Category strandvondsten

Het was een mooie middag en de wind was gaan liggen.

Even een stukje wandelen langs de waterlijn, Marjolein?

Wie weet valt er nog iets te jutten!

Een half uur later liepen we al speurend langs de vloedlijn bij P5, op het strand van de Maasvlakte.

Altijd spannend…, je weet tenslotte nooit wat je zoal tegenkomt.

Onderdelen van krabben, eikapsels, bijzondere schelpen, soms een stukje fossiel botfragment en heel veel aangespoelde mosdiertjes.

Plotseling boog Marjolein zich voorover en haalde een lang dun slangetje van de vloedlijn.

Geen schubben, geel van kleur en met het kopje van een zeepaardje.

• 

Al snel werd duidelijk dat het hier een aangespoelde en overleden zeenaald betrof, maar welke?

De tekening op het lijf leek op de kleine zeenaald maar de lengte hoorde meer bij de grote zeenaald.

Thuisgekomen in de boeken gedoken en al snel kwamen we er achter dat het om een niet veel voorkomende soort zeenaald ging: De Adderzeenaald.

Later is deze conclusie bevestigd door waarneming.nl

Zo zie je maar.., een beetje speuren en lezen en je kunt zelf al veel vragen beantwoorden.

Niels, een trouwe melder, die al enkele van zijn opvallende vondsten aan ons heeft doorgegeven, stuurde me vanmiddag deze bijzondere foto.

Op het strand van de Maasvlakte had hij plotseling een verrassende ontmoeting.

Een bever op de vloedlijn!

Politie en personeel van de dierenambulance bleken al gewaarschuwd en Niels was toeschouwer bij de pogingen om het dier met een net te vangen.

Het is deze hulptroepen niet gelukt om het alerte dier te pakken te krijgen en de bever is na diverse vang pogingen vertrokken richting de kust van Westvoorne.

Opletten dus….

Tijdens de koude oorlog leefde het idee dat een invasie door de Russen een reële mogelijkheid was.

De kreet “Liever een Rus in mijn bed, dan in mijn tuin een kruisraket” zal ik nooit vergeten.

Het werd gescandeerd tijdens demonstraties tegen het plaatsen van kruisraketten in ons land.

Na de jaren 60 leek de dreiging sterk te verminderen en nu gelooft bijna niemand meer in een invasie door de Russen.

Tot gisteren!

Aangespoeld op het strand.., een fles Wodka uit Rusland.

Hebben ze toch onze stranden weten te bereiken!

Uit de zak geglipt?

Een misplaatste verslaving?

Of gewoon weggesmeten, als begin van een gezonder bestaan?

De uitdrukking “Pootje baden” krijgt wel een wrange betekenis, bij het zien van al deze krabbenschaartjes langs de vloedlijn.

Pootje gelicht…., te veel op de poot gespeeld…., of gewoon een pootje uitgedraait?

Feit is dat er nu een behoorlijk aantal eenarmige bandieten voor onze kust rond krabbelen…, of er zijn er nogal wat gesneuveld.

Een hoop veren, 2 poten en een kaal gegeten borst.

Duidelijk een plukplaats van een rover, aan de voet van de duinen.

In dit geval een havik…, we zagen de vogel namelijk opvliegen.

Aan de ringen om de poot van het slachtoffer werd al snel duidelijk dat het een postduif betrof.

Naast het nummer van de vogel, was er een mobiel nummer op een ring te lezen.

Gewoon even bellen:

“Dag meneer, bent u in bezit van postduiven?”

“Ja, zeker.. Hoezo?”

“We vonden zojuist een slachtoffer van een havik, met ringen waarop uw telefoon nummer staat.”

Ik lees het unieke nummer van de duif vervolgens voor.

Even stilte…

“Die is 2 uur geleden gelost!”

“Jammer voor de vogel en voor u meneer, gecondoleerd.”

 

 

 

 

Een echte zeevogel, de zeekoet.

Broedvogel van eilanden in de Atlantische oceaan en rotskusten op het vasteland aan de westkant van Engeland, IJsland en Noorwegen.

Zeekoeten duiken naar vis, kreeftjes en kleine ongewervelde dieren.

Komt verder nauwelijks aan land en is bij ons regelmatig te zien tijdens de vogeltrek langs de kust.

Tip!

Ga eens kijken bij de vogeltellers op de Maasvlakte, tijdens de vogeltrek.

Ze zijn elke zondagmorgen in voor- en najaar te vinden op de trektelpost bij P6.

Je moet wel een vroege vogel zijn want ze zitten er al bij het eerste licht.

 

Het is weer aflandige wind en de bovenste laag van het zeewater wordt richting zee geblazen.

Hierdoor stroomt de onderlaag richting het strand en zorgt ervoor dat de aanwezige kwallen op het strand terecht komen.

Omdat een kwal vaak in grote aantallen bij elkaar “zwemt”, kun je ze, met Oosten wind, soms massaal op de vloedlijn aantreffen.

Hun voortplanting gebeurt via een generatiewisseling en de kans op een bevruchting is groter als je met velen bij elkaar in de buurt bent.

Hoewel kwallen bekend staan om hun gemene irritaties na aanraken van de slierten aan de onderkant, zijn de exemplaren op de foto totaal onschuldig.

Het betreft in dit geval: oorkwallen.

Je kunt ze herkennen aan 4 cirkels op hun rug en deze soort “straalt” niet bij aanraken.

Deze cirkels zijn in feite oorvormige geslachtsorganen.

De oorkwal komt voor in alle zeeën en voedt zich met plankton, wormpjes, kreeftjes en soms ook visjes.

De zon schijnt en we lopen met de wind in de rug.

Het is bijna laag water.

Spiedend en speurend wandelen we richting zuidpunt van het Maasvlakte strand.

Vaak tref je botfragmenten uit vervlogen dagen, toen de Noordzee nog land was.

Ook dit keer!

In een ondiep plasje, tussen wat schelpen troffen we een fragment van een slagtand.

Vermoedelijk van een Mammoet of van een Olifant.