Archives oktober 2021

Ja, dit is een jonge egel en nee, hij ligt niet op het zand. Maar voor wie de situatie ter plaatse van restaurant “Aan Zee” kent weet dat strand, slikken en gorzen hier in elkaar overlopen. Op het gedeelte tegen de duintjes aan waar het strand volledig begroeid is en we eigenlijk van een gors spreken (het stroomt slechts bij springvloed en storm onder) kwam ik dit egeltje tegen. Ogenschijnlijk gezond maar in zijn gedrag weinig alert. Hij rolde zich met moeite op toen ik hem wilde inspecteren op teken op zijn buik. Het gaat momenteel niet zo goed met de egels door ziekten en afname van hun ideale biotopen. Egels kunnen ook veel last hebben van teken die soms met twintig tegelijk op hun buik aanwezig kunnen zijn. Het verwijderen van deze beestjes kan al een snelle verbetering geven. Hier trof ik ze echter niet aan. Het beestje in de schaduw onder een struik bij een klein plasje water gezet. Aan het einde van mijn wandeling nog even gekeken, maar het egeltje was “gevlogen”. Prima!

Vanaf het strand in Rockanje zijn het met het blote oog slechts stipjes op de Hinderplaat.

Maar met een verrekijker of telescoop kun je ze herkennen…, onze buren.

Het zijn er rond de 300 en vooral de gewone zeehonden hebben hier hun leefgebied.

De kegelrobben of grijze zeehonden zijn wat minder honkvast en willen nog wel eens verhuizen.

De zeehonden liggen vaak te rusten op de Hinderplaat en de verdeling tussen de beide soorten is ongeveer gelijk.

Het is Henny Rigters gelukt om een foto te maken met een telelens, waardoor nu ook de mensen zonder verrekijker een blik kunnen werpen….

Dank voor deze inkijk bij onze buren, Henny.

Je laat niets vermoedend jouw hond uit op het strand en lopend op het pad over de Voornse Slikken kom je onverwachts een kudde schapen tegen. Het is dus weer zover, de komende weken graast Schaapskudde Westvoorne weer op de gorzen van onze kust. De planning is tot eind deze maand aldaar en daarna nog ca twee weken in de buurt van de Tenellaplas. Toen ik ze tegenkwam was het weer na een paar stevige buien aan het opklaren, boven de zee brak het wolkendek. De schaapsherder had die dag weinig aanloop, veel wind en regen en keek uit naar de komende dagen met droger weer. Voor de ca 150 dieren ook een aangenaam vooruitzicht voor zover zij daar mee bezig zijn.

De Schaapskudde Westvoorne is de uit de hand gelopen hobby van schaapsherder Carlette die inmiddels haar beroep hiervan heeft gemaakt. Voor leuke informatie over het wel en wee van haar schapen en haar honden mogen we haar Website en met name Facebook pagina van harte aanbevelen.

In oktober en november kun je ze regelmatig tegenkomen of over zien vliegen.

Grote groepen goudplevieren die uit de noordelijke broedgebieden wegtrekken op weg naar een overwinterplek.

Bij een zachte winter overwinteren er duizenden in ons land en ze zijn dan vaak te vinden op de vochtige en zilte weiden achter de duinen waar ze in grote groepen staan te rusten..

Zo af en toe zie je ze tijdens de trek op het strand en deze keer had Henny Rigters het geluk om er een paar tegen te komen langs de waterlijn op het strand van Westvoorne.

Fijn dat Henny zijn foto’s met ons wilde delen en we ze mochten gebruiken op onze website.

Deze vogels zijn al in hun bescheiden winterkleed en waren op zoek naar voedsel.

As je hun rug bekijkt begrijp je hoe ze aan hun naam komen.

Hun zomerkleed is een stuk uitdagender en versterkt de “gouden” glans

Als je rond deze tijd een groep vogels over liegen met witte ondervleugels en je hoort een melacholische fluittoon zou het best kunnen dat je een groep goedplevieren ziet overtrekken.

Dank voor de mooie foto’s, Henny!

Onderweg naar een gemelde dode bruinvis op strand Ouddorp werden we gebeld over een gestrande tonijn bij de vuurtoren.

We hadden inmiddels begrepen dat een ambulance van RTZ (dierenlot) daar al ter plaatse was, dus konden we ons richten op de bruinvis.

Het probleem was echter dat de melders een gewonde zeekoet hadden gevonden op diezelfde locatie en niet wisten wat te doen.

De dierenambulance die ter plaatse was, wilde het gewonde dier niet mee nemen.

Na het beschrijven en bergen van de bruinvis zijn we direct doorgereden naar de vuurtoren om de gewonde zeekoet over te nemen van de melders.

De dierenambulance van de dierenbescherming heeft de vogel uiteindelijk naar de opvang in Rotterdam gebracht.

Uit de zak geglipt?

Een misplaatste verslaving?

Of gewoon weggesmeten, als begin van een gezonder bestaan?

Dat meeuwen ook braakballen uitkotsen hebbe we al eerder laten zien.

De onverteerbare delen van het voedsel dat ze hebben opgepikt raken ze weer kwijt door ze achteraf uit te spugen.

Je vindt deze resten vaak als een bal op het strand.

Erg stevig zijn ze niet, want bij de minste aanraking vallen ze vaak al uit elkaar.

In dit geval blijken de resten te bestaan uit een krab die met schaal en scharen is opgegeten.

Bij deze manier van eten verwerken hoef je niet te schillen, te pellen of te peuteren.

Eigenlijk best handig als je een beetje haast hebt.

Tenminste, dat was mijn eerste reactie toen ik bij de gestrande Jan van Gent arriveerde.

Even ervoor had ik een melding gekregen van boswachter Jan de Roon, werkzaam bij Natuurmonumenten.

Er zou een dode Jan van Gent zijn aangespoeld op het strand van Rockanje.

Verstrikt in vistuig en wellicht de moeite waard om even te gaan kijken.

Op de vloedlijn lag inderdaad een volwassen Jan van Gent, die met beide poten vast zat aan een paar gemene vishaken.

Wat een ellendige dood moet dit zijn geweest!

Zo zie je maar, sportvissen heeft ook een keerzijde…

Ik schat dat we alleen al op Voorne en de Maasvlakte een tiental verstrikkingen van zeevogels in hengeldraad tegenkomen, elk jaar opnieuw.

En dan heb ik het nog niet over visnetten en plastic.

Laat dit een les zijn.