Flessenpost.

Omdat het springtij is geweest, in combinatie met noordwestenwind, was de vloed extra hoog en lagen er veel aanspoelsels op de vloedlijn.

Deze klassieke vondst is gedaan door Monique, tijdens een strandwandeling op de Maasvlakte.

Een fles, met brief en afgesloten met behulp van was.

Vermoedelijk een moderne versie van de vroegere “flessenpost”.

Onze nieuwsgierigheid is groot en het verlangen, de fles te openen natuurlijk ook.

Om dit spannende gevoel nog even te koesteren en een mogelijk opwindend verhaal in stand te houden, hebben we de fles nog steeds niet geopend…

Ook een beetje vrees voor een desillusie.

Misschien laten we hem wel dicht.

 

 

 

 


Een beer op het strand!

Geen zeezoogdieren gestrand vanmorgen, gelukkig.

Ondanks de forse westenwind en de heftige buien, vannacht.

Wat we wel aantroffen, was een Beer!

Een Grote Beer.

Deze nachtvlinder, met tijgerprint, lag gesneuveld op de vloedlijn.

In zijn verschijning als rups is het dier fors behaard en bruin, vandaar de naam.

 

 

 


Een Jan met korte achternaam!

Een prachtige zeevogel met een spanwijdte van 1,80m.

Deze volwassen Jan-van-gent was helaas niet meer in leven.

Gestrand op de vloedlijn van Maasvlakte2.

Broedt op richels van klifkusten en leeft voornamelijk op volle zee.

Vangt vis door middel van spectaculaire duikvluchten.

Vooral van september tot januari te zien voor onze kust.

Meest bij aanlandige wind.


Tja…. Wat is het verhaal?

Het is even na zessen in de ochtend.

De eerste zonnestralen strelen het nog koele zand.

Langs de vloedlijn ligt een raadsel.

Een paar vrij nieuwe sportschoenen, netjes opgevouwen sokken en een vest of jas….

Is dit het overblijfsel van een tragedie?

Zijn het de resten van een party?

Of is hier echte liefde in het spel?

Tja.., ik maak mijn eigen verhaal…, maar zal nooit weten of het klopt.

 


Niet alles is zilver wat blinkt!

Beetje verloren tussen de aangespoelde schelpen.

Blinkend in de zon, met een lengte van hooguit 4 cm.

Het kijkt me aan, maar ziet me niet…

Geen pier, maar wel zo dood.

Te klein om de EHBZ te verwittigen, te mooi om het beestje te negeren.

Een hele jonge Sprot of Haring.

Een moment van verwondering voor de ijverige mantelmeeuwen het hebben opgegeten.

Dus vlug een foto gemaakt.