Tag eerstehulp

“Je zult het niet geloven Ad, maar er zit een pinguïn op het strand!”

Dit is niet de eerste keer dat we een dergelijke melding krijgen.

Op het eerste gezicht lijken deze vogels wel een beetje op een pinguïn, maar als je beter kijkt zijn ze duidelijk anders.

Deze vogels kunnen goed vliegen en pinguïns kunnen dit niet.

Het gaat hier om een zeevogel die broedt op de kliffen van oa. IJsland en Engeland: de alk.

Helaas worden de laatste dagen veel alken en zeekoeten dood op de vloedlijn aangetroffen.

Op het eerste gezicht lijkt het nu niet te gaan om vogelgriep.

Af en toe treffen we nog een levend, maar uitgeput exemplaar op de vloedlijn.

Deze keer zat de vogel midden op het strand en was niet meer in staat om zich te verplaatsen.

Voorzichtig hebben we de vogel, met handschoenen aan, opgepakt en meegenomen.

Na een melding bij de dierenambulance van de dierenbescherming zijn zij de onfortuinlijke vogel komen halen.

Hopelijk knapt de alk weer op bij de vogelopvang Karel Schot in Rotterdam.

Dit zeehondje werd al vroeg op de dag aangetroffen op het strand en bij benadering deed het dier geen enkele poging zich te verplaatsen.

De dame die het dier had gevonden nam gelijk weer afstand en waarschuwde een opvangcentrum.

Normaliter zijn deze gewone zeehonden op het strand heel alert en gaan ze bij benadering onmiddellijk richting zee.

Natuurlijk zijn we gelijk gaan kijken om de situatie te kunnen beoordelen.

Observeren, foto’s en een video maken, overleggen met het opvangcentrum om tenslotte, in overleg een beslissing te nemen om wel of niet in te grijpen.

Belangrijk is dat we alleen ingrijpen als er sprake is van onnodig lijden of als het probleem is ontstaan door bemoeienis van mensen.

Dus zo min mogelijk ingrijpen om de natuurlijke selectie niet te verstoren.

In dit geval lag het uitgeputte en zieke dier op een druk bezocht gedeelte van het strand en dat op een zonnige zondag.

Loslopende honden en nieuwsgierige wandelaars zouden het dier alleen maar meer stress bezorgen.

Uiteindelijk is besloten om deze jonge gewone zeehond hier weg te halen en ter beoordeling naar Aseal te vervoeren.

Alles volgend het protocol wat is afgesproken met ons als zeehondenwachters.

Gisteren kregen we een melding over een zeehondje die verstrikt zat in een net.

Alle alarmbellen gingen direct af en snelle inzet is dan geboden.

De melder beloofde bij het dier te blijven en iedereen op afstand te houden.

Binnen 15 minuten waren we ter plaatse en konden we de zeehond voorzichtig benaderen.

Eerst foto’s maken voor overleg met opvang en dan beslissen hoe we dit gingen aanpakken.

Besloten werd om het dier te vangen, te onderzoeken en dan weer te overleggen.

Als het net zodanig is ingesnoerd dat er diepe wonden ontstaan bij het verwijderen, gaan we geen risico’s nemen. Dan gaat het dier naar de opvang.

Zo niet dan snijden we het net heel voorzichtig ter plaatse los.

Hieronder ziet u hoe het verhaal afliep.

Eind goed.., al goed!

Met dank aan het adequaat optreden van de melders, Martin en Renate.

Ook hebben we enkele foto’s van hen mogen gebruiken.

Bijna dagelijks worden we gebeld over zieke vogels op het strand.

Ook vanmorgen werd er weer een zieke meeuw gemeld voor de uitgebrande strandtent.

De verzwakte kokmeeuw bleek er volgens omstanders al meer dan een dag te liggen.

Op zich al bijzonder op een dergelijk druk bezocht stukje strand.

Helaas wezen alle symptomen op vogelgriep en is herstel hiervan uitgesloten.

Om uitbreiding van de vogelgriep te voorkomen en om het dier verder ellende te besparen heb ik het dier

uit zijn lijden moeten verlossen.

Absoluut geen plezierig karwei, maar ja…, dierenleed moet voorkomen worden als het mogelijk is.

Dinsdagmiddag kwam er een melding binnen via een Duitse strandbezoeker over een stranding van een kleine zeehond bij Ouddorp.

Gezien de beschrijving van het aanwezig kleurmerk zou het gaan om een pup die eerder op het strand van Rockanje had gelegen.

Een reden te meer om naar het dier te gaan kijken.

Het weer was uitstekend en we vreesden voor veel bekijks van de aanwezige badgasten.

Als het dier weer het water in zou worden gejaagd konden we de conditie van de pup niet beoordelen.

Eenmaal op het strand werd ik door de reddingsbrigade naar de juist locatie gedirigeerd.

En tot mijn grote opluchting had de Reddingsbrigade in Ouddorp met 2 auto’s de omgeving van het gestrande dier veilig gesteld.

Men hield het aanwezige publiek keurig op afstand en daardoor konden we het nog jonge dier gelukkig goed beoordelen.

Dank dames en heren van de reddingsbrigade, uitstekend gereageerd!

Met hun hulp hebben we het dier hierdoor rustig kunnen beoordelen en kunnen wegen.

Na overleg is besloten om de nog alerte pup te verplaatsen naar een strand zonder publiek.

Door het eerder aangebrachte kleurmerk kunnen we het dier nog een tijdje volgen en in de gaten houden.

Terughoudende opvang blijft ons motto!

Op de foto is te zien waar deze jonge kegelrob dacht wat rust te vinden…., tegen een transformatiehuisje op een parkeerplaats op de Maasvlakte.

Ongestoord een aantal uren slapen om bij te komen van alle nieuwe ervaringen gedurende de eerste weken van zijn bestaan, dat was het plan.

Deze net verhaarde pup was al eerder gemeld en door ons van een kleurtje voorzien, boven de staart.

Omdat het een gezonde en alerte pup betrof hebben we het dier laten rusten op het strand.

Enkele waarschuwingsbordjes moesten de nieuwsgierige strandgangers en hun honden op afstand houden.

Het is tenslotte normaal gedrag van jonge pups en daarbij hoort het strand ook bij het biotoop van de zeehond.

Aan de vele voetsporen en afdrukken van hondenpoten was echter af te leiden dat niet iedereen het respect heeft kunnen opbrengen om dit dier met rust te laten.

Toen we bij controle het dier de volgende ochtend niet meer aantroffen ontdekten we wel een sleepspoor in het zand.

Het spoor liep verder de duinen in en leek ons te leiden naar de P plaats in het achterland.

Het was even zoeken, maar we hebben het dier gevonden.

Na overleg hebben we de pup naar een veiliger locatie gebracht.

Niels, een trouwe melder, die al enkele van zijn opvallende vondsten aan ons heeft doorgegeven, stuurde me vanmiddag deze bijzondere foto.

Op het strand van de Maasvlakte had hij plotseling een verrassende ontmoeting.

Een bever op de vloedlijn!

Politie en personeel van de dierenambulance bleken al gewaarschuwd en Niels was toeschouwer bij de pogingen om het dier met een net te vangen.

Het is deze hulptroepen niet gelukt om het alerte dier te pakken te krijgen en de bever is na diverse vang pogingen vertrokken richting de kust van Westvoorne.

Opletten dus….

De laatste weken worden er regelmatig kleine zeehonden op het strand gemeld.

Het betreft in de meeste gevallen een nog jonge, gewone zeehond die last heeft van longwormen.

Een parasiet die de longen kan aantasten en daardoor zorgt voor benauwdheid, hoesten en soms wat bloed op de snuit.

Om de natuurlijke selectie niet te veel te beïnvloeden is afgesproken om deze dieren 24 uur te volgen en in de gaten te houden.

Natuurlijk mogen deze dieren niet lijden en bij een sterke verslechtering van de conditie wordt er na de observatie toch ingegrepen.

Dit altijd in overleg met een opvangcentrum!

Om deze dieren te kunnen herkennen geven we ze een kleurtje boven de staart, bij een eerste stranding.

Dus als je een zeehond tegen komt met een kleurtje dan weet je dat het dier door ons in de gaten wordt gehouden.

Onderweg naar een gemelde dode bruinvis op strand Ouddorp werden we gebeld over een gestrande tonijn bij de vuurtoren.

We hadden inmiddels begrepen dat een ambulance van RTZ (dierenlot) daar al ter plaatse was, dus konden we ons richten op de bruinvis.

Het probleem was echter dat de melders een gewonde zeekoet hadden gevonden op diezelfde locatie en niet wisten wat te doen.

De dierenambulance die ter plaatse was, wilde het gewonde dier niet mee nemen.

Na het beschrijven en bergen van de bruinvis zijn we direct doorgereden naar de vuurtoren om de gewonde zeekoet over te nemen van de melders.

De dierenambulance van de dierenbescherming heeft de vogel uiteindelijk naar de opvang in Rotterdam gebracht.

Nu we een jaar of tien bezig zijn met verlenen van eerste hulp bij strandingen, zie je dat de hulpvraag steeds meer toeneemt.

In de beginjaren waren we vooral bezig met gestrande zeezoogdieren, maar langzamerhand kwamen er ook verzwakte en/of verstrikte zeevogels bij.

Tegenwoordig worden we ook wel gebeld voor landvogels en andere dieren.

Zo kregen we afgelopen weekend een aangereden, nog levende egel en een gewonde duif binnen.

Naast deze gewonde dieren hebben we ook 2 aangespoelde, dode bruinvissen geborgen op het strand van de Maasvlakte.

Uiteraard zorgen we ervoor dat de gewonde en verzwakte dieren naar de juiste opvangcentra worden gebracht.

Ondanks dit dierenleedleed was het een weekend met prachtig weer en een opvliegende velduil op de Maasvlakte maakte ons weekend helemaal goed.