Archives december 2019

Oudjaarsdag, grauw weer, gure wind. Altijd aparte dag. Verwaaid langs het water zit dit jonge exemplaar zilvermeeuw, vermoedelijk tweede winter aan snavel en verenkleed te zien, te reflecteren op zijn nog jonge leven. Is zijn stemming melancholisch vanwege het naderend einde van het jaar? Onzin natuurlijk. Het beest leeft volledig in het nu en dat is voor hem niet slecht. Geen vorst, voldoende voedsel en ver van het vuurwerk. Goed te zien is het neusgat in de snavel waar je, als je standpunt goed is, door heen kunt kijken. Vogels kunnen ruiken al is het reukorgaan minder ontwikkeld dan bij mensen, net zoals zijn vermogen tot reflectie.

Vanmorgen werd een Grote Trap gemeld in de omgeving van de Hoonaardweg nabij Brielle. Een zeldzame dwaalgast die mogelijk een uitstapje heeft gemaakt vanuit een kolonie in Oost Duitland. De Grote Trap komt in Europa nog voor in Spanje, Hongarije, Zuidoost Europa. Bevestiging van herkomst verwachten we binnenkort op waarneming.nl te kunnen vinden. Opname gemaakt vanaf grote afstand ( 17 x optische tele , daarna nog 3 x digitaal vergroot). Mannetje kan tot 18 kg (!!) wegen , vrouwtje haalt ca 12 kg. Is hiermee de zwaarste vliegende Europese vogel.

Kerst op de Brouwersdam voor talloze vogels. Veel scholeksters. Naast de Wadden is de Delta het overwinteringsgebied voor de scholekster. De laatste decennia heeft de soort zich aangepast en is van kustvogel ook binnenlandse broeder geworden. Maar in de winter trekken de “oosterlingen” naar de kust. Of deze daar van afkomstig zijn laat zich raden: geen ringen aan de poot die meer informatie zouden kunnen geven. Met z’n drieën in het gelid, op 1 poot en snavel lekker weggestopt in de veren om energieverlies te voorkomen. Kan ook zijn dat ze het niet lekker vinden om met die lange snavel tegen de sterke zuidwester in te staan: onmogelijk om dat ding dan recht te houden, dus maar opbergen anders klappert het zo.

Maandag 23 december ontvingen wij van het bestuur van de kringloopwinkel “Het vervolg” een heel fraai vormgegeven en genereuze cheque ad 500,00 euro ter ondersteuning van onze voorlichtingsactiviteiten. De zeer populaire kringloopwinkel in Oostvoorne wordt gedreven door een team van 56 vrijwilligers die op professionele wijze vraag en aanbod bij elkaar brengen en zo materiele zaken een tweede of derde kans te geven en verspilling voorkomen. Uit hun opbrengsten worden jaarlijks diverse regionale initiatieven ondersteund. Dit jaar mochten wij hier ook voor in aanmerking komen. Vrijwilligers: hartelijk dank. Het geld zal worden besteed aan de inrichting van ons nieuwe pop-up museum.

Stichting Strand in Zicht heeft zich in 2019 ingezet
om zowel jong als oud te laten beleven hoe rijk
het kustleven is en hoe we dit kunnen beschermen.

Zo zorgen we er samen voor dat deze
sterren van ons strand blijven schitteren!

Fijne Feestdagen en graag tot ziens in 2020.

Vrijwel onopgemerkt dribbelen de steenlopertjes over de met zwart asfalt overgoten basaltblokken aan de rand van de vloedlijn op de Brouwersdam. Goed beschermd door hun schutkleur vallen ze de argeloze voorbijganger nauwelijks op. Het bruin-grijze verenkleed met de witte buik en de kleine afmeting zorgen ervoor dat ze vrijwel volledig opgaan in hun omgeving. Dit exemplaar is vermoedelijk nog een jonkie, gezien de lichtbruine randen aan de veren. De adulten zijn donkerder en missen die randjes. Maar wat is de functie van die fel oranje kleur van de poten op deze zwarte ondergrond?? Een beetje Darwin en een paar generaties verder en ze hebben zwarte poten. De naam voor de nieuwe ondersoort hebben we al: asfaltlopertje.

Na een inzet bij Gate Terminals op de Maasvlakte, waar een gewonde zeehond alweer te water was gegaan, zijn we over strand terug gereden.

Net voorbij P6 lag een klein zeehondje.

Op afstand, vanuit de auto, leek het dier niet fit.

Dichterbij gekomen, bleek het een gewonde jonge zeehond.

Ook had het aan het rechter oog problemen en was het beestje erg benauwd.

Het onfortuinlijke dier reageerde nauwelijks en al snel volgde overleg met Aseal.

Besloten werd om dit hoopje ellende te vangen en mee te nemen voor opvang in Stellendam.

Vanaf half december worden er weer jonge kegelrobben geboren in onze omgeving,

Een dergelijke pup noemen we een “witje”.

Als je de foto bekijkt begrijp je wel waarom.

Een dikke, witte vacht moet ze beschermen tegen de elementen.

De eerste 3 weken liggen ze vaak op een rustige plek te wachten tot moeder komt om melk te geven.

Pas als ze verhaart zijn, stopt moeder met melk geven en moeten ze voor zichzelf gaan zorgen.

Gisteren werden er 2 pups gemeld op het strand van de Maasvlakte.

Omdat ze nog niet waren afgespeend hebben we ze een kleur-merk gegeven en iets verplaatst ivm loslopende honden.

Een bleek al snel moederloos en is naar opvang gebracht.

De ander wordt door ons scherp in de gaten gehouden.

Veel wind en buien, lekker najaarsweer. Deze scholeksters houden zich koest en wachten rustig af. Weggedoken in het eigen verenkleed, kop in de wind, staan ze keurig in het gelid. Alle in de dezelfde richting, niet alleen vanwege de wind maar ook om in geval van gevaar snel en geordend weg te kunnen vliegen.

Het leuke van prentjes maken is dat je achteraf meer gaat nadenken over details. Deze aalscholver maakt een landing op het water. Hoe gebruikt hij hierbij zijn poten? Remt hij hiermee af??? Deze lijkt voor de definitieve landing al een paar keer contact gemaakt te hebben met het oppervlak. Dit aan het opspattende water te zien. Met zijn poten, of met zijn buik??? Doen alle watervogels het zo?? Puntje van onderzoek, betekent dat ik de komende periode zoveel mogelijk landingen van watervogels moet fotograferen: lastig, je moet maar op het juiste moment aanwezig zijn en in de juiste hoek staan. Leuke uitdaging, wordt vervolgd!