Category Eerste hulp

In december en januari worden bij ons de jonge grijze zeehonden geboren.

Deze pups zijn ook wel bekend als een “witje” of een huiler.

De laatste dagen zijn er al diverse pups aangetroffen op onze stranden.

Moeder laat de pup dan even rusten om zelf op jacht te kunnen gaan en komt een aantal keren per dag terug om haar jong te zogen.

De jonge dieren liggen dan vaak te slapen op het strand in afwachting van de terugkomst van het moederdier.

Na een melding proberen we altijd om de omgeving van de pup veilig te stellen.

Gelukkig hebben steeds meer strandgangers het respect om op afstand te blijven.

Helaas zijn er de loslopende honden en/of de nieuwsgierige wandelaars die het slapende diertje toch verstoren.

In dat geval durft moeder haar pup niet langer meer te benaderen en bij herhaalde verstoringen blijft het witje zonder moeder dier achter op het strand.

Mocht u een pup tegenkomen, blijf dan op grote afstand genieten en verstoor het tafereel niet.

Een blijk van respect, lijkt me.

Op dit moment worden de jonge grijze zeehonden geboren.

Omdat ze dan een volledig witte vacht hebben als camouflage in de winter noemen we ze ook wel een “witje”.

Juist op dit moment heeft een pup besloten om op ons strand te verharen.

Hoewel de pup het grootste gedeelte van de witte vacht inmiddels is kwijtgeraakt is het staartje nog bedekt met een kerstkleed.

Toch nog een staartje witte kerst!

Alle vrijwilligers van de stichting Strand in Zicht wensen onze lezers fijne kerstdagen en een gelukkig en gezond 2023.

Deze bejaarde grijze zeehond op de foto verblijft de laatste weken steeds vaker en langer op het strand.

Enkele kleine verwondingen, een bolle rug en verminderde alertheid wijzen op een moeizame oude dag.

Toch laat het oude dier duidelijk merken dat hij enige benadering niet op prijs stelt.

Een laag en dreigend gegrom houdt nieuwsgierige wandelaars op afstand.

Voor de zekerheid hebben we de omgeving veilig gesteld, voor hem en voor de mensen die het niet kunnen opbrengen om het dier met rust te laten.

Oud of niet, het blijven roofdieren met een rij vervaarlijke en scherpe tanden.

Gelukkig is het dier gisteren gestrand op een plek waar geen wandelaars zijn toegestaan.

Hopelijk krijgt hij nu de rust die het oude dier toekomt.

Deze jonge kegelrob werd vanmorgen gemeld door een oplettende wandelaar.

Uit voetsporen bleek dat het dier al eerder deze ochtend uit de duinen was verjaagd en daarna naar de waterkant was gevlucht.

Op flinke afstand hebben we wat foto’s kunnen maken zonder het dier te verstoren.

Zowel op de foto als met de verrekijker waren er geen bijzonderheden te ontdekken.

Het dier was lekker doorvoed, alert en vertoonde geen verwondingen.

Natuurlijk hebben we geen verdere actie ondernomen.

Ze horen tenslotte ook op het strand!

Nu maar hopen dat het dier ook door andere wandelaars met rust wordt gelaten.

Dit soort verstrikkingen zien we vaker.

Als je dit dier zo ziet liggen en je beseft dan op welke manier deze nog jonge Jan van Gent is doodgegaan…, dan schaam ik me diep.

Dit is nodeloos lijden…

Op deze foto kun je goed zien waarom de bruinvis tot de groep tandwalvissen behoort.

Ze hebben spatelvormige tanden: 22 tot 28 paar in de bovenkaak, 21 tot 25 paar in de onderkaak.

Via echolocatie vinden ze hun prooi.

Meestal ansjovis, inktvisjes, kleine platvis en haringachtigen.

 

Afgelopen week kregen we een melding van Ruud Verburg, die momenteel werkzaam is op het strand van de Maasvlakte.

“Ik sta bij een kleine zeehond en weet niet goed of het dier wel in orde is”.

Een begrijpelijke reactie, je komt tenslotte niet zo vaak een zeehondje op het strand tegen.

Zeker niet een dier dat gewoon blijft liggen bij benadering.

Natuurlijk zijn we op afstand gaan kijken en hebben we geprobeerd de conditie in te schatten.

Een video en een paar foto’s helpen bij het overleg met de veterinaire dienst van het opvangcentrum.

Hoewel niet helemaal op gewicht en minder alert gedrag is besloten om het jonge dier voorlopig te blijven observeren en een tijdje te laten rusten.

Omdat het zeehondje in een gebied lag waar niemand mag komen was er geen noodzaak om de directe omgeving veilig te stellen.

Na uitleg aan de melder zijn we vertrokken en hebben we afgesproken om de volgende ochtend bij het eerste licht de situatie opnieuw te beoordelen.

Gelukkig bleek de volgende ochtend dat het dier op eigen kracht weer naar zee was vertrokken.

Bijna dagelijks worden we gebeld over zieke vogels op het strand.

Ook vanmorgen werd er weer een zieke meeuw gemeld voor de uitgebrande strandtent.

De verzwakte kokmeeuw bleek er volgens omstanders al meer dan een dag te liggen.

Op zich al bijzonder op een dergelijk druk bezocht stukje strand.

Helaas wezen alle symptomen op vogelgriep en is herstel hiervan uitgesloten.

Om uitbreiding van de vogelgriep te voorkomen en om het dier verder ellende te besparen heb ik het dier

uit zijn lijden moeten verlossen.

Absoluut geen plezierig karwei, maar ja…, dierenleed moet voorkomen worden als het mogelijk is.

“Ik zie enkele meeuwen die tussen de blokken van de waterkering aan iets “wits” zitten te pikken”.

“Normaal liggen hier vaak 2 zeehonden te rusten”.

“Zou er een tussen de blokken vast zijn komen te zitten?”

Dit tafereel werd door een bewakingscamera geregistreerd en die stond op behoorlijke afstand.

Ook dit soort wat vage meldingen worden serieus genomen.

De melder is vaak ongerust en en maakt zich dan zorgen om de situatie.

Het zou niet de eerste keer zijn dat een zeehondje in een benarde situatie is beland.

Uit de foto blijkt al wat we hebben aangetroffen.

Triest voor de paling, maar eerste hulp kwam hier duidelijk te laat.

Deze grijze lobbes is inmiddels een bekende onder de zeehondenwachters.

De al bejaarde kegerob is ooit verstrikt geweest en heeft daardoor een litteken rondom de nek.

Daarbij heeft het strand vaak zijn voorkeur om een tijdje bij te komen van het jagen op zijn maaltje vis.

Hij heeft inmiddels een naam: Bulder en is makkelijk te herkennen door het litteken en een opvallend hoge rug.

Dit imposante dier van 2,5 meter is inmiddels al vaak gemeld omdat men bij een stranding denkt dat hij iets om de nek heeft.

De laatste weken verbleef Bulder op het strand van Noordwijk, op Walcheren en later op Schouwen.

Afgelopen zaterdag zijn we gaan kijken op het strand van de Maasvlakte na een melding van de reddingsbrigade.

Ook hier betrof het onze bekende grijsaard.

Gisteren ochtend werd er weer een grote zeehond gemeld op het strand van Ouddorp.

Na contact met de melder zijn we direct gaan kijken.

In de buurt van de vuurtoren lag Bulder bij de waterlijn, lekker te slapen.

Bij benadering bleek hij nog zeer alert en een licht gegrom maakte duidelijk dat hij niet gestoord wenste te worden.

Groot gelijk!

Omdat het ons grootste roofdier is en ze lelijk kunnen uithalen bij benadering hebben we besloten om zijn tijdelijke territorium ruim af te bakenen en een waarschuwing op het zand achter te laten.

Deze verf is absoluut milieu vriendelijk en wordt gebruikt in de bosbouw.

Bij een latere controle bleek Bulder inmiddels weer in zee.

Ben benieuwd waar hij de komende dagen zal opduiken.