Het wilde maar niet lukken, de gedroomde opname van de Papegaaiduiker met vis op het vogeleiland Runde. Nog geen uitgekomen eieren, nog geen jongen, nog geen aanvoer van visjes. Terwijl we daar onze knopen zaten te tellen en genoegen moesten nemen met aardige, maar niet de gewenste plaatjes kregen we de opnamen door van onze Joyce op vogelreis in Engeland en Schotland.
Zelfde periode maar het broedseizoen lag voor op dat van Runde. Eerder hogere temperaturen? Een mogelijke verklaring.
Voor onze site: de gedroomde opname. Recht voor het vizier, bloedscherp en fraaie kleuren. Eind goed, al goed.
De Steenloper, zo fraai gekleurd zal je hem hier niet tegen komen. Wij moeten het doen met het winterkleed. Onlangs kreeg ik de Steenloper weer in het vizier van mijn camera en de verleiding is dan groot om een prentje te maken. Het was enigszins tevergeefs.
Duizelingwekkend. Aan de oever van de Oosterschelde was op schootsafstand een Steenloper bezig met zijn poetsbeurt. Toilet maken om het wat chiquer te zeggen. De veren werden gepoetst en het lijf geschud om alles weer op zijn plaats te laten vallen. Noodzakelijke actie om de boel in conditie te houden, voor het vliegen, de isolatie en het verwijderen van parasieten. Op moment van afdrukken besloot onze Steenloper de kop droog te schudden. Tegen de snelheid waarmee dat gebeurde was de camera echter niet opgewassen.
De opname werd gemaakt met een snelle tijd van 1/400 seconde. Normaal gesproken voldoende om de bewegingen van de vogel te kunnen “bevriezen”. Dit is te zien aan de veren bij de schouder. Alleen de kop…….. Het schudden gebeurde zo krachtig dat kop en snavel vervaagden tot een grijze massa. Zelfs een tijd van 1/5000 seconde zou hier niet tegen opgewassen zijn.
Geen mooie opname om een vergelijk te maken met de soortgenoot in zomerkleed hierboven. Even later dacht ik beet te hebben met een vogel weggedoken tussen de stenen van de kustwering. Bijna onzichtbaar, zeker voor een oppervlakkige kijker. Eenzelfde Steenloper als hierboven, maar dan in winterkleed en in dekking:
Maar dit verschil is niet representatief: het is juist een vogel die zich goed laat zien en ondanks de grauwe dekveren opvallende kleuren heeft. Even later had ik hem te pakken in de complete winteruitdossing. Met witte borst en oranje poten een kustvogel die juist opvalt in deze donkere maanden. Ook niet schuw en goed benaderbaar. Niet massaal overwinterend in ons land, maar op de juiste plaatsen makkelijk te vinden. Aan onze “rotskusten” steevast te zien en dat maakt hem tot een “goede instapvogel” voor als je in de wintermaanden het kleine kustgrut wilt leren kennen. Wat de Drieteenstrandloper is voor de vloedlijn, is de Steenloper voor de kustwering, strekdammetjes en schelpen strandjes.
Steenlopers houden vooral van rotsachtige kusten met begroeiing waaronder allerlei krabbetjes en kreeftjes te vinden zijn die voor de nodige calorieën kunnen zorgen. Zekere plekken om ze van najaar tot diep in het voorjaar te zien zijn de Maasvlakte bij de Blokkendam en de Maasmond, haven van Stellendam en Brouwersdam, randen langs de Oosterschelde. Prima locaties met veel wier, schelpen en stenen die omgekeerd kunnen worden. De steenloper heet niet voor niets bij onze buren: Turnstone, Steinwalzer en Tournepierre a collier. Hoe hij zijn voedsel zoekt kunnen we niet beter uitleggen.
De schutkleur moeten we niet beoordelen op de het winterkleed. Je zou bij deze biotoop zwarte poten en een vale borst inkleuren. Dan wel verwachten dat na verloop van zoveel jaren bivakkeren op onze basaltblokken de poten zwart zouden selecteren. We geloven tenslotte nog steeds in Darwin. Nee, de schutkleur moeten we beoordelen op het zomerkleed. Denk aan noordelijke toendra’s en rotsachtige, begroeide kusten. En dan is zo’n opvallend oranje, witzwarte vogel ineens onopvallend.
Als je de Steenloper in het fraaie zomerkleed wilt zien, dan kan dat in het late voorjaar nog wel hier en daar voor onze kust, met name de Wadden. Ze broeden hier niet. Dichtstbijzijnde plek is Denemarken. Voor de aantallen moet je noordelijker gaan. Wij moeten het doen met de overwinteraars, ca 7000 en doortrekkers. Maar wel mooi om te beseffen dat naast exemplaren uit Noord-Scandinavie, Finland en Rusland zelfs Steenlopers uit Noord- Canada ons land aandoen. Maakt het allemaal wat mysterieus. Mocht je die verre landen niet willen bezoeken, houd het voor nu dan op de Blokkendam, Brouwersdam, haven van Stellendam enzovoort…… Je ontdekt ze snel en mocht je nog niet veel ervaring hebben met kustvogels dan is juist deze schitterende vogel snel gevonden en een mooie start van je verzameling. Steenloper: een meer dan fraai “instapvogeltje”.
zomerkleedwinterkleed
(bovenstaand stukje is 26 februari verschenen in de nieuwsbrief van IVN Voorne-Putten Rozenburg)
De laatste dagen kregen we meldingen dat het met een van de net geboren pups niet goed zou gaan.
Er werd getwijfeld of de pup wel genoeg te drinken kreeg.
We zijn vaker langs gegaan en zagen dat het moederdier erg schuw bleek als mensen te dichtbij kwamen.
De aanwezige fotografen hebben het heel goed opgepakt en de afstand naar de pup vergroot.
De laatste dagen helpen ze juist om publiek en loslopende honden op afstand te houden!
We hadden de pup al een paar maal zien drinken, maar moeder bleef erg gevoelig voor verstoringen.
De laatste dagen zagen we de pup weer groeien en als bewijs dat het goed gaat kregen we dit filmpje toegestuurd van een betrokken fotograaf: Marja Vink.
Als enthousiast promotor van de Groene Stranden in onze Delta willen we graag onderstaand aanbod van de Stichting Anemoon onder de aandacht van onze volgers brengen!
Beste strandnatuur-liefhebber,
Je bent actief op één van de (Groene) stranden in Zuid-Holland. Op 17 oktober organiseert Stichting ANEMOON een online presentatie over strandmonitoring. In dit bericht lees je meer informatie en hoe je mee kunt doen.
Wil je meer weten over de planten en dieren die leven en aanspoelen op het strand? Ben je benieuwd hoe je met jouw waarnemingen een steentje bij kan dragen aan natuurbescherming? Dan is deze presentatie over Strandmonitoring iets voor jou!
Het natuurlijke aanspoelsel is de basis voor natuur op het strand. Het levert voedingsstoffen aan dieren en planten. Het aanspoelsel is een afspiegeling van wat er in de kustzone leeft. Zo kun je bijvoorbeeld aan de aangespoelde dieren en wieren zien hoe het gaat met organismen in zee. Neemt een soort toe of juist af? Waar en hoe leeft een soort? Met deze kennis kan de natuur beter beheerd en beschermd worden.
Ook jouw waarnemingen zijn daarbij van belang. In deze presentatie leggen we je uit hoe jij kunt helpen.
Doe mee! Geef je op voor de Strandmonitoring presentatie van Julia van Beinum van Stichting ANEMOON op dinsdag 17 oktober – 19:30 en ontdek hoe leuk en waardevol strandmonitoring is! Daarnaast organiseren we de mogelijkheid deel te nemen aan een buiten workshop. De datum en plaats hiervan worden nader bepaald.
Als je iemand kent die mogelijk geïnteresseerd is in Strandmonitoring, voel je vrij om deze e-mail door te sturen.
PS: voor de belangstellenden die dinsdag 17 oktober verhinderd zijn:
Julia van Beinum geeft namelijk op de 18e (woensdag dus) dezelfde presentatie voor onze Zeeuwse collega’s. Als je wilt kunnen jullie daar bij aanhaken.Hierbij de inschrijflink naar de presentatie op woensdag de 18e: Geef je op voor de Strandmonitoring presentatie van Stichting ANEMOON op woensdag 18 oktober (19:30-21:00).
Voorjaar in de natuur, het testosteron spat er vanaf. Adrenaline en agressie in de lijven. In dit duinmeertje vechten twee Meerkoeten om het territorium. Meerkoeten staan bekend om hun agressief gedrag in het broedseizoen. In de wintermaanden leven ze vreedzaam samen in grote groepen, in het voorjaar vormen ze paartjes die de andere koppels het riet uitvechten. Deze Zwarte zwaan kijkt rustig toe hoe het gevecht eindigt. (foto’s Joyce Oudwater)
In het drooggevallen oude haventje aan de noordrand van de Oosterschelde liep deze Kleine zilverreiger te foerageren, onttrokken aan het oog door de hoge kademuur. Andersom gold dat ook voor de wandelaars die aan zijn oog onttrokken werden. En zo leefden twee werelden die normaal elkaar niet zo verdragen naast elkaar. Vanachter een aanlegpaal kon ik de reiger rustig fotograferen. Vanaf een afstand die niet zo vanzelfsprekend is voor deze schuwe vogel.
Het gaat goed met de reigers, met name de Grote zilverreiger. Ook de Kleine neemt in aantal toe, al gaat dat om een zeer beperkte aantal broedgevallen. In de winter verblijven er een paar honderd in ons land. En nu in de tijd van de trek zijn de aantallen nog groter. Schouwen en de Oosterschelde behoren tot de favoriete plekken, onze achtertuin!
Zelden boven land zoals in ons vorige bericht vermeld. In Engeland, Schotland en Wales een algemene broedvogel die in groten getale aan de kust te vinden is. Maar door zijn passie voor steile rotswanden en smalle richels soms niet makkelijk te ontdekken. In de broedtijd, wanneer ze aan land moeten komen is het gemakkelijkst de vliegende exemplaren te volgen en dan de richels af te turen. Zo ook hier, een vermoeide wandelaar zit uit te rusten op het Zoutpad en 4 meter eronder zitten meerdere paartjes te broeden, slechts verraden door de voedsel aanvoerende partner.
Bovenwereld
onderwereld
In eerste instantie denk je een meeuw te zien, maar de vliegwijze is anders. Stijver, hoekiger, abrupter. Een meer gedrongen lijf en de vleugels haken anders aan. Ook beduidend moeilijker te fotograferen, de zilver- en mantelmeeuwen zweven rustiger. Is in zijn element wanneer hij kan zweven boven de golven en de energie van de met de golf samengaande luchtstromen kan benutten. Vorm volgt functie, zoals in het design geldt. Jammer dat juist de situatie waarvoor hij optimaal is uitgerust zich ver buiten bereik van de lens bevindt.
