All posts by Ad van den Berge

Zeehond op strand Rockanje

Al ruim een dag had de vermoeide jonge zeehond in de duinen gelegen. Vooral slapend, uit de wind en uit het zicht van wandelaars.

De kegelrob had zijn slaapplek goed uitgekozen, in een vogelrustgebied en nu, tijdens de broedperiode verboden voor wandelaars.

Na een melding is het dier die dag door ons gemerkt en goed in de gaten gehouden De conditie leek die dag aardig te verbeteren.

Helaas is het zeehondje de volgende dag toch de duinen uit gejaagd door loslopende honden en midden op het strand komen te liggen. Omringt door nieuwsgierige strandgangers.

We werden gelukkig vrij snel gebeld en na overleg is besloten om het gebied rondom het dier ruim af te zetten met waarschuwingsborden en het zeehondje verder goed in de gaten te houden.

Veel wandelaars respecteerden de borden, hielden afstand en deden de honden aan de lijn. Dank hiervoor!

Tegen zonsondergang werd het gelukkig stil en hebben we het zeehondje een goede nacht gewenst.

De volgende ochtend was het inmiddels de 3e dag dat de kegelrob op het strand lag en is uiteindelijk, na overleg besloten om het, inmiddels verzwakte dier voor onderzoek naar Aseal te brengen.

Meestal redden deze dieren zichzelf, maar in dit geval lukte dit niet en hebben we uiteindelijk toch maar een handje geholpen.


Mag ik even uitrusten alsjeblieft?

Voor de jonge kegelrobben blijft het lastig om nu een plekje te vinden om een tijdje uit te rusten en hun vacht te laten drogen.

Bij de groep volwassen zeehonden kan het zijn dat je een hitsige kerel tegenkomt, dat je vervolgens in de weg bobbert en een stevige knauw krijgt. Daarnaast liggen er tijdens hoog water weinig zandplaten droog om even uit te kunnen rusten. Het strand is dan eigenlijk de enige optie.

Degene die het dier als eerste zag was Renate, tijdens haar zoektocht naar fossielen. Omdat ze al vaker een zeehondje heeft gemeld is ze inmiddels bekend met de procedure en gaf ze al aan dat de jonge zeehond lekker lag te slapen en er goed uitzag.

De plek was alleen wat ongelukkig gekozen, dus hebben we het gebied ruim gemarkeerd en enkele bordjes geplaatst met daarop wat informatie en de vraag om afstand te houden.

Op deze manier hopen we dat voorbijgangers afstand houden en het vermoeide dier de rust gunnen die het eventjes nodig heeft.

Soms lukt dat!


De fluwelen zwemkrab

Een prachtige naam die vooral verwijst naar het behaarde schild van deze krab.

Het gedrag van deze soort is echter vrij agressief en bij de minste dreiging komen zijn scharen dreigend naar voren.

Het is een uitstekende zwemmer en dat doet de krab met de achterste poten die uitgerust zijn met peddels (zie foto). Vandaar de naam “zwemkrab”.

Al zwemmend jaagt de krab op andere kreeftachtigen, schelpdieren, wormen en visjes. Een echte carnivoor dus.

Het is een zuidelijke soort en heeft zich door de warme winters sterk kunnen uitbreiden aan onze kust.

Voor deze krab was het verhaal teneinde en diende het gestrande gereedschap slechts als een herinnering aan zijn bestaan.


Gestrande zeevogels.

Regelmatig krijgen we een melding van een gewonde/zieke vogel op het strand.

Soms worden ze zelfs naar onze auto gebracht als we bezig zijn met een stranding van een zeehond of bruinvis.

Als het uitkomt gaan we zeker even kijken of accepteren we de aangebrachte vogel.

We geven ze dan thuis over aan de dierenambulance van de dierenbescherming, die de slachtoffers vervolgens naar de vogelopvang Karel Schot in Rotterdam brengt.

Het komt natuurlijk ook wel eens voor dat het lastig is te combineren met de andere werkzaamheden ivm een plotselinge opname van een zeehond of een spoedmelding. In dat geval raden we de mensen aan om zelf even de dierenambulance te bellen.

Afgelopen zaterdag hadden we de mogelijkheid om enkele, door de storm verzwakte zeekoeten mee te nemen.

zeekoet


Zeehondje uit de wind..

Ook gisteren waaide het weer hard en het wachten was dan ook op de eerste meldingen over strandingen van zieke of vermoeide zeezoogdieren.

Al vroeg werd er een dode zeehond gemeld en even later ook een levend zeehondje in de duinen. Diverse wandelaars hadden gebeld en 2 bleven in de buurt van het dier, om mensen en honden weg te houden.

Natuurlijk zijn we eerst naar de jonge levende zeehond gaan kijken.

Zoals je op de foto kunt zien was het dier alert, defensief en zag er verder prima uit. Het dier was het strand op gekropen en had in het duin een redelijk beschut plekje gevonden.

Na overleg is besloten om het zeehondje te laten liggen en de wandelaars te waarschuwen middels borden die we tijdelijk hadden geplaatst. Afgesproken werd om het dier goed in de gaten te houden, dus heeft de jonge grijze zeehond een geel merkteken op de rug gekregen, wat helpt om het dier te herkennen bij eventuele latere strandingen.

We zijn inmiddels een paar maal, op gepaste afstand gaan kijken en het dier ligt nog steeds lekker te rusten.

Even bijkomen van de harde wind en de hoge golven…

Voorlopig houden we je goed in de gaten, vriend.


Welk dier maakt die gaten toch?

Op de slikkerige bodem bij de Groene punt, op de Westplaat en op delen van het strand van Ouddorp komen we ze vaak tegen bij eb.

Ronde en ovale gaten, gevuld met water en een walletje van zanderig slik aan de buitenrand, opgeworpen tijdens woelen of graven onder water.

Als we deze mysterieuze kuilen tegenkomen zijn we vaak bezig met een zeehond of bruinvis en blijft het meestal bij wat speculaties tussendoor.

Afgelopen dagen toch maar eens gaan zoeken op het internet en wat rondvragen bij bekenden. Jaap Koekendorp, een vogelaar bracht ons op het goede spoor.

Bij nazoeken op het internet bleek dat hij gelijk had.

Het zijn deze jongens die de kuilen maken als er nog maar een ondiepe laag water op het slik staat.

Ze wuiven met hun poten over de bodem op zoek naar voedsel en vormen al wapperend een kuil in het onderliggende zand.

Op deze slimme manier vinden ze kleine schelpdieren, slakken, garnaaltjes, wormen en andere kleine bodemdieren.

Ze heten bergeenden maar vormen diepe dalen. 🙂


Help, ben een arm kwijt!

Afgelopen week meldde onze verslaggever Pablo vanaf de Maasvlakte weer een massa stranding van zeesterren.

Meestal zie je ze massaal aanspoelen als het zeewater plots is afgekoeld en ze onderkoeld raken. Ook nu lijkt dit weer het geval.

Snel richting Pablo gereden en een aantal foto’s kunnen maken voor de meeuwen zich tegoed deden aan de vele sterren.

Wat gelijk opviel was dat er nogal wat zeesterren waren die een of twee armen misten.

Als wij een arm kwijt raken heeft dat een grote impact op ons functioneren.

Wachten tot het verloren deel is aangegroeid heeft weinig zin, dit gebeurt alleen in sprookjes.

Maar… sommige sprookjes bestaan, niet in de mensen wereld, maar wel in de wereld van de zeesterren.

Op onderstaande foto zie je dat er 2 nieuwe armen groeien op de plek waar de zeester ze is kwijtgeraakt.

Wel is het zo dat de nieuwe arm vaak in lengte wat achterblijft.

Zie foto hieronder.

Mocht je zeesterren vinden, tel dan eens de armen, want het gebeurt wel eens dat er zelfs een arm extra aangroeit.

Tip: Volg onze verslaggever Pablo op Instagram: https://www.instagram.com/pablovriendvanguusje/


Zoooo liefff..

Zijn het de ogen?

Is het het baby gedrag?

Of is het het zachte velletje?

Feit is dat vooral vrouwen vaak opgewonden kreetjes slaken bij het zien van een zeehondje.

Alle moedergevoelens worden wakker en binnen enkele seconden verwijden zich haar pupillen.

Met een scherpe en waakzame blik worden onze handelingen gevolgd want deze “baby” is nu ook van hen.

Het zijn wel roofdieren, mensen!


Hulp van de gezamenlijke brandweer

Voor de 3e dag op rij lag de jonge kegelrob op het grindstrand bij de Maasmond.

Het jonge dier is gemarkeerd en daarna zijn we een paar maal per dag gaan kijken hoe het met de zeehond ging. Waarschuwingsbordjes moesten toeschouwers op afstand houden.

Het was nu dag 3, nog vroeg in de ochtend en ik was alleen. Al snel had ik personeel van de opvang aan de telefoon en na overleg werd besloten om het dier nu toch maar naar Aseal te brengen voor onderzoek.

Met een losse grindbodem, op een tamelijk steile helling, was een kegelrob vangen in je eentje niet zonder risico, dus enige assistentie was zeker niet overbodig.

Waar haal ik zo snel hulp vandaan?

De oplossing lag eigenlijk voor de hand: “De Maximakazerne van de gezamenlijke brandweer”, op nog geen kilometer afstand. Zij hebben me al vaker geholpen toen ik in de problemen zat tijdens een inzet.

Snel teruggereden, aangebeld en direct boden al 2 man hun hulp aan.

Geweldig toch!

Met zijn drieën hebben we het dier gevangen en de hulpverleners hebben de transportkist naar de landrover gebracht..

Dank jullie wel.. stoere mannen van de Maxima kazerne.