All posts by Ad van den Berge

Afgelopen 3 ochtenden waren we als stichting te gast in de Maxima kazerne op de Maasvlakte.

Op uitnodiging van een van de officieren, nadat hij met zijn ploeg een zeehondje had bevrijd uit een net.

Als eerste hulpverlener bij zeezoogdieren komen we elkaar wel vaker tegen tijdens een inzet, na een melding. Vorig jaar hebben ze ons nog geholpen toen we in een penibele situatie zaten met een gewond dier.

Met zijn drieën hebben we een informatieve presentatie gegeven van 2 uur. Vondsten langs de vloedlijn, PowerPoint over zeezoogdieren en strandingen, haaien, roggen en natuurlijk een presentatie van de “avonturenaanhanger”.

Enthousiaste en leuke toehoorders (in uniform) en een prima accommodatie.

Gezamenlijke Brandweer op de Maasvlakte: “Dank voor jullie aandacht en goede zorgen”.

Laatste maal een pop up in Bruinisse, op de kade van de jachthaven. Wisselend bewolkt en kans op een bui. Zou er nog wel voldoende belangstelling zijn, met dit onstuimige weer?

Onze lange tafel bleek echter nauwelijks voldoende. Een aantal mensen stond ons al op te wachten en sommigen waren aangenaam verrast en verbaasd over onze nieuwe avonturenaanhanger.

Het werd weer een leuke workshop die werd verzorgd door Marjolein van de Natuurklas. Hier werken we af en toe mee samen en dat blijkt elke keer weer een prima combinatie.

Na een kennismaking met de haaien en roggen in onze Noordzee, volgde al snel het determineren van de eerder gevonden eikapsels.

Tenslotte hebben we alle kennis van de afgelopen weken kunnen testen in een leuk spel.

Zeker voor herhaling vatbaar!

Afgelopen dinsdag ochtend hebben we de regen getrotseerd en zijn we samen met Eric Lemmers (RTV Rijnmond) naar het strand van Rockanje gereden.

De nieuwe “avonturenaanhanger” uitproberen, met een live radio verslag van Eric erbij!

Het weer knapte gedurende de ochtend snel op en al spoedig kwamen de eerste strandgangers een kijkje nemen.

Men kon nu een stiekeme blik werpen in de onderste regionen van de avonturen strandrover…..

Een leuke ochtend met afwisselende interviews en zeer geïnteresseerde strandbezoekers.

“Zo noemen wij ze”, zei een oudere man tegen me. “Weet ook niet waarom”. Voorzichtig draaide ik de aangespoelde krab op de rug. De vreemde vorm van het lijf, de lange schaar armen, de opvallende antennes en de klep lieten geen twijfel bestaan, een mannetje helmkrab.

Normaal leven deze krabben een paar honderd meter voor de kust en jagen dan vooral in de nacht. Kleine kreeftachtigen en zeepieren vormen grotendeels hun prooi. Overdag graven ze zich rechtstandig in en hun lange antennes vormen samen dan een adembuis.

Je vindt ze wel eens op de vloedlijn, maar het blijft een zeldzame vondst. Nu liggen ze echter bij tientallen langs de waterlijn op de Maasvlakte. Waarschijnlijk door het opzuigen van het zand voor de kust voor de suppletie.

Ben benieuwd wat de zandzuigers nog meer boven water halen.

Ondanks de files naar de stranden waren we ruim op tijd in de jachthaven van Bruinisse voor de Pop Up en workshop “kwallen en andere slijmballen”.

Voor we zouden starten met de kwallensafari, nog een kennismaking met een paar echte kwallen. Zowel in de haven als in ons mobiele aquarium.

Alle beschikbare plekken in de strandrover waren bezet en we zijn op het gemak naar het dichtbij gelegen strandje gereden. Achterklep natuurlijk open en het geaccidenteerde terrein zorgde voor de nodige hilariteit.

Op het strandje mochten de kinderen op zoek naar slijmballen en werd er een eigen “kwal” gemaakt.

Veel zon..,, een hoge temperatuur…, en best wel spannend.

Nu het Maasvlakte strand weer wordt opgespoten, spoelen organismen aan die je anders zelden ziet.

De bodem voor de kust wordt nu flink beroerd en verstoord om het zand voor de suppletie te winnen.

Vanmiddag lagen er dan ook honderden slangsterren en tientallen helmkrabben op de hoogwaterlijn. Ook veel kapotte strandgapers en gewone zeesterren.

Vooral de slangsterren vielen op met hun geschubde armen als zonnestralen en een lichaam vol “hartjes”.

Deze mooie zeesterren leven tot 200 meter diep in onze Noordzee en hoewel ze zich snel kunnen voortbewegen dmv hun armen, liggen ze vaak ingegraven op de bodem.

Nu duidelijk verstoord en uiteindelijk op de vloedlijn het leven gelaten.

Op uitnodiging van de leiding van de jachthaven te Bruinisse, hebben we in samenwerking met “de Natuurklas” een workshop verzorgd.

Deze keer ging het over “wieren, pieren en schelpdieren”.

Na een inleiding mochten de kinderen mee rijden in de avonturen-strandrover naar het strand. Hier werden wieren en pieren “gevangen” en leerden men onder meer hoe schelpdieren aan hun voedsel komen.

Ook de komende weken staan we weer op het terrein van deze prachtige jachthaven. Zaterdags van 11 tot 13 uur.

Melding via SOS Dolfijn: “Een dode bruinvis bij P6, Maasvlaktestrand.”

Daar wordt op dit moment hard gewerkt door baggeraars om weer nieuw zand op te spuiten en het kadaver lag dan ook tussen de grote gravers, vlakbij de rijplaten op de vloedlijn.

De landrover kon ik nu naast de machines parkeren en dit scheelde weer een heel stuk sjouwen!

Volgens het strandingsprotocol heb ik het geslacht bepaald en de lengte opgemeten. Het betrof een nog jong vrouwtje bruinvis met een lengte van 1.15m. Nog enkele foto’s gemaakt en alle gegevens doorgegeven.

Tot slot het kadaver van de kleine walvis netjes geborgen en afgevoerd.

Met hulp van de Landschapstafel en Jan en Mary van Deelen is onze nieuwe aanhanger nu opgeleverd en technisch bijna klaar.

Weer een nieuw fase in de ontwikkeling van onze stichting. Dit verdiende zeker een toast.

Nu kunnen we verder met het ontwerpen en maken van de inhoud en het verfraaien van het uiterlijk van de aanhanger.

Genoeg bergruimte en expositie mogelijkheden. Zelfs een kijkgat om het allemaal nog wat spannender te maken.

Binnenkort hopen we u tegen te komen op een van de stranden of tijdens een van onze presentaties.

Een wandeling op het voormalige autostrand… het is laag water. Herinneringen aan “ooit” en nieuwsgierig naar wat kan komen.

De zee lijkt ver weg en de slikkerige bodem strekt zich van daar uit naar de zandduintjes uit een badplaats-verleden. Toen het strand nog strand was en de zee zich uitstrekte zonder hindernissen op de horizon.

Plots trapte ik op een roestig uitsteeksel in het nog natte zand en nieuwsgierig keek ik wat beter naar het half vergane stukje ijzer.

Voorzichtig trok ik aan het uitstekende stukje en voelde een beetje beweging.

Omdat je nooit weet wat er nog meer onder het zand verborgen zit, schepte ik voorzichtig met beide handen het omliggende zand opzij. Het stukje ijzer was nagenoeg plat en leek totaal ongevaarlijk.

Een kort steeltje van hout en een bijna vergaan en roestig blad van een schepje. De vorm deed me denken aan een vroegere kolenschep of een turfschepje. Maar een kinderschepje uit wat vroeger tijden lijkt me het meest voor de hand te liggen. Zeker gezien de locatie.

De ouderdom is moeilijk te schatten door de combinatie van ijzer en zout water, maar het model doet vermoeden dat het toch al enkele decennia is geleden dat dit werktuig hier vergeten, achtergelaten of aangespoeld is.

Mocht iemand dit model schepje herkennen dan horen wij dit graag.