Archives november 2020

Omdat we snel ter plaatse konden zijn en gewend zijn om ook met gewonde vogels om te gaan, werden we gebeld voor een gewonde zwaan.

Het dier was ongelukkigerwijze geland op de rijbaan en direct daarna aangereden.

Hier had niemand schuld aan maar het was wel even schrikken, zeker omdat er ook nog 2 auto’s botsten door de aanrijding met de nog jonge zwaan.

Het dier was er slecht aan toe en tijdens het wachten op vervoer naar de vogelopvang hebben we het gewonde dier zoveel mogelijk hulp geboden als mogelijk.

Uiteindelijk heeft de dierenambulance het onfortuinlijke dier naar de opvang in Rotterdam gebracht.

Op de foto zie je een stukje versteend hars dat afkomstig is uit naaldbomen. Hars biedt bescherming tegen allerlei invloeden van buitenaf, als insecten en schimmels.

In vloeibare vorm heeft het vaak een langgerekte kegelvorm en omdat het zo kleverig is blijven er er soms insecten en plantenresten in plakken, die dan kunnen worden ingesloten.

De hars verhardt tot barnsteen wanneer het snel wordt afgesloten van de lucht en er dus geen oxidatie kan optreden. Dit proces heet fossilisatie en is zeker een langdurig proces.

Het kan wel tienduizenden jaren duren voor we het als barnsteen of amber op het strand kunnen aantreffen.

Een stukje bevroren in de tijd uit een naaldbos uit het verleden….

Dit kleine trosje druifjes zijn de eitjes van de sepia of te wel de gewone zeekat.

Deze inktvis is ook de producent van het bekende zeeschuim op de vloedlijn.

Een inwendige schelp, die als ruggensteun dient en tevens fungeert als ballasttank bij het duiken.

Nadat de sepia is doodgegaan blijft deze witte schelp over.

De meeste vrouwtjes sterven namelijk na het leggen van de eitjes.

Als ze de doorzichtige eitjes (200 tot 300) eenmaal heeft afgezet op een ondergrond besproeit ze ze met de zwarte kleurstof (inkt). Dit is de kleur die je nu op de foto ziet.

Na 8 weken komen de eitjes uit en worden de 1 cm grootte inktvisjes aan het lot overgelaten…