Op onderstaande video zie en hoor je hoe een pup roept, die wacht op terugkeer van de moeder zeehond.
Een natuurlijk proces waar we zeker niet in moeten grijpen.
We begrijpen het gevoel dat dit huilen oproept, maar besef dat het niet voor ons is bedoeld.
Met rust laten en flink afstand houden alstublieft!
Deze 3 jongelui moesten een trailer maken voor een documentaire over het nieuwe beroep van zeehondenwachter.
Deze opdracht werd geïnitieerd door hun media opleiding in Breda.
Zwaar bepakt en met grote vertraging door uitval in het openbaar vervoer, kwamen ze in de loop van de ochtend aangelopen.
Zowel de trein als de busdiensten hadden het laten afweten.
Gelukkig was hun enthousiasme niet aangetast en werd er vrijwel direct gestart met de werkzaamheden.
Interviews, strand werk en tenslotte een bezoek aan het opvangcentrum Aseal.
Een hele leuke dag met enthousiaste mensen en een plezierige atmosfeer.
Succes met jullie project!
Afgelopen maand hebben we al 2 artikeltjes gewijd aan deze prachtige zeevogel.
Het was een paar weken rustig wat meldingen betreft, maar gisteren was er weer een gestrand.
Deze onfortuinlijke alk zat ineengedoken op het strand van de Maasvlakte.
Nauwelijks in staat om zich nog uit de voeten te maken voor nieuwsgierige honden en mensen.
Gelukkig heeft iemand de moeite genomen om de situatie aan ons te melden en konden we op tijd ingrijpen.
De vogel is ondertussen opgevangen bij Karel Schot in Rotterdam.
Hieronder een foto waardoor men kan begrijpen waarom ze vaak verward worden met een pinguïn.
We reden net terug na een inzet voor een gewonde zeehond toen we ze zagen sjouwen.
3 Jonge mannen, die een fors pakket netten achter zich aan trokken over het natte zand.
Het gevaarte trok een flink spoor achter de zwoegende stoere kerels.
Natuurlijk zijn we even gestopt om eventueel te kunnen helpen.
Onze trekhaak bleek een grote verlossing voor de 3 studenten uit Delft.
Stephan, Bas en Onno vertelden dat ze deze netten hadden aangetroffen op het strand van de Kwade Hoek en dat ze vast besloten waren om de zee van deze rotzooi te bevrijden.
“We studeren op de TU en hebben iets met de zee”, zei Stephan.
Ook hebben we een bedrijf opgericht dat onderwater robots maakt voor onderzoek van de zeebodem.
Lobster_Robotics.com
Dit verklaarde natuurlijk ook hun betrokkenheid.
Stoere kerels en dank jullie wel namens de zee.
Soms heb je even zo’n moment dat je elkaar diep in de ogen kunt kijken.
Wat zou de ander nu denken?
Wat ik denk te zien en te voelen hoeft niet hetzelfde te zijn als wat deze zeehond denkt en voelt.
Toch wil ik blijven geloven in het gevoel van een echte, kortdurende verbinding.
Elke keer als we een zeehond van dichtbij moeten onderzoeken heb je even een moment van oogcontact.
Zouden ze me later nog herkennen?
Uit onderzoek blijkt steeds vaker dat we het gevoelsleven en de intelligentie van zeezoogdieren onderschatten.
Daarom handelen we altijd met respect.
