Archives november 2024

Het seizoen van de Grijze zeehond

De komende 3 maanden zullen Grijze zeehonden onze site domineren. Hun jongen, de witjes, worden in deze periode geboren, gezoogd en gespeend. Van november tot februari staan onze werkzaamheden dan ook in het teken van deze zeezoogdieren. Vorig jaar betekende dit handen vol werk. Door de sterke zuidwester stormen werden veel jongen afgeslagen van de banken voor de kust en belandden op de stranden van de Delta.

Mooi gezicht, ontroerende tafereeltjes, maar ook veel beschermingswerk om de belangstellende strandgangers voor te lichten en op gepaste afstand te houden om de rust niet teveel te verstoren.

Voor deze dieren hopen we dat de stormen nog even zullen wegblijven en ze op de banken in alle rust hun eerste 4 weken kunnen doormaken. (Maar het was wel leuk…..)


De vlinderslag van de Grijze zeehond

Het was stevig weer afgelopen zaterdag. Een lage temperatuur gecombineerd met een pittige wind zorgde voor tranende ogen en trillend handen. Het maakte het fotograferen er niet makkelijk op. Door het ontbreken van zonlicht was het ’s middags om 3 uur al aardig donker en de hoop op een opname van de overwinterende Roodkeelduiker was allang opgegeven.

Om er toch nog iets van te maken de blik maar op een groepje zeehonden gericht die in een actieve bui waren. Net op het moment dat ik de kamera wilde opbergen omdat die middag het er blijkbaar niet inzat dook deze vrouwelijke Grijze zeehond op met een kracht die haar als een dolfijn uit het water deed springen. Een druk op de knop van de kamera met deze opname als resultaat, leuke actie en nog aardig scherp. Houd het maar op een “lucky shot” vanuit de heup.

Terugkijkend doet het denken aan een zeehond die met de vlinderslag zwemt. Maar dan volledig gebaseerd op de kracht vanuit de staart en niet zoals bij mensen vanuit de schoudergordel. De vergelijking gaat dus niet op, maar toch een leuk beeld.


Het knipvlies van de Zilvermeeuw

Veel dieren hebben een derde ooglid, het knipvlies. Dit transparante lid beweegt zich horizontaal vanuit de ooghoek. Het zorgt voor het egaal vochtig houden van pupil en iris en vormt een extra bescherming tijdens het jagen en duiken. Doordat het transparant is kan er gewoon geknipperd worden zonder het kijken te verstoren. Bij spechten beschermt het vlies het oog tegen uitpuilen wanneer te hard op een boom wordt gebikt.

In het menselijk oog ontbreekt dit vlies, er is echter nog een restantje te vinden als donkerrood vlekje in de ooghoek. Vroeger hadden we blijkbaar ook zo’n vliesje.

Deze Zilvermeeuw knipperde met zijn knipvlies tijdens de opname: zo krijgt dit portretje nog enige diepgang.


Zeehond: geen last van de kou

Vandaag op het strand: westenwind zes Beaufort, zes graden Celsius. Tussen de hagelbuien door zo nu en dan een felle zon met fraaie luchten. In het water verkeren lijkt een betere optie: 13 graden en geen last van de bijtende wind en striemende hagel.

Deze zeehond deert het echter niet. Niet verwonderlijk met de enorme speklaag die wel 5 centimeter dik kan zijn. Het liggen op het droge heeft naast rusten ook een functie bij het zuurstofherstel van de spieren en behoort bij het dagelijkse ritueel, weer of geen weer.


De leg van de Torenvalk

Zoals in ons vorige berichtje al aangegeven: op de Maasvlakte zie je altijd wel een Torenvalk. Het is tenslotte op de Buizerd na onze meest algemene roofvogel. Zoute wind deert hem niet, al zal je hem niet vaak op het strand zien (ze pakken overigens wel eens een krabbetje).

In een goed muizenjaar hebben ze nesten met 5-6 eieren met als resultaat tal van vliegvlugge jongen. Veel werk voor pa en ma want ze blijven na uitvliegen nog wel even afhankelijk van de voerende ouders.

Bovenstaande nestkast laat 3 jongen zien met een zojuist aangevoerde muis. 1 jong is niet zichtbaar. Alle vier zijn uitgevlogen (de opname dateert van juli en is achter de duinen gemaakt).


Spitssnuitdolfijn gestrand.

Op maandag 11 november jl. kwam in de ochtend via SOS Dolfijn de melding binnen van een levend gestrand dier op het strand van Renesse. Op verzoek van SOS Dolfijn zijn de door SOS Dolfijn opgeleide vrijwilligers ter plaatse gegaan. Het bleek om een Spitssnuitdolfijn van ongeveer 3,5 meter te gaan dat op z’n zij in de branding lag. Een relatief jong dier omdat een volwassen Spitssnuitdolfijn 5 á 5,5 meter wordt. We staan in direct contact met SOS Dolfijn en brengen hen op de hoogte door foto’s en filmpjes te sturen. De dolfijn leefde nog zoals te zien was aan het bewegen van de staart, de flipper en het gespartel.

SOS Dolfijn liet weten dat het dier niet te redden zou zijn, omdat het zijn voedsel zoekt en leeft in de diepzeeën. Overleven in de Noordzee is voor dit dier niet mogelijk.

Omdat het een tandwalvis van meer dan 3 meter betrof trad het Wavisprotocol in werking, dan valt de stranding formeel onder verantwoording van het Ministerie van LNV. Deze dieren zijn zeer gevoelig voor stress en daarom hebben de vrijwilligers gezorgd voor een rustige en veilige omgeving voor mens en dier door een ruime afzetting te creeren. Omstanders op afstand houden en informeren is belangrijk, we beschermen ze tegen zoönosen of een eventuele klap van de staart wanneer men te dichtbij komt. Een zoönose is een infectieziekte die van dier op mens kan overgaan.

Nadat duidelijk was dat het dier niet meer leefde, heeft de gemeente Schouwen-Duiveland de taak op zich genomen het dier van het strand te verwijderen en te laten vervoeren naar de Universiteit Diergeneeskunde in Utrecht waar het dier wordt onderzocht.

Liza


Torenvalk op de Maasvlakte.

Een Torenvalk op de Maasvlakte, geen bijzonderheid. Bij de Nieuwe Stuifdijk in het noordwesten zijn er altijd wel een paar te vinden. De dijk loopt in een bocht en er is altijd wind. Met de opgaande luchtstromen is het makkelijk “bidden”, blijkbaar zitten er daar ook genoeg muizen.

Met een nest in de buurt was het in de nazomer druk met uitgevlogen jongen. Inmiddels zijn de meesten weggetrokken op zoek naar een eigen territorium.

Opvallend dat er ook onverstoorbaar onder de diverse windmolens wordt gejaagd. Blijkbaar zijn ze er aan gewend en hebben ermee om leren gaan. Of ik heb eventuele slachtoffers gemist. Dit exemplaar rustte uit op de afzetting rond de molen, gewoon ontspannen met 3 imposant draaiende wieken boven zijn kop.


Hide and Seek

Sommige jonge zeehonden weten zich uitstekend te verstoppen nadat ze zijn verstoord door een strandbezoeker of een loslopende hond.

In dit geval zagen we aan de sporen in het zand dat een hond waarschijnlijk de oorzaak was van deze actie van dit jonge dier.

Per toeval werd het dier ontdekt door Pablo, een van onze vrijwilligers, die regelmatig op het strand is te vinden.

De jonge, gewone zeehond maakte geen fitte indruk, maar was nog behoorlijk alert.

We hebben het dier die dag goed in de gaten gehouden tot het moment dat het zeehondje tijdens de vloed weer richting zee is vertrokken.

Een kleurmerk konden we hem niet geven, maar aan een wondje op de neus kunnen we het dier toch herkennen als hij/zij nog een keer op het strand wordt aangetroffen.


Stichting Rugvin: Een fantastische ontmoeting!

Op de vrijdag voor Werelddierendag vertrokken twee mensen uit ons Foto ID team, Natacha en Steef, met ons eigen “Zeevarken” voor een tocht op de Oosterschelde. De filmopnames van hun ontmoeting zijn zeer speciaal. Zet het geluid maar vast aan!

En daar zijn ze! 

Prachtige en spectaculaire opnames van twee bruinvissen ter hoogte van Studio Bruinvis. Het gebeurt af en toe, maar je moet wel wat geluk hebben en ook wat geduld. En de motor afzetten helpt enorm, dan komen sommige bruinvissen even kijken. Nooit lang, ze zijn niet bang, maar waarschijnlijk gewoon even nieuwsgierig. Het zijn meestal dezelfde dieren dit doen. Een mooie afsluting van ons Foto ID seizoen. 

Je kunt ze ook horen 

Bruinvissen kun je zeker ook horen. Het zijn natuurlijk niet zulke grote walvisachtigen, maar ook zij maken geluid tijdens de ademhaling. Je hoort en ziet ze hier uitademen door hun blaasgat, boven op hun hoofd. Zet het geluid aan en kijk en luister naar beide filmpjes! 

Een ander manier waarop bruinvissen geluid maken is met hun echolocatie. Hiervoor moet je of een hydrofoon hebben, of naar Studio Bruinvis, bij Zierikzee, fietsen of wandelen. Daar staat Studio Bruinvis. Een installatie die jou live naar de aanwezige bruinvissen laat luisteren, 24/7. 

Twee bruinvissen nabij het Zeevarken (S. van Velzen)
Ook onder water kun je ze met vlak water goed volgen. (S. van Velzen)
Recht op het Zeevarken af. (S. van Velzen)

Als je meer wilt weten over deze stichting, kijk dan eens op hun website : https://rugvin.nl