Tag Westvoorne

Gisteren hebben we een groepje kinderen uit Oude Tonge kennis laten maken met het leven in de Noordzee.

De uitleg bij al onze strandvondsten in de pop up aanhanger wekte al gelijk veel verwondering en verbazing op.

Een tijdje speuren langs de vloedlijn leverde ook nog een aantal leuke vondsten op.

Met dit materiaal kunnen de kinderen thuis hun eigen verzameling strandvondsten starten.

Natuurlijk zijn we met zijn allen nog gaan “korren” met enkele soorten visjes en garnalen als resultaat.

Het was weer een heel leuke dag met enthousiaste deelnemers.

Wilt u ook een strand expeditie boeken?

Bel Ad tel: 0630488824

Regelmatig wisselen we van thema als we weer eens een presentatie geven op locatie.

Na vorige keer de zeezoogdieren in het zonnetje te hebben gezet, zijn nu de schelpen aan de beurt.

Een tentoonstelling van bijna alle schelpen die je op ons strand kunt vinden.

Uitleg, storytelling en veel leuke weetjes…

Wist je dat er een schelpdier in de Noordzee bestaat dat wel 400 jaar oud kan worden?

Dit prachtige plaatje is gemaakt door onze fotograaf Joyce Oudwater.

Het nieuwsgierige, jonge vosje staat op het punt om de grote wereld te gaan ontdekken.

Het strand is in de buurt, dus de wisselende omstandigheden maken zijn/haar leven nog spannender.

Vaak zien we, tijdens een wandeling de sporen van een vos langs de hoogwaterlijn.

Hier scharrelen ze dan tussen de aanspoelsels hun kostje bij elkaar.

Ze ruimen de kadavers en de zieke vogels op en pikken ook wel eens een eitje, maar hebben hierdoor ook een slecht imago gekregen.

Helaas niet helemaal terecht omdat ook meeuwen, kraaien en ratten eitjes en jonge vogels eten.

Er wordt op dit moment volop gejaagd op de vos, maar hopelijk wacht dit welpje toch een toekomst.

Voor het hele verhaal van deze vos, zie: https://www.facebook.com/joyce.oorschot.5

Gisteren is, de op 23 februari gestrande bruinvis Martin, ten westen van Texel vrijgelaten.

Na een spannende eerste hulp inzet van Charlene en Ad is het onfortuinlijke dier levend aan SOS dolfijn overgedragen.

Het dier lag op het Maasvlakte strand in de branding, was gewond en had het hevig benauwd.

Een snelle inzet van onze vrijwilligers bleek dan ook noodzakelijk.

Voorzichtig hebben we het gewonde dier naar de ambulance gedragen om het in alle rust te kunnen stabiliseren.

Gelukkig hebben we de veel te snelle en daardoor levensbedreigende ademhaling van de bruinvis na een tijd kunnen normaliseren.

De staart was flink beschadigd en dit bleek later veroorzaakt door een aanval van een grijze zeehond.

Gedurende de hele eerste hulp operatie is er voortdurend contact geweest met SOS Dolfijn, die snel onze kant op kwam met hun aangepaste ambulance.

De medewerkers van SOS Dolfijn hebben de bruinvis de afgelopen 3 maanden met grote zorg gerevalideerd in hun nieuwe centrum op landgoed Hoenderdaell.

Hier had “Martin” ook een maatje: de op de wadden gestrande bruinvis “Iza”.

Samen zijn ze gisteren vrijgelaten na een succesvolle transport operatie.

Fantastisch werk, SOS Dolfijn!

Als zeehondenwachter probeer je te werken volgens de afgesproken protocollen.

Deze zijn niet voor niets afgesproken.

Voor je eigen veiligheid en zeker voor de gezondheid van de gestrande zeezoogdieren.

Om wederzijdse besmettingen te voorkomen dragen we ten alle tijden handschoenen en soms ook een mond kap en een beschermend pak.

We proberen de levende en de dode dieren met respect te behandelen.

Het zijn wilde dieren die we ook in hun waarde willen laten.

Alleen ingrijpen indien nodig en door meer inspanning tot minder opvang te komen.

Helaas zijn er nog steeds lieden die een dikke middelvinger opsteken naar deze afspraken.

Op deze manier willen de zeehondenwachters, aangesloten bij stichting Strand in Zicht duidelijk afstand nemen van contact met onbeschermde handen en het publiceren van onsmakelijke, zogenaamd grappige en ongewenste foto’s van gestrande dieren.

Wij staan voor respect voor de dieren, kwaliteit en bovenal: kennis van zaken!

Garnalen vallen als soort onder de kreeften, net als pissebedden, zandvlooien, zeepokken en natuurlijk krabben.

Als ze groeien wordt hun jasje te klein en moeten ze snel een andere jas aanmeten.

Door te vervellen raken ze hun te krappe kleding kwijt en maken ze een nieuwe jas.

Als je goed zoekt kun je hun oude jasjes vinden op de vloedlijn.

Dit gedragen velletje zat vast aan een kluwen poliepen: gorgelpijp.

En als je nog beter kijkt zie je ook een witte, kantvormige structuur op de uitlopers van deze poliepen.

Dit is een mosdiertje en heet heel toepasselijk: zeevitrage.

Dus mocht je je vervelen tijdens een mooie stranddag, gewoon even langs de vloedlijn speuren.

Nu volop te vinden op de vloedlijn:

De ei kapsels van de gevlochten fuikhoorn

Soms zitten ze op het strand, maar meestal vliegen ze langs en over de duinen.

Kleine bruine vogels met een witte buik en een licht gevorkt staartje.

Het zijn oeverzwaluwen en ze doen ook in dit geval hun naam eer aan.

Meestal broeden ze in steile wanden of afgravingen in de buurt van zoet water.

Ze graven dan een gang van soms wel meer dan een meter diep en leggen daarin hun eitjes.

De laatste jaren zien we deze vogels ook hun nestjes maken in de steile wanden van de afgekalfde duinen.

Omdat de situatie per jaar verschilt, zie je ook de gaatjes van de nestpijpen elk jaar weer op andere locaties.

Dit jaar zijn ze nadrukkelijk aanwezig op het badstrand en heeft NM de locatie afgeschermd.

Onze strandwachters staan er wel eens bij om uitleg te geven, in de hoop dat men dan de nestjes met rust laat.

Eenmaal uitgevlogen, verblijven de oeverzwaluwen in en rondom rietvelden.

Als het najaar nadert vertrekken de zwaluwen naar het zuiden om in de Sahel te overwinteren.

Dat ons strand uitkiezen zie ik als een compliment en een toegevoegde waarde aan onze mooie stranden.

De foto’s zijn gemaakt door onze strandwachter en fotograaf, Joyce Oudwater.

Gisteren werd er weer een klein zeehondje gemeld op het strand van de Maasvlakte.

De pup lag weggekropen tegen een windmolen en huilde zachtjes.

De navelstreng was nog aanwezig en leek heel vers.

Helaas konden we geen moederdier in de buurt ontdekken.

Wel veel wandelaars en een aantal trok zich weer niets aan van de bordjes waarop gevraagd wordt om afstand te houden.

Een eigen foto is blijkbaar belangrijker dan het welzijn van dit dier!

Hopelijk durft moeder terug te komen als het rustig wordt.

Bijna elk uur zijn we gaan kijken en onze hoop was gevestigd op de komende nacht.

Helaas bleek het dier vanmorgen verjaagd, gezien de vele hondensporen.

Later werd de pup een stuk verder weer aangetroffen op het strand.

Na het wegen van de pup bleek het dier flink afgevallen.

Blijkbaar had de pup geen voeding gehad van de moeder.

Ook nu moesten we helaas besluiten om het dier over te brengen naar het opvangcentrum.

weegmoment

Bijna wekelijks komt er wel een melding binnen over een dode aangespoelde zeehond of bruinvis.

Aan sommige kadavers is te zien dat ze al langere tijd geleden zijn dood gegaan.

Dan kun je ze niet meer echt in de ogen kijken en wordt het bergen meer een verstandelijk proces.

Dit zeehondje bleek echter net te zijn overleden en ik twijfelde zelfs nog even of het dier wel echt dood was.

Dit bleek helaas het geval, maar die blik van dit mooie dier raakte me toch even!

Het betrof een nog jong mannetje gewone zeehond.

Volgens protocol geborgen en weggebracht.

Jammer weer.