All posts by Ad van den Berge

Zomaar een klein stukje “vloedlijn” bij P6 op het strand van Maasvalkte2, vanmorgen.

Een lange strook met aangespoelde zeesterren, schelpen, krabben en ander materiaal.

Te veel om gelijk te overzien en daarbij waren een aantal gulzige meeuwen onze directe concurrenten.

Een foto was de oplossing! Een stukje bevroren in de tijd om thuis op het gemakje nog eens uit te pluizen…

Kijk maar eens goed….

Pootjes van blaasjeskrab, strandkrab, pootje van noordzeekrab, mosselen, zeepokken, garnaal, zeeboontje…, oester en natuurlijk een aantal zeesterren.

Zie jij ze ook?

Koning, keizer.., admiraal.., ze doen het allemaal.

Waar wij als moderne mens over het algemeen enige discretie willen bij de stoelgang, ligt dit bij de meeste dieren anders.

In de dierenwereld wordt een goede drol gebruikt om bijvoorbeeld te markeren, te verleiden, te verstoppen of juist te openbaren en van enige gêne is nauwelijks sprake.

Ook de kleur is bij de dieren tamelijk variabel. Zo kennen we de meeste drollen als bruin, maar zwart en groen is zeker een regelmatig voorkomend eindproduct.

Op de foto hebben de 3 wildpoepers duidelijk een lichtere kleur aan hun uitwerpselen gegeven.

Bijna wit en meer een “flats” dan een brijige massa.

Door de afdrukken in het zand is het niet moeilijk raden…. Meeuwen!

Omdat ik ze zelf heb zien opvliegen na hun daad weet ik dat het zilvermeeuwen en een stormmeeuw waren.

Bij veel vogels zit er een witte kleuring in de ontlasting. Dit komt omdat vogels geen aparte opening hebben om te plassen maar hun urine tegelijk met hun vaste poep uitwerpen.

Urine is in opgedroogde vorm, wit van kleur en dit verklaart de lichte ontlasting van de eerder genoemde gevederde strandgangers.

De harde delen van hun voedsel, als schelpen, krabben en graten worden uiteindelijk in de vorm van een braakbal uitgescheiden.

Zo heeft elke soort weer een eigen eindproduct.

Zondagochtend had Paul van den Hoven uit Poortugaal een bijzondere ontmoeting tijdens een strandwandeling met zijn gezin op Maasvlakte2.

Er zat iets langs de waterlijn: “Zwart met wit, een puntige snavel en rustend op het nog natte zand”. Een bijzondere vogel met een vage gelijkenis met een kleine pinguïn..

Paul had het gelijk goed: “een zeekoet!”

Een zeevogel die alleen aan land komt om te broeden aan de westkust van Engeland, IJsland en Noorwegen en op eilanden in de Atlantische oceaan.. Overwinterd in groepjes voor onze kust.

Al snel bleek het dier verzwakt of gewond en was niet meer alert.

Paul heeft besloten om het dier direct te melden en via Aseal kwam de melding bij ons.

We hebben toen snel terug gebeld naar Paul voor de exacte locatie.

Hij gaf aan om bij de onfortuinlijke vogel te blijven om mensen en honden op afstand te houden en wij gingen direct op weg om het dier hulp te bieden.

20 Minuten later was de verzwakte vogel gevangen en konden we er voor zorgen dat het dier naar de opvang werd gebracht.

Dankzij adequaat optreden van de fam. van den Hoven, die tevens de foto van de zeekoet heeft gemaakt.

Dank!

Deze jonge zeehond is enige dagen geleden gemerkt met een gele stip op de rug. Dit om herkenning en observatie makkelijker te maken. Het dier is daarna en tijdje in de gaten gehouden.

Afgelopen zaterdag ochtend werd het dier opnieuw gemeld en dan zie je hoe belangrijk het kan zijn om het dier te kunnen herkennen aan de gele stip op de rug.

Een tweede ontmoeting, een tweede kans!

Bron: https://waarneming.nl/observation/201794458/

Via de gemeente Westvoorne mocht onze stichting meedingen naar een mogelijke subsidie van Green Deal: https://www.schonestranden.nl/

Na een pitch in Hoek van Holland, waar we onze visie en missie konden uitleggen, heeft Green Deal besloten dat we zeker in aanmerking kwamen voor subsidie.

Uiteindelijk konden we van de verkregen steun 5 mooie vitrines aanschaffen.

Kindvriendelijk en bestand tegen nieuwsgierige en opdringerige vingertjes.

We willen ze binnenkort gebruiken om te laten zien wat de gevolgen zijn van het dumpen van afval in zee, op het strand en in de rivieren.

Vooral de jeugd is een belangrijke doelgroep. Zij bepalen immers onze toekomst op langere termijn.

De vitrines passen mooi in onze avonturen aanhanger en kunnen ook worden gebruikt bij presentaties op scholen ed.

De komende weken gaan we al ons verzameld materiaal bijeenbrengen en proberen we er een spannend schouwspel van te maken.

Met dank aan de gemeente Westvoorne en Green Deal!

Op 8 oktober werden de zeehondenwachters gebeld over een kleine zeehond op het Maasvlakte strand.

(bron: https://waarneming.nl/observation/201243721/ )

Het dier zou bij benadering blijven liggen en leek niet in orde.

De melder was zo verstandig geweest het dier verder met rust te laten.

Omdat er op die locatie veel honden worden uitgelaten, was een snelle inzet van een zeehondenwachter wenselijk.

Bij de zeehond aangekomen bleek het te gaan om een nog jonge, gewone zeehond met een wondje en wat bloed aan de bek.

Het dier is op het strand onderzocht en na overleg met het opvangcentrum verplaatst naar een rustiger locatie, want de conditie leek in orde en de alertheid was goed. Sommige dieren hebben gewoon even te tijd én rust nodig om te herstellen van een blessure.

Een kleurmerk op de rug maakt herkenning makkelijker bij een nieuwe melding en tijdens het observeren door ze zeehondenwachters.

Het dier is een tijdje goed in de gaten gehouden en uiteindelijk weer naar zee vertrokken.

Gisteren ontdekt en daarna in de gaten gehouden door Rijkswaterstaat en de politie.

Een heuse lederschildpad van bijna 2,5 meter!

Hoewel een echte kosmopoliet is het en zeer zeldzame waarneming in ons gebied.

Het dier legt zijn eieren op de stranden van de Afrikaanse kust en Suriname, maar wordt in alle wereldzeeën aangetroffen.

Het is een van de grootste reptielen ter wereld, kan wel tot 900 kg wegen en heeft als enige reptiel de mogelijkheid om het lichaam zelf warm houden. Het oliehoudend bindweefsel op de rug zorgt daarnaast voor een extra isolatie. Vandaar dat het dier zelfs in de poolstreken kan overleven.

De lederschildpad leeft voornamelijk van kwallen en op de foto (van RWS) zie je dat hij er een aan het eten is. De vorm van de bek en het spijsverteringskanaal zijn dan ook aangepast aan het eten van weekdieren.

De grootte, het ontbreken van hoornplaten op het schild en de 7 kielen op de rug zijn kenmerkend voor deze soort.

Ondanks een bijna genezen hoofdwond lijkt het dier gezond en vindt het hopelijk de weg terug via de Oosterscheldekering.

Als je er een tegenkomt…, een zeehond, luierend op het strand.

Of gewoon te moe of te ziek/gewond om weg te vluchten, wat doe je dan?

Het eerste dat je je moet beseffen is dat het wilde dieren zijn, die flink kunnen bijten.

Daarnaast brengt een bedreiging voor hen al snel veel stress met zich mee.

BLIJF DUS ALTIJD OP AFSTAND!

Dit dier bleek erg moe en kreeg maar geen rust door de vele nieuwsgierige omstanders (en honden).

De zeehond is dus uiteindelijk verplaatst door 2 Zeehondenwachters naar een ongestoorde omgeving, waar toen ook deze foto is genomen.

Een “zeehondenwachter” is de enige die dergelijke situaties kan en mag inschatten, altijd in overleg met een opvangcentrum. Aan hen dus ook de taak om de zeehonden te benaderen en ze, indien nodig te vangen.

Houdt dus afstand, stoor ze niet en geniet van deze prachtige dieren.

Dit zeehondje is vanmorgen aangespoeld op het strand van Rockanje.

Als je goed kijkt naar de foto zie je een aantal sporen van een hond, die blijkbaar aan het kadaver heeft kunnen snuffelen.

Het dode dier lijkt behoorlijk “schoon”, maar vergis je niet.

Een dergelijk kadaver kan diverse ziekteverwekkers bij zich hebben die overdraagbaar zijn naar mens en dier.

Daarom is het zaak dat een dergelijk kadaver direct wordt gemeld bij het opvangcentrum en door zeehondenwachters wordt geborgen op een verantwoorde en veilige manier.

Dus voor alle duidelijkheid: “Niet aankomen en je hond aan de lijn!”

Aangespoeld en achtergebleven op het strand van de Kwade Hoek. Al enige tijd geleden is het leven vergaan en staakte het bestaan. Nu imposant en nadrukkelijk de vloedlijn markerend.

In eerste instantie leek een determinatie lastig. De vacht was bijna verdwenen en de kop vervormd, maar een zorgvuldiger blik vertelde meer.

Na omrollen bleek nog een klein stukje vacht aanwezig en het vlekkenpatroon leek kenmerkend voor een gewone zeehond. Het nog gave gebit gaf echter een definitief uitsluitsel.

Met zekerheid een gewone zeehond en gezien de lengte en andere kenmerken, een volwassen exemplaar van het mannelijk geslacht.

Rust zacht!