Archives augustus 2018

Om 16.38 komt er een melding binnen, via opvangcentrum.

“Op Maasvlakte, tussen **** palen ligt een levend klein zeehondje op het strand”.

Snel Martin gebeld en samen op weg naar het strand van de Maasvlakte.

Als het beestje zomaar tussen de wandelaars ligt kan dit betekenen dat er iets aan de hand is met het dier.

Hoeft niet, maar doorgaans zijn ze vrij schuw, zeker de gewone zeehond.

Eenmaal ter plaatse geen zeehondje meer aangetroffen.

Besloten tot sporen onderzoek, soms kun je diarree of bloed aantreffen.

Al spoedig de plek gevonden waar het dier had gelegen.

Prenten van een grote hond en de afdruk van schoenen lijken er op te wijzen dat het dier het water in is gejaagd.

Misschien niets aan de hand…, maar dat zullen we vandaag niet meer weten.

Morgenochtend heel vroeg weer gaan kijken.

Daarom nu geen foto!

Bedenkelijk staan Martin en ik gebogen over het gestrande kadaver van 200kg en een lengte van bijna 2.50m.

Hoe krijgen we deze stevige dame van het strand?

We hebben dit eerder gedaan, maar toen was het strand makkelijker begaanbaar.

Nu zitten we bij de vloedlijn gelijk vast.

Toch is het ons gelukt.

Beetje rollen, beetje vlechtwerk, de sleepkabel verlengt met 30 meter en…. trekken maar!

Na overleg met Haven Rotterdam, van Parkeerterrein 6 direct naar destructie.

Op de vloedlijn…., aangespoeld en drooggevallen.

Van ver te zien en van iets dichterbij heel goed te ruiken.

Al enige tijd geleden de laatste zucht verspeeld.

Een vrouw, grijze zeehond met een lengte van 2.40 M en een geschat gewicht van meer dan 200kg.

Dit  ga ik alleen niet klaren..  Martin bellen…

Voor vervolg, zie onder EHBZ.

Bij thuiskomst na de “presentatie op locatie”, kregen we een melding dat er een dode zeehond was gevonden op strand Maasvlakte2.

Aanhangwagen los gekoppeld en weer op weg.

Een ander strand, een ander doel.

Hoewel, na het opspuiten en de droogte, het strand moeilijk begaanbaar is, toch naar de aangegeven locatie gereden.

Op de vloedlijn lag een vrij gaaf kadaver van een nog niet volwassen man, gewone zeehond.

Onderzocht, gemeld en met de nodige veiligheidsmaatregelen, volgens protocol geborgen.

Gisteren begon het weer op te knappen en de zon kreeg al snel de overhand.

Een mooi moment om nogmaals met onze aanhangwagen op het strand te gaan staan.

Samen met Monique, die zich pas had aangemeld om mee te doen met onze stichting, hebben we ons enthousiast in de strijd geworpen…

Tenminste, zo leek het, bij aankomst.

Tientallen mensen kwamen al gelijk naar ons toe en we kregen nauwelijks tijd om onze presentatie op te bouwen.

Leuke mensen, enthousiaste reacties en verrassende interacties!

Kortom, het was wederom een groot succes.

Tijdens de festiviteiten van “Bruisend Brielle” kunt u met ons kennismaken.

Wij staan daar met onze strandpresentatie in de Voorstraat.

Datum 25 augustus,  van 11.00 uur tot 17.00 uur.

Ongetwijfeld heb je wel eens een strandwandeling gemaakt, bij windkracht 7.

Het zand snijdt door de lucht en geselt alles wat zich op de strandvlakte bevindt.

Ogen geknepen tot spleetjes en het liefst met je rug naar de wind.

Vogels schuilen achter kleine heuveltjes of in het duin.

Voor planten lijkt het schier onmogelijk te overleven.

Toch kom je ze soms tegen, van die taaie exemplaren.

Eenzaam opgekomen uit het arme zand en toch frisgroen met roze of witte bloemen.

Met haar vettige, vlezige stengels en haar lancetvormige blaadjes, uitstekend gewapend tegen uitdroging.

Met deze uitrusting kan ze storm en droogte overwinnen.

Aangespoeld als zaadje en ontloken in het warme zand.

Haar naam is ook bijzonder….: “Zeeraket”.

Omdat het vandaag regent gaan we ons bezig houden met uitbreiden van onze “expositie” in de aanhangwagen..

Zo hier en daar ontbreken nog enkele soorten…

Afgelopen dagen weer enkele leuke dingen gevonden langs de vloedlijn.

Voorzichtig schoonmaken en plakken maar…

Moet wel tegen een beetje wind kunnen, als we weer op het strand staan om er meer over te vertellen.

“Op de Kwade Hoek ligt een kleine zeehond langs de waterlijn, mijnheer!”

“Ik ben een beetje ongerust want het dier blijft gewoon liggen.

Na een paar geruststellende woorden ben ik naar de Kwade Hoek vertrokken om de situatie met eigen ogen te beoordelen.

Eenmaal ter plaatse, bleek er inderdaad. een jonge gewone zeehond, dicht bij de waterlijn te liggen.

Na een half uur observatie, kon ik geen abnormaal gedrag of afwijkende uiterlijke kenmerken ontdekken.

Af en toe in de bananen houding en nu en dan mee kruipend met de zich terugtrekkende waterlijn.

Afgesproken werd om enige tijd te blijven observeren.

Een uurtje later  besloot onze vriend om, na een paar keer omrollen te vertrekken.

Vermoedelijk met een knipoog…., maar dat heb ik niet echt gezien.

Het enige wat achterbleef waren de sporen……

Een prachtige zeevogel met een spanwijdte van 1,80m.

Deze volwassen Jan-van-gent was helaas niet meer in leven.

Gestrand op de vloedlijn van Maasvlakte2.

Broedt op richels van klifkusten en leeft voornamelijk op volle zee.

Vangt vis door middel van spectaculaire duikvluchten.

Vooral van september tot januari te zien voor onze kust.

Meest bij aanlandige wind.