Category Eerste hulp

Mirjam heeft al eerder een melding gedaan over een zeehond en had ons telefoon nummer blijkbaar nog.

Vanmorgen vroeg ontdekte ze een stormmeeuw op het Maasvlakte strand die verstrikt zat in een vistuig. Vishaak vast in de bek, draad om de vleugel en het zware lood sleepte het dier moeizaam achter zich aan.

Of wij, van de zeezoogdierenhulp wilden komen helpen omdat een andere hulpdienst niet had gereageerd. Bij dit soort taferelen probeer ik altijd zo snel mogelijk in actie te komen want wij dragen hier duidelijk ook eens stukje verantwoordelijkheid. Net als bij de zeezoogdieren, die in netten verstrikt raken, worden dieren vaak het slachtoffer van menselijke bemoeienissen.

Eenmaal ter plaatse was het nog even zoeken voor we het vistuigslachtoffer aantroffen aan de rand van het water.

Uiteindelijk is het gelukt om het vluchtende dier te vangen en te onderzoeken.

Het grootste probleem was de haak die diep in de snavel vast zat met een weerhaakje. De stormmeeuw, die er niets van begreep, beet fel van zich af. Met enig beleid en geduld konden we het scherpe haakje verwijderen zonder al te grote schade in de snavel.

Het dunne, snijdende draad rondom de vleugel was gelukkig snel los te maken en na enige aarzeling koos de stormmeeuw, verlost van het tuig, het luchtruim.

Dank voor de melding, Mirjam!

Normaal worden de grijze zeehondenpups geboren in december en januari.

Gisteravond troffen we, na een melding van de reddingsbrigade van Rockanje, een dode pup aan van de grijze zeehond.

Gezien de verre staat van ontbinding en de aanwezigheid van maden en andere insecten, moet dit dier al maanden geleden overleden zijn.

Wellicht begraven geweest of elders gelegen en nu door de vloed mee genomen en bij Rockanje gestrand.

Geen fris werk, maar netjes geborgen en afgevoerd.

Met deze melding begon de dag….

De locatie en de status werden er keurig bij vermeld. Zou al enige tijd geleden zijn overleden. Maar ja…, wat is nu een baby van een walvis?

Natuurlijk denk je in eerste instantie aan een bruinvis, maar een leek kan zich soms vergissen en dan krijg je bijzondere meldingen. Een zeehond en een bruinvis worden regelmatig verward en ook de “haai” en een “walrus” zijn al eens langs gekomen.

Deze keer klopte de omschrijving en een pas geboren bruinvis bleek gestrand op de vloedlijn op het strand van Westvoorne.

Het dier was al enige dagen dood maar nog in goed herkenbare staat.

Het bleek een mannetje met een lengte van 85 cm.

We hebben het dier netjes geborgen en aangemeld.

Afgelopen week hebben wij, als zeehondenwachter een training gehad van BHV Training Zeeland.

Zij hebben ons een AED geschonken en de cursussen verzorgd.

Omdat we vaak op het strand zijn tijdens observaties of hulp bij strandingen, kan het voorkomen dat een van de omstanders plotseling hulp nodig heeft. In een dergelijk geval zijn we nu in staat om direct eerste hulp te bieden en een AED in te zetten, indien nodig.

Martin heeft hier net de electroden bevestigt en is begonnen met hartmassage….

Dank Albert Dijkstra voor je inzet en je AED!

Afgelopen week lag er een pas geboren gewone zeehond op het strand van Rockanje. De pup was alert en zag er prima uit. In de meeste gevallen is moeder nog wel in de buurt.

Ondanks inspanningen van zowel de zeehondenwachters als de handhaving, om het dier een rustige plek te bezorgen, werd de pup voortdurend door omstanders verstoord en zelfs verplaatst. Deze verstoringen zijn vaak de reden dat het moederdier niet meer terugkomt naar haar pup.

Nogmaals: Het zijn wilde dieren die we met rust zouden moeten laten.

Handhaving Westvoorne, dank voor jullie snelle inzet.

Een lange wandeling op het strand…., alle zintuigen gericht op een leuke waarneming!

Of het nu een zeldzame vogel is die overvliegt, de rug van een bruinvis op zee of een mooie schelp.., ik sta voor alles open maar een nog levende vis op het droge is niet iets wat je direct verwacht tegen te zullen komen.

Het afgaande water heeft het dier misschien achtergelaten op het nog natte zand…., of heb ik mogelijk een mantelmeeuw gestoord die net met het ochtendmaal wilde beginnen?

Feit is dat het lange dunne schepsel zich tevergeefs inspande om bij het water te komen.

Een grote zeenaald met een lengte van bijna 40 cm met een opvallend snuitje dat lijkt op dat van een zeepaardje. Een lange dunne buis waarmee het dier larven van vissen en kleine kreeftachtigen naar binnen zuigen kan.

Beetje bijzonder uitgerust met een ringvormig harnas en de mannetjes die zelfs een broedzak dragen om hun kroost in te bewaren.

Na een paar vlugge foto’s heb ik de vis in het water teruggezet. Het duurde even maar na enige tijd leek het dier van de emoties te zijn bekomen en zwom snel weg naar dieper water.

Nu de wind weer uit het westen is gaan waaien, spoelen er wat meer kadavers aan.

Sommigen hebben al wat langer in het water gelegen en zien er wat minder fris uit.

Zo ook deze jonge grijze zeehond, gestrand bij Rockanje.

Netjes geschouwd en door ons geborgen.

Deze volwassen grijze zeehond was gestrand tegen de duinen van Goeree.

Moe…, niet lekker, of gewoon omdat het daar net rustig was?

Na de melding zijn we gaan kijken of het dier in nood was.

Wat een kanjer en wat een prachtige kop!!

Schijnbaar goedmoedig en wat slaperig draaide het dier de kop naar me toe.

Ik zakte door mijn knieën om een paar duidelijke foto’s te kunnen maken, evt. ter beoordeling door de dierenarts.

Plots werd de zeehond heel alert en liet een dreigend gegrom horen.

Een onverwachte uitval naar de fotograaf bevestigde maar weer eens hoe verstandig het was dat we op veilige afstand waren gebleven.

De prachtige kop en de goedmoedige uitstraling bleken nu een schone schijn. Het grootste roofdier van ons land maakte zijn status duidelijk.

Het machtige én prachtige dier hebben we verder met rust gelaten en wordt nu door ons, op afstand, goed in de gaten gehouden.

Op ons YouTube kanaal hebben we een video geplaatst. https://youtu.be/xqBfVjRdJ7A

Melding: “Bij de blauwe palen ligt een kleine, verzwakte zeehond op het strand. De melder staat er bij en houdt de mensen op afstand!”.

Omdat er vanwege de corona maatregelen niemand buiten mijn huishouden mee kan, heeft Boris die plek tijdelijk ingenomen.

Met tweeën ben je altijd sterker.

In dit geval bleek het erg handig want de afstand die we lopend moesten overbruggen bleek een stuk groter dan gedacht.

De gestrande grijze zeehond bleek idd erg verzwakt en benauwd. Had nogal wat bloed aan de kop en was nauwelijks alert.

Voor de dame die het dier had gemeld was dit niet de eerste keer dat ze een dier in nood tegenkwam. Ze heeft dan ook prima gereageerd en gehandeld…, complimenten!

Na overleg met de opvang is besloten het dier te vangen en ter beoordeling mee te nemen.

Tja…, toen moesten we nog terug met meer dan 35 kg over het strand.

Af een toe een adempauze en ruim 3 kwartier later konden we eindelijk op weg naar het opvangcentrum…

“Die haal ik wel uit het water, ik loop toch al op mijn blote voeten!”

Ze pakte een paar beschermende handschoenen en trok het forse kadaver op de kant.

“Zwaarder dan ik dacht, maar het is gelukt”.

Met de nodige voorzorgsmaatregelen hebben we de zeehond uitvoerig bekeken en bleek het te gaan om een vrouw volwassen zeehond.

Gezien de staat van ontbinding en het warme weer, geen reukloze actie.

Dergelijke kadavers moeten zo snel mogelijk worden verwijderd van het openbare strand en het dier is dan ook snel ingepakt in een lijkzak en afgevoerd.

Het risico van een zoönose bestaat altijd.

Een zomers tenue in combinatie met een berging geeft wel een contrasterend plaatje.