaan langs onze eigen Nederlandse rotskust.
De schoonheid van de leegte
Mijn oog werd getroffen door dit verstilde tafereel.
Schoonheid in leegte en ruimte, wat een verademing.
Dit overblijfsel was eens een krab en is verworden tot een wonderlijk voorwerp in de leegte.
Daar gebracht door de wind of door een vogel en vergaat nu langzaam in de tijd.
Wat overblijft is een leegte waaruit nieuw leven ontstaat.
Krabben hebben een staart.
Net als een kreeft heeft een krab een staart. Weliswaar een korte, maar het is er ontegenzeggelijk een.
Het verschil is dat de krab de staart naar voren heeft geklapt en daarom minder zichtbaar is omdat hij onder de buik zit.
Het loont zeker de moeite om een gevonden krab eens om te keren want aan de vorm van de staart kun je zien of je te maken hebt met een vrouw of een man.
Ben zo vrij geweest om van 2 verschillende krabben de staart weer te voorschijn te halen.
Omdat ze al levenloos waren aangespoeld, heb ik in dit geval geen schuldgevoel.
Links zien we een andere vorm dan bij de rechter krab.
Links een spits toelopende vorm, bijna een vuurtoren., dit is een man.
Bij een vrouw, hier op de foto rechts zie je een brede en ronde vorm, lijkt op een bijenkorfje.
Dus, draai een aangespoelde krab gerust eens om!
welke soort?
Blijkbaar had een meeuw de krab al eerder ontdekt dan wij en er een legpuzzel van gemaakt.
De puzzelstukjes lagen op de hoogwaterlijn en het schild was niet veel groter dan van een gemiddelde strandkrab.
Vlug een foto gemaakt en het bewijsplaatje op de telefoon mee naar huis genomen…
De kleur is duidelijk anders dan van een strandkrab en de vorm van het schild ook.
Om toch te weten met welke krab we hier te maken hebben, gaan we wat beter kijken.
Het rugschild heeft aan de zijkant een aantal stompe “tanden”.
Zo heeft de strandkrab 5 tanden en de penseelkrab maar 3.
Dit schild heeft er 10 en dit gegeven hoort bij de soort: noordzeekrab.
We kennen ze meestal een stuk groter dan dit exemplaar maar deze aanwijzing is helder.
Ook de donker gekleurde scharen en de intens roodbruine kleur op poten en rugschild zijn een duidelijk kenmerk.
Hier liggen dus de restanten van een nog jonge noordzeekrab.
Dus wil je weten welke soort krab je hebt gevonden, tel dan ook eens de tanden aan de zijkant van het rugschild.
Bouwpakket uit een eitje.
Een krab komt uit een ei.
Moeder draagt de eitjes onder haar buik onder een klep en beschermt zo haar “kroost”. Na het uitkomen van de eitjes begint de krab het leven als een onbeduidende larve. Pas na enige tijd meet de krab het definitieve maatpak aan. Vervaarlijke scharen, poten die ontworpen zijn om zich in te graven, te zwemmen, zijwaarts te lopen én de ogen op steeltjes.
Dit is hoe een krab het leven begint, maar op de foto zien we hoe het op het strand is beëindigd.
Een zilvemeeuw werd door ons gerstoord tijdens gulzige sloopwerkzaamheden. Luid protesterend vloog de meeuw op en liet de onderdelen als een puzzel achter.
Het kostte ons daarna weinig moeite om de stukjes van de legpuzzel bij elkaar te passen en het drama te reconstrueren.