Mooie meeuwen, rauwe werkelijkheid

Bij de nog onstuimige zee zaten deze twee Zilvermeeuwen te wachten. Op het strand liepen een paar wandelaars en dat zinde ze niet. Daar lag hun bron van voedsel, een dode zeehond.

Aangespoeld na een paar dagen met stevige wind. Een gewone zeehond, herkenbaar aan het gebit. Rond het aangevroten hoofd de pootafdrukken van meeuwen. De zachte delen worden het eerst weggepikt, ogen en wangen. Macaber gezicht. De vacht doet vermoeden dat het een mooi beest is geweest. Voorbestemd tot voedsel te dienen op het strand van de Maasvlakte.

Grote, dode zoogdieren moeten echter worden geruimd, zo ook deze. Handschoenen aan, neus in de wind en het kadaver in de zak laten glijden. Verderop zaten de zilvermeeuwen nog steeds te wachten, tevergeefs….


Odobenus rosmarus

De mensen die beweren dat de Walrus niet in ons land voorkomt hebben niet helemaal gelijk.

Eenmaal in ons gezellige huisje op het terrein van Josee en Peter, jutters op Ameland, lieten ze ons enkele foto’s zien van hun ontmoeting met een walrus op het strand, enige, jaren geleden.

23 Januari 1998 trof men inderdaad op het strand van Ameland een heuse levende walrus.

Een stevige kerel in prima conditie en duidelijk op een flinke ontdekkingstocht.

Waarschijnlijk met een noordelijke stroming via Engeland op Ameland terechtgekomen en nu even uitrustend op het strand.

Vanwege zijn goede conditie is toen besloten niet in te grijpen en het dier is dan ook later, op eigen kracht via Denemarken teruggekeerd naar zijn geboortegrond, de noordelijke wateren boven Noorwegen.

Een verrassend bezoek van een heuse walrus!