Melding dode bruinvis op de Maasvlakte2.
Een gestrande, dode bruinvis raakt me vaak meer dan een dode zeehond.
De gestroomlijnde bouw, het kleurcontrast en de intelligente oogopslag geeft dat je bijna nooit neutraal kunt blijven kijken.
Ook de manier waarop de zee ze op het strand heeft gevlijd, geeft het schouwspel vaak een zekere schoonheid.
Ook nu weer!
Bij het aanrijden naar een gemelde dode zeehond is het altijd afwachten hoe groot het kadaver is.
Nu we in de “anderhalve meter” status zitten, ben ik vaak in mijn eentje om de klus te klaren…
Ik was dan ook opgelucht dat deze melding nog een jong dier betrof met een geschat gewicht van rond de 35 kg.
Na de schouw en het doorgeven van de gegevens heb ik het dier in de lijkzak gelegd en achterin de auto meegenomen voor onderzoek.
Uiteraard met mondkapje én handschoenen…, je weet tenslotte nooit welke ziektes dit dode dier met zich mee draagt.
Een melding via werklui op de Maasvlakte: “Een groot dier op het strand bij P6!”
Al snel waren we ter plaatse en stonden we oog in oog met een volwassen kegelrob. Met een lengte van 2,50 m en een geschat gewicht van meer dan 200kg een indrukwekkende verschijning! (zie ons YouTube account)
Helaas maakte het dier een vermoeide en zieke indruk. Zag er mager uit en reageerde weinig alert.
Aan het gele kleurmerk en een wond aan zijn snuit konden we zien dat het ging om het dier dat al een paar dagen op het strand had gelegen bij Kijkduin.
Nu dus hier en blijkbaar stervende.
Na overleg is besloten het indrukwekkende dier te blijven observeren en zoveel mogelijk met rust te laten. Ook het publiek is zoveel mogelijk op afstand gehouden.
Uiteindelijk is de oude kegelrob, hier op het strand rustig ingeslapen.
Ook wilde dieren gaan een keertje dood.
Door het contactverbod i.v.m. de corona problematiek zou het onverantwoord zijn om met de aanhanger op locatie te verschijnen.
De nieuwsitems hebben sinds vorige week een andere invulling gekregen. Uitgebreide info in plaats van snelle berichtgeving.
Op deze manier kunnen we jullie toch de verhalen brengen die we normaliter bij de avonturen aanhanger vertellen.
Veel leesplezier en hopelijk zien we elkaar deze zomer weer op het strand.
Renate was weer aan het zoeken op een zonovergoten Maasvlakte strand.
Haar belangstelling gaat voornamelijk uit naar fossielen. Restanten uit de tijd dat Engeland nog verbonden was met Nederland.
Deze keer echter trof ze een vermoeid en gewond zeehondje aan op de vloedlijn.
Door haar alertheid en haar melding ontmoeten we Renate een half uur later, in de buurt van het gestrande dier.
Uit een eerste onderzoek bleek dat de jonge kegelrob slechts lichte verwondingen had, maar wel erg vermoeid leek.
Na overleg met de opvang is besloten het dier over te brengen naar een locatie waar geen mensen mochten komen en waar we het zeehondje goed in de gaten konden houden.
We hebben een geel kleurmerk aangebracht, zodat we het dier later zouden kunnen herkennen en hem een zonnig en verscholen plekje gegeven.
Dank voor je hulp en de foto’s, Renate!
Niet vanwege het corona virus, maar omdat verzwakte en dode zeezoogdieren, die gestrand zijn, behoorlijk wat bedreigende ziektes bij zich kunnen dragen.
Een goede bescherming is dus noodzakelijk als we er bij worden geroepen om ze te beschrijven en te bergen.
Vanmiddag liepen er honderden mensen op het Maasvlakte strand. Loslopende honden, nieuwsgierige kinderen en hun ouders.
Het is dus zaak om zo snel mogelijk te reageren op dit soort strandingen.
Binnen een half uur na de melding is deze onfortuinlijke, gewone zeehond dan ook door ons geborgen op de Maasvlakte2.
Zo te stranden bij het ochtendgloren geeft me een triest gevoel.
Dit mannetje bruinvis heeft geen enkel besef meer van het heden.
Omdat ik nu alleen rondloop ivm corona virus, heb ik het dier maar laten liggen…
Heden.., verleden.. en een toekomst na corona…
Bart belde om een zeehondje te melden wat tussen de blokken bij P6 op de Maasvlakte lag.
Het dier trok zich weinig aan van de omstanders en had verder weinig intentie om naar zee te vertrekken.
Wellicht door de maatregelen tegen het coronavirus, was het nu veel drukker op de stranden dan normaal.
Bart is bij het dier gebleven tot wij ter plaatse kwamen en heeft andere wandelaars op een afstand gehouden.
Dank hiervoor!
Een ongelukkige combinatie: veel wandelaars en een vermoeide zeehond.
Na overleg de grijze zeehond verplaatst naar een rustiger locatie.
Wordt door ons in de gaten gehouden.
De langgerekte, witte rugschilden vinden we vaak op het strand.
Het skelet, of eigenlijk de schelp van de zeekat, een inheemse, tienarmige inktvis, vaak verzameld en gebruikt als aanvullend voer voor kooivogels.
Tijdens een inzet voor een gewonde kegelrob, kwam ik deze Sepia of zeekat tegen in originele verpakking.
Net aangespoeld en nog niet aangevreten door de meeuwen op het strand.
Een tamelijk onverwachte en zeldzame ontmoeting.
De gewonde zeehond is overigens ter revalidatie naar Aseal gebracht.
De 4 jongelui stonden al op ons te wachten toen we het strand van de Kwade Hoek op reden.
Zij hadden het dier ontdekt langs de waterlijn en onmiddellijk de Opvang gebeld.
Op ons verzoek hebben ze andere wandelaars bij het dier weggehouden. Complimenten hiervoor!
Een jonge kegelrob lag op de buik langs de waterlijn en probeerde het strand op te komen.
Doordat er een visnet strak om de nek en voorflappen zat, lukte dit maar moeizaam en het was duidelijk dat we snel moesten ingrijpen.
Dit werd spannend…, het dier lag op de waterlijn en kon direct het water in vluchten.
Met beleid en met wat afleiding is het ons uiteindelijk gelukt het nog alerte dier te pakken te krijgen.
Het water kwam nu snel op dus waren we geen minuut te vroeg…..
Uiteindelijk is besloten het dier bij Aseal van het insnijdende net te verlossen.
Omdat de verwonding ernstiger en de conditie slechter waren dan gedacht is het dier opgenomen ter revalidatie.
