Op onderstaande video zie en hoor je hoe een pup roept, die wacht op terugkeer van de moeder zeehond.
Een natuurlijk proces waar we zeker niet in moeten grijpen.
We begrijpen het gevoel dat dit huilen oproept, maar besef dat het niet voor ons is bedoeld.
Met rust laten en flink afstand houden alstublieft!
Deze 3 jongelui moesten een trailer maken voor een documentaire over het nieuwe beroep van zeehondenwachter.
Deze opdracht werd geïnitieerd door hun media opleiding in Breda.
Zwaar bepakt en met grote vertraging door uitval in het openbaar vervoer, kwamen ze in de loop van de ochtend aangelopen.
Zowel de trein als de busdiensten hadden het laten afweten.
Gelukkig was hun enthousiasme niet aangetast en werd er vrijwel direct gestart met de werkzaamheden.
Interviews, strand werk en tenslotte een bezoek aan het opvangcentrum Aseal.
Een hele leuke dag met enthousiaste mensen en een plezierige atmosfeer.
Succes met jullie project!
Afgelopen maand hebben we al 2 artikeltjes gewijd aan deze prachtige zeevogel.
Het was een paar weken rustig wat meldingen betreft, maar gisteren was er weer een gestrand.
Deze onfortuinlijke alk zat ineengedoken op het strand van de Maasvlakte.
Nauwelijks in staat om zich nog uit de voeten te maken voor nieuwsgierige honden en mensen.
Gelukkig heeft iemand de moeite genomen om de situatie aan ons te melden en konden we op tijd ingrijpen.
De vogel is ondertussen opgevangen bij Karel Schot in Rotterdam.
Hieronder een foto waardoor men kan begrijpen waarom ze vaak verward worden met een pinguïn.
We reden net terug na een inzet voor een gewonde zeehond toen we ze zagen sjouwen.
3 Jonge mannen, die een fors pakket netten achter zich aan trokken over het natte zand.
Het gevaarte trok een flink spoor achter de zwoegende stoere kerels.
Natuurlijk zijn we even gestopt om eventueel te kunnen helpen.
Onze trekhaak bleek een grote verlossing voor de 3 studenten uit Delft.
Stephan, Bas en Onno vertelden dat ze deze netten hadden aangetroffen op het strand van de Kwade Hoek en dat ze vast besloten waren om de zee van deze rotzooi te bevrijden.
“We studeren op de TU en hebben iets met de zee”, zei Stephan.
Ook hebben we een bedrijf opgericht dat onderwater robots maakt voor onderzoek van de zeebodem.
Lobster_Robotics.com
Dit verklaarde natuurlijk ook hun betrokkenheid.
Stoere kerels en dank jullie wel namens de zee.
Soms heb je even zo’n moment dat je elkaar diep in de ogen kunt kijken.
Wat zou de ander nu denken?
Wat ik denk te zien en te voelen hoeft niet hetzelfde te zijn als wat deze zeehond denkt en voelt.
Toch wil ik blijven geloven in het gevoel van een echte, kortdurende verbinding.
Elke keer als we een zeehond van dichtbij moeten onderzoeken heb je even een moment van oogcontact.
Zouden ze me later nog herkennen?
Uit onderzoek blijkt steeds vaker dat we het gevoelsleven en de intelligentie van zeezoogdieren onderschatten.
Daarom handelen we altijd met respect.
De komende twee maanden worden er weer jongen geboren van de grijze zeehond.
Deze “witte” pups kan men soms op het strand of in de duinen aantreffen.
Vaak blijven ze een langere tijd op die plek liggen en komt moeder regelmatig aan land om de pasgeboren pup te laten drinken.
Mocht je een dergelijke pup tegenkomen, denk dan niet dat dit huilende dier zijn moeder kwijt is.
Het enige dat de witte pup wil is drinken, net als onze baby’s.
De moeder is vaak vlak bij in zee en houdt de zaak goed in de gaten.
Als er mensen om de pup heen blijven staan, durft ze niet het land op te komen en krijgt de pup geen eten.
Pas als de kust weer vrij is kan moeder weer het land op bobberen om haar pup drinken te geven.
Houdt dus onmiddellijk flink afstand (minstens 100 meter) en raak de pup in elk geval nooit aan!
Zo kan het dier flink groeien en na een dag of 10 zelfstandig naar zee vertrekken.
Maak van een pasgeboren zeehond geen wees!
Het is niet alleen bij de wet verboden om deze beschermde dieren te verstoren, het heeft ook te maken met respect.
De waarschuwingsborden zijn duidelijk genoeg en voor iedereen te begrijpen.
Helaas kunnen loslopende honden niet lezen en volgen ze hun instinct.
Daarom nogmaals met klem een verzoek om je hond(en) aan te lijnen als je een rustende of een zieke/verzwakte zeehond tegenkomt!
Wij houden ze, na een melding 24 uur goed in de gaten en gunnen ze de broodnodige rust.
Dank je wel.
We zagen hem ontstaan en groter worden….
Plots boorde de boog zich in de zee en het water spatte hoog op.
Zo onschuldig is ie niet…, die regenboog!
Soms kom je er plotseling een tegen, een zeehond met een kleurtje op de rug.
Dit heeft natuurlijk een reden.
Meestal ligt zo’n zeehond al een tijdje op het strand en is het dier al eerder gemeld door verontruste wandelaars.
Na een dergelijke melding gaat een zeehondenwachter poolshoogte nemen en maakt een inschatting van de conditie van het gestrande dier.
Bij twijfel worden er altijd foto’s en video beelden gemaakt en doorgestuurd naar het opvangcentrum.
Na overleg wordt er dan een beslissing genomen wat de volgende stap zal zijn.
In veel gevallen wordt er vlg. een protocol gewerkt en besloten om het dier 24 uur in de gaten te houden.
Bij de zeehond op onderstaande foto was dit ook het geval.
We kunnen dit dier nu makkelijker herkennen bij een volgende melding.
In elke regio wordt een andere kleur gebruikt en met een spuitbus kleuren we een plekje op de rug.
In de Delta gebruiken we nu de kleur blauw.
Deze kleurstof blijft maar enkele weken zitten en is absoluut milieu vriendelijk.
Dus bij aantreffen van een zeehond met een kleurtje in combinatie met waarschuwingsborden, dan weet je nu dat het dier in observatie is.
Altijd afstand houden en honden aan de lijn, bij deze dieren zeker!
Melden is natuurlijk altijd nuttig.
Op de foto zien we een wulp met in de bek een kleine krab.
Blijkbaar op weg naar een rustiger omgeving om ongestoord van dit maaltje te kunnen genieten.
Wulpen hebben een uitzonderlijk lange en kromme snavel en zijn hieraan makkelijk te herkennen.
Die kromming heeft een voordeel ten opzichte van de steltlopers met een rechte snavel.
Uit onderzoek is namelijk gebleken dat de gekromde snavel een groter bereik en gevoel heeft, waardoor hij meer prooien vangt.
Hij kan met zijn lange kromme snavel ook dieper in het slik peuren dan de andere steltlopers, en onder stenen komen.
Een mossel, slijkgaper of klein krabbetje gaat er dan ook moeiteloos in.
Het vrouwtje heeft trouwens een langere snavel dan het mannetje.
Wellicht leuk om te weten dat een wulp wel 20 jaar oud kan worden.
Dus onthoudt: “Een wulp heeft een snavel die wijst naar zijn gulp!”
