Havik
Inmiddels geen zeldzame vogel meer in onze streken, je kunt ze regelmatig waarnemen en er zijn in deze regio meerdere nesten. Toch valt het niet mee ze te fotograferen. Heeft met het gedrag en de jachttechniek van de vogel te maken.
Van oudsher een bosvogel die gewend is te werken vanuit de dekking. Als een sluipmoordenaar slaat hij toe, tussen de bomen valt hij onverwachts aan. Achtervolgt desnoods zijn prooi op de grond tot onder de struiken.
Maar soms heb je geluk en zit er eentje te rusten in een nog kale boom in de avond zon. Niet toevallig in de buurt van een nest dat al jaren door deze Havik bezet wordt.
Gelukje dat je deze vogel zo treft, over twee weken zullen de bladeren teveel in de weg gaan zitten. Het gaat hier vrijwel zeker om een vrouwtje gezien het formaat. Vrouwtjes hebben minimaal de grootte van een buizerd, de mannetjes zijn een slag kleiner. De mannetjes hebben een blauwgrijze rug, bij de vrouwtjes neigt dit meer naar bruin. Ogen geven ook een indicatie van het geslacht, meer oranje dan geel bij de man en bij de vrouw net andersom. Maar zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Let ook op de witte oogstreep waaraan de Havik te herkennen is in het veld, maar ook in de lucht.
Er zijn natuurlijk betere foto’s te vinden van het beest. Ga naar een dierentuin of vogelkijkhut met vaste voedertijden en je kan betere opnames maken. Hier bij deze toevalstreffer moet je door de takken heen werken en heb je te maken met nog al wat storende zaken. Maar toch, het heeft ook de bekoring van een koude grond groente tegenover die uit de kas. De eerste heeft schoonheidsfoutjes en littekens van de ruige natuur, maar meer smaak en karakter dan zijn gepolijste familielid van achter glas. Daar troost ik me dan maar mee.