Wintervogel en doortrekker. Voor de aantallen moet je naar de Wadden gaan. Hier in minder grote getale. Ook op onze site is deze soort nog maar eenmaal verschenen. Je kan hem oppervlakkig verwarren met een Drieteen- of Bonte strandloper. Snavel is korter, de poten zijn niet zwart. dat geeft al een aardig vertrekpunt voor determinatie. Enfin, verder doen ze hetzelfde: voedsel zoeken tussen het wier en op het strand.
Een Paarse strandloper wordt bijna hemels aangelicht door een straaltje schaarse najaarszon. Even werd het wolkendek doorbroken en was het moment daar. Druk op de knop, scene vastgelegd en daarna was het over.
Ze zijn er weer volop: de Paarse strandlopers aan de Brouwersdam. Schaarse overwinteraars maar op een aantal vaste plekken in de wintermaanden heel goed waar te nemen. Bij deze hebben we er nu al eentje verraden.
Tussen de basaltblokken zat een Bontbekplevier in winterkleed. Hij maakte onderdeel uit van een groepje doortrekkers dat een aantal dagen op deze plek vertoefde. Zomers in Nederland een schaarse broedvogel en ook in de wintermaanden maar met een paar honderd vertegenwoordigd. In deze maanden met de trekbewegingen kan je ze echter wat makkelijker treffen. In het voorjaar maakte ik op dezelfde plaats onderstaande opname van een Bontbekplevier in zijn prachtkleed. De kleuren intenser, de kraag zwarter, de snavel meer oranje en een guitige blik. Zelfde patroon maar een andere uitstraling, extra geaccentueerd door het verschil in voor- en najaar zon.
In deze periode met storm en regen vormde afgelopen zaterdag een oase van rust en licht. Hoewel niet windstil en behoorlijk fris was het een mooie zonnige winterdag. Aan de kust kwam ik deze vrouwelijke Middelste Zaagbek tegen al zwemmend en duikend op zoek naar voedsel.
Normaal gesproken richt je je bij vogels al snel op de mannelijke exemplaren gezien het vaak sprekender kleed en ik moet bekennen dat ik me daar ook schuldig aan maak. Wat dat betreft zou ik een veilige medewerker zijn bij een zangvogel talentenjacht. Maar in dit geval werd mijn blik getrokken door het parmantige koppie met de kuif en de rode iris. Als het beestje onder water is verdwenen is het altijd afwachten waar het weer boven komt, in dit geval echter keurig in mijn zoeker beeld linksonder. Afdrukken en op de site plaatsen, verder niets meer aan doen.
Tussen de groep overwinterende eiderwoerden bevond zich een eidereend. De verhoudingen in het gezelschap waren mij niet duidelijk. Dan weer leek het er op dat de eend achterna gezeten werd door 4 hitsige woerden, even later leek zij de troep aan te voeren. Volgen of achtervolgen, leiden of lijden.
Met de actualiteit van deze week hebben de woerden al snel de schijn tegen, de foto is een misleidende momentopname. Voor de kust overwinteren veel woerden (mannetjes) eider in groepen. Ook zomers zie je groepen woerden rondschooieren nog zonder partner. Die hitsigheid komt heus wel, maar dan later.
De Maasvlakte en de Oosterschelde zijn zo’n beetje de meest zuidelijke plaatsen waar deze fraaie eend broedt. Gewoon op de Wadden en bijzonder in de Delta. Totaal gaat het om zo’n 7000 broedparen in Nederland.
In de wintermaanden verandert dat beeld, dan kunnen we ze makkelijker waarnemen. De schattingen zijn dat zo’n 100.000 exemplaren in Nederland overwinteren. En dan kan je ze ook hier goed zien. Stekjes die een grote kans van slagen bieden zijn de bunkers in zee bij Rockanje, de Maasmond en vooral de Brouwersdam.
Kan je op afstand het vrouwtje nog wel eens missen, de mannetjes met hun fraaie kleed knallen er uit. Ook lekker om op scherp te stellen met dat contrast.
Deze trof ik aan vlak onder de kust bij de Brouwersdam, een leuk buitenkansje. Niet zeldzaam, wel bijzonder fraai.
Na de adventsweken volgestopt te hebben met berichten over de jonge Grijze Zeehond wordt het nu weer eens tijd de camera te richten op een andere diersoort van onze kust: de Aalscholver.
Hier nog een jong exemplaar, te zien aan het bruine verenkleed en de bruin/wit gekleurde borst. Na 3 jaar hebben deze vogels de volwassen donkere kleur waarin je zwart, bruin en groen kunt ontwaren, afhankelijk van de lichtval.
Kenmerkend is het drogen van de vleugels, nodig omdat de veren niet volledig waterafstotend zijn. Vermoedelijk zo geëvolueerd om dieper en langer te kunnen duiken (met een “wetsuit” kan je makkelijker zwemmen dan met een “drysuit”).
In Nederland hebben we te maken met zo’n 16.000 broedpaar, een afname tov de piek begin deze eeuw. ca 30.000 overwinteraars bevolken hier vnl de kust en het IJsselmeer.
Zo, nu binnenkort weer een zeehond….
Windkracht 7 beukt op de kust. Een stevige zuidwester die het niet aantrekkelijk maakt om er eens lekker op uit te vliegen. Alhoewel deze Drieteenstrandlopers er geen moeite mee hebben. Maar deze groep zat lekker ineengedoken bij de branding uit te rusten. Doortrekkers of overwinteraars. Nu is de tijd dat je beide kunt zien, in grote aantallen langs de kust. Maar tegen de zwartgrijze oeververdediging zijn ze makkelijk te missen zoals uit onderstaande opname blijkt.
Als een alien dook hij op van achter de basaltblokken: een Wulp. Een solitair exemplaar dat ik niet op deze plaats had verwacht. Je ziet ze vaak in grote getale bij elkaar, maar dit eigenzinnige exemplaar verkoos eenzaamheid boven de groep. Dacht zich zo blijkbaar meer voedselkans toe. Tegen de achtergrond van de zee valt de enorm lange snavel op, verder geaccentueerd door de kleine kop en grote lijf met het scherp getekende patroon. Even omschakelen als je met telelens in de aanslag klaar zit om een paarse strandloper te schieten.
Aalscholver in prachtkleed. Op z’n paasbest zou je kunnen zeggen. Het wit neemt de overhand op de kop. In juni van dit jaar zal het alweer sterk verminderen en zullen nog maar wat witte plukken over zijn. Maar voor nu is het genieten van deze bij veel mensen niet bewust bekende tooi. Als je een aalscholver ziet neem even de moeite om er naar te kijken. Extra tip: in de vlucht zie je nu ook mooi dat witte vlak aan de flank net boven zijn poten. Echt, je hoeft niet naar de Galapagos of op safari in Afrika……. gewoon Maasvlakte
