Tag Westvoorne

Collateral damage

Aangetroffen onder een windmolen op het maasvlaktestrand.

In Nederland worden naar schatting nu al 50.000 vogels door windturbines per jaar gedood.

Het getal van 50.000 vogels die door windmolens de dood vinden, komt van ecologisch adviesbureau Waardenburg dat hier onderzoek naar doet. Kenniscentrum voor duurzaamheid Milieu Centraal neemt dit cijfer over. In een studie naar vogelsterfte in acht verschillende windparken in Vlaanderen wordt een gemiddeld aantal vogels van 21 per turbine per jaar genoemd. In 2021 stonden er volgens het CBS 2144 windmolens op land in Nederland. Vermenigvuldigd met het gemiddelde van 21 dode vogels per windmolen zou de vogelsterfte in Nederland volgens dit onderzoek dus op 45.000 liggen, een niet al te grote afwijking van de cijfers van Waardenburg. Hierbij moet wel vermeld worden dat het aantal vogelslachtoffers per turbine varieert en daarnaast sterk afhankelijk is van het soort turbine en de plek waar de molen staat.

Windmolens zijn echter niet de enige en voornaamste oorzaak van de dood van vogels. De sterftecijfers door huiskatten liggen een stuk hoger. Naar schatting doden huiskatten en verwilderde katten in Nederland 35 miljoen vogels per jaar, zevenhonderd keer meer dan windmolens. Een andere belangrijke bedreiging voor vogels is het verkeer. Op het Europese wegennet sterven elk jaar zo’n 194 miljoen vogels. Hoeveel daarvan in Nederland is niet bekend.


Hoe mooi is dit!

Deze nog jonge, gewone zeehond lag te rusten op het strand van de Maasvlakte.

De spaarzame wandelaars hielden flink afstand en de honden hield men netjes aan de lijn.

Op deze manier konden de wandelaars genieten van de zeehond en kon de zeehond nu ook genieten van zijn rust.

Omstanders: “complimenten van de zeehondenwachters!”


Goed verstopt!

Sommige jonge zeehonden zoeken een rustige plek om te kunnen uitrusten van hun nieuwe ervaringen.

Deze juveniele grijze zeehond werd bij toeval ontdekt door wandelaars die dit gelukkig direct hebben gemeld.

Natuurlijk zijn we even poolshoogte gaan nemen en we kwamen al snel tot de conclusie dat dit een kerngezond dier betrof, dat lekker lag te slapen.

We zijn op afstand gebleven en hebben het dier verder met rust gelaten.

Omdat het dier lekker verstopt lag hebben we een algemeen bord bij de opgang van het strand geplaatst.

Mocht men toevallig deze zeehond ontdekken, dan weet men tenminste hoe zich te gedragen.


Ze liggen er weer!

Op de vloedlijn of richting de duinen gewaaid, de eikapsels van de roggen die in onze Noordzee leven.

Pablo, een van onze vrijwilligers heeft de moeite genomen om een paar km vloedlijn langs te lopen en de eikapsels op te rapen.

Onze stichting kan ze goed gebruiken om ze te kunnen determineren en ze te gebruiken bij onze educatie projecten.

Elke soort rog heeft een andere vorm eikapsel en het is heel leuk om er een van een zeldzame soort te ontdekken.

Denk dan aan bijvoorbeeld de blonde rog, de gevlekte rog, grootoogrog of de golfrog…

Als je de foto van de gevonden eikapsels goed bekijkt kun je ook nog een paar eikapsels van de hondshaai ontdekken.

Dank Pablo


Zeehondje op het strand!

Lezers die regelmatig op het strand lopen hebben deze borden vast wel vaker gezien.

Een waarschuwing dat je moet opletten en afstand houden omdat er een zeehondje op het strand ligt.

Het puppy seizoen is bijna afgelopen, maar er worden nog steeds jonge, gespeende pups aangetroffen.

Door moeder verlaten, moeten ze het nu zelf uitzoeken en dit kost veel energie.

Ze liggen dan ook vaak uren of soms dagen te slapen op het strand.

Een rustige en ongestoorde locatie op ons strand is lastig te vinden, vandaar dat we meestal borden plaatsen om de wandelaars te waarschuwen.

Deze pup op het strand van Rockanje nam het zekere voor het onzekere en koos voor een dutje onder het bord.


Spitssnuitdolfijn gestrand.

Op maandag 11 november jl. kwam in de ochtend via SOS Dolfijn de melding binnen van een levend gestrand dier op het strand van Renesse. Op verzoek van SOS Dolfijn zijn de door SOS Dolfijn opgeleide vrijwilligers ter plaatse gegaan. Het bleek om een Spitssnuitdolfijn van ongeveer 3,5 meter te gaan dat op z’n zij in de branding lag. Een relatief jong dier omdat een volwassen Spitssnuitdolfijn 5 á 5,5 meter wordt. We staan in direct contact met SOS Dolfijn en brengen hen op de hoogte door foto’s en filmpjes te sturen. De dolfijn leefde nog zoals te zien was aan het bewegen van de staart, de flipper en het gespartel.

SOS Dolfijn liet weten dat het dier niet te redden zou zijn, omdat het zijn voedsel zoekt en leeft in de diepzeeën. Overleven in de Noordzee is voor dit dier niet mogelijk.

Omdat het een tandwalvis van meer dan 3 meter betrof trad het Wavisprotocol in werking, dan valt de stranding formeel onder verantwoording van het Ministerie van LNV. Deze dieren zijn zeer gevoelig voor stress en daarom hebben de vrijwilligers gezorgd voor een rustige en veilige omgeving voor mens en dier door een ruime afzetting te creeren. Omstanders op afstand houden en informeren is belangrijk, we beschermen ze tegen zoönosen of een eventuele klap van de staart wanneer men te dichtbij komt. Een zoönose is een infectieziekte die van dier op mens kan overgaan.

Nadat duidelijk was dat het dier niet meer leefde, heeft de gemeente Schouwen-Duiveland de taak op zich genomen het dier van het strand te verwijderen en te laten vervoeren naar de Universiteit Diergeneeskunde in Utrecht waar het dier wordt onderzocht.

Liza


Hide and Seek

Sommige jonge zeehonden weten zich uitstekend te verstoppen nadat ze zijn verstoord door een strandbezoeker of een loslopende hond.

In dit geval zagen we aan de sporen in het zand dat een hond waarschijnlijk de oorzaak was van deze actie van dit jonge dier.

Per toeval werd het dier ontdekt door Pablo, een van onze vrijwilligers, die regelmatig op het strand is te vinden.

De jonge, gewone zeehond maakte geen fitte indruk, maar was nog behoorlijk alert.

We hebben het dier die dag goed in de gaten gehouden tot het moment dat het zeehondje tijdens de vloed weer richting zee is vertrokken.

Een kleurmerk konden we hem niet geven, maar aan een wondje op de neus kunnen we het dier toch herkennen als hij/zij nog een keer op het strand wordt aangetroffen.


Verzwakt, ziek of gewoon moe?

Je kunt ze weer tegenkomen, een klein zeehondje dat zich schijnbaar niet zo lekker voelt.

Ze liggen op het strand en lijken weinig zin te hebben om te vluchten.

Lijken uitgeput en hebben soms een moeizame ademhaling.

Nu het weer verslechtert en de jonge gewone zeehonden al wat ouder zijn geworden, zie je weer een toename van longworm infecties.

Deze dieren worden door ons nauwlettend in de gaten gehouden en vaak van een kleurtje voorzien om ze beter te kunnen herkennen bij meer meldingen.

Sommigen worden beter en anderen verslechteren soms snel.

Bij aantreffen bel dan onmiddellijk 0630488824 , 144 of het dichtstbijzijnde opvangcentrum.

Houd afstand en mocht u een hond bij zich hebben, doe die dan aan de lijn.

Wij proberen zo min mogelijk in te grijpen, maar dieren laten we absoluut niet lijden.