Category Eerste hulp

Op de dag dat we voor Natuurmonumenten een excursie gaven voor kinderen werd er een kleine, dode bruinvis gemeld op het strand van de Maasvlakte 2.

Omdat we nog druk waren op het strand van Rockanje heeft de reddingsbrigade, op ons verzoek het dier veilig gesteld.

Een uurtje later kon ik het diertje ophalen en meenemen naar het strand in Rockanje.

Hier waren de kinderen nog bezig met het determineren van de vondsten langs de vloedlijn.

Om de expeditie langs de vloedlijn met de kinderen nog een extra dimensie te geven hebben we de jonge bruinvis uitvoerig bekeken en meer over dit prachtige dier verteld.

Gezien de verwondingen is het goed mogelijk dat dit mannetje, van enkele weken oud is aangevallen door een grijze zeehond en daarbij is overleden.

Deze kleinste walvis in onze Noordzee verdient absoluut meer aandacht en respect.

Er zitten er momenteel enkele tienduizenden in het Nederlandse deel van de Noordzee!

Alleen al daarom is het belangrijk om meer te weten over onze “buren” in de Noordzee.

Gisteren werden er weer 2 dode pups van de gewone zeehond gemeld.

Ze lagen op de hoogwaterlijn van het Maasvlaktestrand.

Een oplettende strandganger had de 2 kadavers gemeld en we konden dus snel reageren op de melding.

Zeker op een zonnige dag bestaat er al snel een mogelijkheid van contact tussen mens\hond en de kadavers.

Er bestaat altijd het risico van overdracht van ziekte verwekkers naar bezoekers van het strand.

Met respect en persoonlijke hygiëne maatregelen hebben we de overleden pups onderzocht en geschouwd.

Verpakt in volledig afgesloten lijkzakken hebben we de 2 kadavers uiteindelijk geborgen.

Fijn dat er menen zijn die de moeite nemen om overleden dieren te melden.

Voorkomen is beter dan genezen.

Deze beelden zijn door ons gemaakt nadat we dit dier 35 uur in observatie hebben gehouden en bewaakt hebben..

De dag ervoor is de pup door badgasten uit het water gehaald en op het strand gelegd.

De moeder die in de buurt zwom is hierdoor geschrokken en weggezwommen.

De net geboren jonge zeehond is daarna” “gekoeld” met nat zand, “gevoerd” met dode visjes en “geaaid” door nieuwsgierig publiek zonder enige kennis van zaken of gezond verstand.

Na de melding hebben we snel het gebied rondom de pup veilig gesteld en uitleg gegeven aan de badgasten.

De volgende ochtend vroeg troffen we de pup weer aan op dezelfde locatie.

Als het moederdier een paar maal per dag haar pup mek geeft neemt het gewicht van de pup met een kilo per dag toe.

We wegen de pups bij aantreffen dan ook in overleg het het opvangcentrum.

Omdat het dier 700 gram was afgevallen konden we concluderen dat moeder net meer was teruggekeerd om de pup te voeden.

Helaas moesten we dit weeskind meenemen en naar de opvang brengen.

Dit dier werd gemeld door een oplettende strandganger.

Lag hoog op het strand en maakte een vermoeide of zieke indruk.

Normaal zijn deze rustende dieren erg schuw, maar deze kegelrob leek weinig zin of energie te hebben om terug naar zee te gaan.

Na overleg met opvangcentrum en melder zijn we gelijk poolshoogte gaan nemen.

Bij aankomst bleek echter dat een strandbezoeker de zeehond op het zelfde moment het water in dreigde te jagen door het dier veel te dicht te benaderen.

Zieke/vermoeide dieren mag je zeker niet verstoren en we moesten snel ingrijpen om de betreffende dame letterlijk tot de orde te roepen.

Eenmaal in zee kunnen we het dier niet namelijk meer beoordelen.

Gelukkig werd er na enige aarzeling toch geluisterd en bleef het dier nog net op de vloedlijn liggen.

Begrip voor onze waarschuwingen was er echter niet, helaas.

Rustig blijven…, diep ademhalen en loslaten maar….

We hebben de zeehond enige tijd op flinke afstand in de gaten gehouden en konden gelukkig geen verwondingen of verstrikking constateren.

Na overleg is besloten om het dier met rust te laten maar wel in de gaten te houden.

Foto (met telelens) is van Joyce Oudwater https://www.facebook.com/joyce.oorschot.5

En hou je hond aan de lijn.

Het strand is niet alleen van ons.

Collega zeehondenwachters Kees en Rinus hadden het afgelopen weekend weer behoorlijk druk.

Zij zorgen er voor dat gestrande zeehonden en walvissen hulp krijgen of dat het strandingsgebied wordt veilig gesteld.

Hun basis is Noordwijk, maar hun werkterrein bestrijkt een groot gedeelte van de stranden van Zuid Holland.

In dit geval werden ze bij een jonge grijze zeehond geroepen, die op het strand lag uit te rusten.

Als tijdens hoog water de zandplaten onder water staan, zijn er weinig andere mogelijkheden voor de jonge, vermoeide dieren om een plek te vinden om uit te rusten.

Waarom het dier door hen is verplaatst naar een rustiger omgeving lijkt me duidelijk.

Nogmaals: “Hou afstand bij aantreffen van een rustende zeehond en bel 144 als u de conditie niet vertrouwd.”

Gisteren kregen we een melding over een zeehondje die verstrikt zat in een net.

Alle alarmbellen gingen direct af en snelle inzet is dan geboden.

De melder beloofde bij het dier te blijven en iedereen op afstand te houden.

Binnen 15 minuten waren we ter plaatse en konden we de zeehond voorzichtig benaderen.

Eerst foto’s maken voor overleg met opvang en dan beslissen hoe we dit gingen aanpakken.

Besloten werd om het dier te vangen, te onderzoeken en dan weer te overleggen.

Als het net zodanig is ingesnoerd dat er diepe wonden ontstaan bij het verwijderen, gaan we geen risico’s nemen. Dan gaat het dier naar de opvang.

Zo niet dan snijden we het net heel voorzichtig ter plaatse los.

Hieronder ziet u hoe het verhaal afliep.

Eind goed.., al goed!

Met dank aan het adequaat optreden van de melders, Martin en Renate.

Ook hebben we enkele foto’s van hen mogen gebruiken.

Deze pup van de grijze zeehond lag onderaan een strandovergang.

Het rustende dier werd al vroeg in de ochtend gemeld door een strandbezoeker,

was niet erg alert en had diverse wondjes aan kop en hals.

Omdat dit soort oppervlakkige verwondingen doorgaans uitstekend genezen in zout water en het dier niet was vermagerd, werd besloten om de pup 24 uur te observeren.

Helaas was zijn/haar keuze van de locatie om te gaan rusten niet geheel gelukkig gekozen.

Er werd die dag veel pubiek verwacht met de daarbij behorende loslopende honden…..

In goed overleg is dan ook besloten om de pup te verplaatsen naar een rustiger locatie en het dier daar 24 uur in de gaten te houden.

Dit bleek achteraf en juiste keuze.

Vorige week werden we al vroeg gebeld door een mevrouw die vertelde dat een loslopende hond een zeehondenpup het water in had gejaagd.

Het vermoeide, jonge dier probeerde nu opnieuw om op het strand te komen.

Snelheid was gewenst en binnen 10 minuten waren we ter plaatse.

De melder en enkele andere toeschouwers stonden gelukkig op gepaste afstand en de pup lag op de waterlijn bij te komen van de stress.

De hond had inmiddels met zijn baas het strand verlaten.

Nadat we hadden geconstateerd dat er geen zichtbare verwondingen waren toegebracht zijn we gaan overleggen met de veterinaire dienst van de opvang.

Besloten is toen om het gestreste dier te verplaatsen naar een rustiger omgeving.

Hier heeft de zeehond de rest van dag ongestoord kunnen slapen en bleek de pup de volgende ochtend weer naar zee.

het dier heeft van ons wel een kleurmerk op de rug gekregen om herkenning te vergemakkelijken.

Een kleine gele stip!

Wat schets onze verbazing toen we afglopen weekend via een collega een terugmelding kregen.

Onze vriend bleek 3 dagen geleden te zijn gefotografeerd terwijl hij/zij heerlijk lag te relaxen op het strand van Duinkerke, in Frankrijk!

Op vakantie in het buitenland dus 😉

Duidelijk een ondernemend type.

Nadat de pups van de grijze zeehond 3 a 4 weken zijn gezoogd en zo,n 15 kg zijn aangekomen, laat moeder ze los.

Wel doorvoed en moe van alle nieuwe indrukken liggen ze soms te slapen op het strand.

Dit dier is nog maar een paar weken oud en flink aan het verharen.

Zijn verwachtingen voor de komende maanden zullen niet veel afwijken van de onze voor het aanstaande nieuwe jaar.

Wij wensen deze jonge kegelrob én onze lezers een gelukkig en gezond nieuw jaar!