Eerste dag van december , een mooie zondagmiddag. Heerlijk weer voor een strandwandeling. Vlak bij het strand duikt deze grijze zeehond op. Met een verbaasde blik wordt even contact gezocht, maar dat is weer een te menselijke interpretatie. Ik houd het op een vrouwtje. Nieuwsgierig is ze wel, zwemt 800 meter met me mee en duikt telkens weer op, dan is het spelletje over.
Deze bonte piet, ook wel scholekster genoemd, doet zijn naam eer aan. Geringd met twee ringen aan beide poten, sjokt hij voort langs de waterkant, als een bonte harlekijn. Kan het niet een ringetje minder?? Waarschijnlijk een makkelijk te vangen exemplaar, 4 keer reeds was hij het haasje. Hoe meer , hoe zwaarder, hoe logger en hoe makkelijker te vangen. Maar dat is een te simpel gedacht. De vier ringen zijn tegelijkertijd aangebracht en geven samen de noodzakelijke informatie waar, wanneer en door wie het ringen is geschied. Kleur- en lettercode zijn makkelijk met een kijker af te lezen, op deze foto echter net niet volledig. Nog drie keer terug gegaan om de informatie compleet te krijgen: Piet niet meer gezien . Blijft over “Brouwersdam 6 november 4.42 PM……”.
Bij de spuisluis aan de Brouwersdam weer eens grijze zeehonden zitten spotten. Met de telelens tussen de spijlen van het hek door en dan maar hopen dat je snel het juiste moment kan pakken: waar komen ze boven, kan ik twee koppen tegelijk in beeld krijgen, krijg ik ze wel in beeld?? Je hebt met de lens weinig bewegingsruimte tussen de spijlen. Veel van de opnamen zijn rijp voor de digitale prullenbak. Zo ook deze: te laat, wist ik. Maar thuis met de opname op het beeldscherm bedacht ik me: 5 vingers met nagels in actie zie je zelden. Vandaar dat ik de lezer deze opname toch niet wil onthouden.
Met een kornet slepen en dan kijken wat je hebt gevangen.
Bijna altijd een succes.
Ook deze keer weer, voor het oog van verslaggever Erik Lemmers.
Een strandkrab, garnalen, zandspiering en een kwalletje…
Blijft altijd spannend om te ontdekken wat er weer in het net zit.
Nogmaals op zoek gegaan naar deze rups. Het is laat in het seizoen en de kans op een treffen neemt aanzienlijk af. Op de Kwade Hoek jutter Geert tegen het lijf gelopen die me wist te vertellen dat ergens bij het verste duintje op de noordwest punt er nog een zou moeten zitten. Te weinig tijd en te ver. Ik steek dwars door, terug naar de parkeerplaats. Honderden Zeewolfsmelkplanten en dan op eens deze kanjer , 8 centimeter lang , boven in de plant. Schitterend in de volle zon, missie geslaagd!
Twee jongen uit hetzelfde nest met het kleed in ontwikkeling naar volwassenheid. Zwarte halsband ontbreekt nog, maar rechter jong is duidelijk al verder op weg naar het adulte kleed.
Minder bekend en kleiner in aantal dan zijn neef de Bontbekplevier. Dit volwassen exemplaar , vermoedelijk een vrouwtje gezien het ontbreken van de oranjebruine kruin dat het mannetje kenmerkt in de zomer, vanmorgen gefotografeerd op de Kwade Hoek. Duidelijk zichtbaar de niet doorlopende kraag, een van de verschillen met de bontbekplevier en het gemakkelijkste geheugensteuntje.
Het gras kan altijd groener, op naar de buren. Zoiets moet deze wolfsmelkpijlstaartrups gedacht hebben toen hij het onzekere voor het zekere nam en overstak van zijn oude waardplant naar een verse nieuwe. En dat met al zijn korte pootjes door het rulle zand…….. Met dank aan Silvia Lievaart en haar iPhone.
Nauwelijks het vorige berichtje geplaatst waarin ik , teleurgesteld, me moest beperken tot de Zeewolfsmelk, komt er een reactie binnen van Silvia Lievaart, natuurgids op de Kwade Hoek met een fraaie opname van de wolfsmelkpijlstaartrups! Scherper oog, meer geduld, beter gezocht, meer talent, wie zal het zeggen: maar we hebben hem, rups uit eigen gebied!
Algemeen aan de kust van de Delta , met name op Voorne en Goeree, in het noorden van Nederland een bijzonderheid: Zeewolfsmelk. Gedijt uitstekend boven de vloedlijn bij de beginnende duintjes, is door de textuur van zijn stengels en bladeren goed bestand tegen de felle uitdrogende zeewind. Zijn naam heeft de Zeewolfsmelk te danken aan het witte giftige sap dat rijkelijk stroomt wanneer je een stengel afbreekt. Zeewolfsmelk is de waardplant voor de wolfsmelkpijlstaartvlinder met bijbehorende wolfsmelkpijlstaartrups. Mooie namen die recht doen aan de schoonheid van dit beestje. Kom je van buiten de Delta en bezoek je onze stranden dan wil je ze zien, plant, rups en vlinder. Helaas lukte het mij vandaag niet dit triootje te scoren…….
