Archives oktober 2020

Ben je nog wel een ster als je een arm minder hebt?

Sterren schitteren, maar in dit geval wel van enige afwezigheid.

Er zijn vondsten bekend van gewone zeesterren met wel 7 armen, dus deze straalt wel een stuk minder fel.

Normaliter heeft de gewone zeester 5 armen waarmee hij prima uit de voeten kan.

Ik vind zeesterren vooral “uitblinken” in hun herstel vermogen.

Het gebeurt nog al eens dat een zeester een arm kwijtraakt en met een arm minder door het leven moet.

Maar…., zij hebben het vermogen om weer een nieuwe arm te laten aangroeien. Dit proces gaat echter wel eens mis en dan groeien er 2 nieuwe armen uit de plaats waar de oude arm is afgescheurd.. Dan heeft de ster 6 armen.

Onze ster op de foto is nog niet begonnen met die regeneratie en heeft er nu dus nog maar 4.

Een geweldige aanpassing in een spannend en roerig bestaan.

Net als een kreeft heeft een krab een staart. Weliswaar een korte, maar het is er ontegenzeggelijk een.

Het verschil is dat de krab de staart naar voren heeft geklapt en daarom minder zichtbaar is omdat hij onder de buik zit.

Het loont zeker de moeite om een gevonden krab eens om te keren want aan de vorm van de staart kun je zien of je te maken hebt met een vrouw of een man.

Ben zo vrij geweest om van 2 verschillende krabben de staart weer te voorschijn te halen.

Omdat ze al levenloos waren aangespoeld, heb ik in dit geval geen schuldgevoel.

Links zien we een andere vorm dan bij de rechter krab.

Links een spits toelopende vorm, bijna een vuurtoren., dit is een man.

Bij een vrouw, hier op de foto rechts zie je een brede en ronde vorm, lijkt op een bijenkorfje.

Dus, draai een aangespoelde krab gerust eens om!

Natuurlijk zeg ik dat niet….

Gewoon een behoedzame ontmoeting op basis van respect voor elkaar.

Lekker laten liggen.., ik kom straks nog wel eens kijken of alles goed gaat..

Blijkbaar had een meeuw de krab al eerder ontdekt dan wij en er een legpuzzel van gemaakt.

De puzzelstukjes lagen op de hoogwaterlijn en het schild was niet veel groter dan van een gemiddelde strandkrab.

Vlug een foto gemaakt en het bewijsplaatje op de telefoon mee naar huis genomen…

De kleur is duidelijk anders dan van een strandkrab en de vorm van het schild ook.

Om toch te weten met welke krab we hier te maken hebben, gaan we wat beter kijken.

Het rugschild heeft aan de zijkant een aantal stompe “tanden”.

Zo heeft de strandkrab 5 tanden en de penseelkrab maar 3.

Dit schild heeft er 10 en dit gegeven hoort bij de soort: noordzeekrab.

We kennen ze meestal een stuk groter dan dit exemplaar maar deze aanwijzing is helder.

Ook de donker gekleurde scharen en de intens roodbruine kleur op poten en rugschild zijn een duidelijk kenmerk.

Hier liggen dus de restanten van een nog jonge noordzeekrab.

Dus wil je weten welke soort krab je hebt gevonden, tel dan ook eens de tanden aan de zijkant van het rugschild.

Dit gebeurde dus op een van de stranden van onze kust.

2 Loslopende honden die een gestrand zeehondje hebben doodgebeten.

(Bron: @ReneOudshoorn op twitter)

Strandgangers, houdt alstublieft uw honden aan de lijn bij het zien van een gestrand dier!!!!

Ook deze keer kregen we de melding via Aseal, het opvangcentrum voor zeehonden.

Marion was met haar man aan het wandelen op het strand bij de Westplaat toen ze een zeekoet tegen kwamen op het pad, tussen de begroeiing.

Wel een bijzondere locatie voor een vogel die zijn habitat op zee heeft.

Wellicht dat de storm van 2 dagen geleden hier mee te maken heeft gehad.

Het dier was nog redelijk alert maar duidelijk in een slechte conditie.

Gelukkig heeft Marion de vogel gemeld en zijn we direct naar de Westplaat gereden om het dier hulp te bieden.

Terwijl Marion op onze komst stond te wachten is ze bij de vogel gebleven om te zorgen dat er geen honden in de buurt konden komen.

Het dier liet zich gelukkig snel vangen, maar protesteerde fel tegen zijn nieuwe verblijfruimte.

Met de zeekoet in de “strandrover” zijn we naar huis gereden, waar de dierenambulance van de dierenbescherming de vogel heeft opgehaald en direct naar de opvang, in Rotterdam heeft gebracht,

Overdracht van de zeekoet.

De vogel liet zich niet zonder slag of stoot oppakken en pikte stevig naar de helpende hand.

Handschoenen zijn dan ook geen overbodige luxe.

Nu maar hopen op een spoedig herstel.

Zomaar een klein stukje “vloedlijn” bij P6 op het strand van Maasvalkte2, vanmorgen.

Een lange strook met aangespoelde zeesterren, schelpen, krabben en ander materiaal.

Te veel om gelijk te overzien en daarbij waren een aantal gulzige meeuwen onze directe concurrenten.

Een foto was de oplossing! Een stukje bevroren in de tijd om thuis op het gemakje nog eens uit te pluizen…

Kijk maar eens goed….

Pootjes van blaasjeskrab, strandkrab, pootje van noordzeekrab, mosselen, zeepokken, garnaal, zeeboontje…, oester en natuurlijk een aantal zeesterren.

Zie jij ze ook?

Koning, keizer.., admiraal.., ze doen het allemaal.

Waar wij als moderne mens over het algemeen enige discretie willen bij de stoelgang, ligt dit bij de meeste dieren anders.

In de dierenwereld wordt een goede drol gebruikt om bijvoorbeeld te markeren, te verleiden, te verstoppen of juist te openbaren en van enige gêne is nauwelijks sprake.

Ook de kleur is bij de dieren tamelijk variabel. Zo kennen we de meeste drollen als bruin, maar zwart en groen is zeker een regelmatig voorkomend eindproduct.

Op de foto hebben de 3 wildpoepers duidelijk een lichtere kleur aan hun uitwerpselen gegeven.

Bijna wit en meer een “flats” dan een brijige massa.

Door de afdrukken in het zand is het niet moeilijk raden…. Meeuwen!

Omdat ik ze zelf heb zien opvliegen na hun daad weet ik dat het zilvermeeuwen en een stormmeeuw waren.

Bij veel vogels zit er een witte kleuring in de ontlasting. Dit komt omdat vogels geen aparte opening hebben om te plassen maar hun urine tegelijk met hun vaste poep uitwerpen.

Urine is in opgedroogde vorm, wit van kleur en dit verklaart de lichte ontlasting van de eerder genoemde gevederde strandgangers.

De harde delen van hun voedsel, als schelpen, krabben en graten worden uiteindelijk in de vorm van een braakbal uitgescheiden.

Zo heeft elke soort weer een eigen eindproduct.

Zondagochtend had Paul van den Hoven uit Poortugaal een bijzondere ontmoeting tijdens een strandwandeling met zijn gezin op Maasvlakte2.

Er zat iets langs de waterlijn: “Zwart met wit, een puntige snavel en rustend op het nog natte zand”. Een bijzondere vogel met een vage gelijkenis met een kleine pinguïn..

Paul had het gelijk goed: “een zeekoet!”

Een zeevogel die alleen aan land komt om te broeden aan de westkust van Engeland, IJsland en Noorwegen en op eilanden in de Atlantische oceaan.. Overwinterd in groepjes voor onze kust.

Al snel bleek het dier verzwakt of gewond en was niet meer alert.

Paul heeft besloten om het dier direct te melden en via Aseal kwam de melding bij ons.

We hebben toen snel terug gebeld naar Paul voor de exacte locatie.

Hij gaf aan om bij de onfortuinlijke vogel te blijven om mensen en honden op afstand te houden en wij gingen direct op weg om het dier hulp te bieden.

20 Minuten later was de verzwakte vogel gevangen en konden we er voor zorgen dat het dier naar de opvang werd gebracht.

Dankzij adequaat optreden van de fam. van den Hoven, die tevens de foto van de zeekoet heeft gemaakt.

Dank!

Deze jonge zeehond is enige dagen geleden gemerkt met een gele stip op de rug. Dit om herkenning en observatie makkelijker te maken. Het dier is daarna en tijdje in de gaten gehouden.

Afgelopen zaterdag ochtend werd het dier opnieuw gemeld en dan zie je hoe belangrijk het kan zijn om het dier te kunnen herkennen aan de gele stip op de rug.

Een tweede ontmoeting, een tweede kans!

Bron: https://waarneming.nl/observation/201794458/