De aalscholver heeft niets met zeehonden, maar toevallig zitten ze wel in dezelfde zee te vissen. En dan kom je elkaar wel eens tegen. Ook onder het wateroppervlak zullen hun wegen wel eens kruisen. Aalscholvers zijn hele goede duikers en kunnen lang onder water zwemmen. En ongetwijfeld letten ze op de activiteiten van elkaar. Waar actie is, is vis. En uit de maaginhoud van zeehonden blijkt dat deze de kleine visjes niet versmaden.
Dit gedrag, het letten op het jachtgedrag van de andere soort en er je voordeel mee doen, zie je wel meer. Jan-van-Genten die Bruinvissen in de gaten houden, Raven die Wolven attenderen op verzwakt wild om vervolgens de kadavers verder op te ruimen etc.
Maar hier op deze foto waren beide aan het rusten op de kustwering. Een Gewone Zeehond (in ons vorige bericht van twee dagen geleden ging het om een Aalscholver en Grijze Zeehond) lag te rusten terwijl de Aalscholver bezig was zijn veren te drogen. De zeehond rolde iets te dicht bij hetgeen bij beide een reactie van verbazing teweeg bracht. Voor de aalscholver spannender dan voor de zeehond: een enkele keer grijpt een zeehond wel eens een laagvliegende meeuw!! Een overstap naar een aaltje is dan zo gemaakt. Maar deze weldoorvoede hond maakte geen aanstalten.
Nee, dit is geen wier. Dit zijn miljoenen kleine mosdiertjes. Deze 1 mm lange waterdiertjes leven in kolonies op de bodem van de zee en zijn met elkaar verbonden tot kleine plukjes die op zeewier lijken. Eenmaal afgestorven kunnen ze op het strand aanspoelen. Dit jaar was het wel erg raak met kilometers lange bergen van dit “zeewier” dat aan de vloedlijn lag.
Zo ook afgelopen week op de Slikken van Voorne , het gebied onder de oksel van de Maasvlakte. Er lagen weer bergen. De honden snuffelden er nieuwsgierig in om tot de conclusie te komen dat dit mogelijk veel voedingswaarde had, maar niet te vreten was. Verwende beesten….. (foto Vincent ‘t H)
Als Niels belt heeft hij meestal iets bijzonders op het strand aangetroffen en nu belde hij dus weer…..
“Ha Ad, er zit hier een prachtige grote vogel, die niet meer in staat is om op te vliegen en het dier wordt af en toe lastig gevallen door wandelaars en soms ook door loslopende honden.”
“Er is al door strandgangers naar diverse hulpverleners gebeld maar niemand had tijd of gelegenheid, kun jij helpen?”
“Ik stuur je een foto en een precieze locatie:”
Het bleek een volwassen Jan-van-Gent, een zeevogel met een spanwijdte van 2 meter die normaal vluchtgedrag zou moeten vertonen maar nu dus vrijwel zeker in problemen zat.
Al snel gingen we met de “strandrover” op weg naar het strand van de Maasvlakte..
Eenmaal ter plaatse bleek het dier nog behoorlijk alert, maar zat volledig verstrikt in hengeldraad en kon daardoor geen kant meer op.
Helaas komt het regelmatig voor dat dieren verstrikt raken in achtergebleven of weggegooide kluwen visdraad.
Het gewonde dier hebben we met een net gevangen om onszelf te beschermen tegen de wanhopige uitvallen van de vogel met de forse, scherpe snavel.
Het is dan wel fijn dat je met tweeën bent.
Uiteindelijk is het onfortuinlijke dier bij mij thuis opgehaald door een dierenambulance en naar vogelopvang Karel Schot gebracht.
Regelmatig krijgen we een melding van een gewonde/zieke vogel op het strand.
Soms worden ze zelfs naar onze auto gebracht als we bezig zijn met een stranding van een zeehond of bruinvis.
Als het uitkomt gaan we zeker even kijken of accepteren we de aangebrachte vogel.
We geven ze dan thuis over aan de dierenambulance van de dierenbescherming, die de slachtoffers vervolgens naar de vogelopvang Karel Schot in Rotterdam brengt.
Het komt natuurlijk ook wel eens voor dat het lastig is te combineren met de andere werkzaamheden ivm een plotselinge opname van een zeehond of een spoedmelding. In dat geval raden we de mensen aan om zelf even de dierenambulance te bellen.
Afgelopen zaterdag hadden we de mogelijkheid om enkele, door de storm verzwakte zeekoeten mee te nemen.
Een Zeedahlia, Weduweroosje, Zeeroos of Zeeanjelier… als we het over deze ‘bloemdieren’ hebben, gaat het over zeeanemonen. Dit zijn holtedieren, waarvan er langs onze kust zo’n 11 verschillende soorten leven.
Een paar korte weetjes:
Zeeanemonen zijn (holte)dieren
Net als kwallen hebben ze tentakels vol netelcellen
Schieten giftige pijltjes af, verlammend voor prooien
De mond is óók de anus!
Ze lusten graag vissen, kreeftachtigen, zeedruiven
hechten zich aan harde ondergrond, zoals rotsen, basaltblokken, schelpen, zeewrakken
Korte registratie van de Zeeroos (Paardeanemoon) in laag water.
Op het Maasvlaktestrand vonden we bij eb de Rode paardenanemoon (ook wel Zeeroos) en de Zeeanjelier. Twee soorten die in een getijdengebied kunnen leven en bij laag water als een klein bolletje of hoopje ‘snot’ blijven liggen of drijven. Zo troffen we ze ook aan, tot ze in ‘ruimer sop’ kwamen.
Zeeanemonen planten zich ongeslachtelijk voort door dwarsdeling, afscheuren of knopvorming. Het gesplitste deel vormt dus weer een nieuw anemoontje! Bij een zeeanemoon kan een beschadigd lichaamsdeel zich dus ook weer compleet herstellen.
De Paardeanemoon Door de rode kleur en doosnede van ongeveer 4 centimeter een opvallend, kleurrijke verschijning. Deze anemoon heeft een glad lichaam met korte, dikke tentakels. Net onder deze tentakels heeft deze anemoon opvallende blauwe knopjes gevuld met gif. Bij aanraking schiet het gif naar buiten, maar schrik niet: dit is niet gevaarlijk voor mensen. Ze hechten zich meestal aan de zijkant of onderkant van stenen, zodat de kans op uitdroging bij eb zo klein mogelijk is.
De Zeeanjelier
Met zachte kleuren als lichtroze, oranje, bruin of beige, ook melkwit te zien in getijde-gebied en dieper op zee. Over het algemeen zijn ze tot 3 keer langer dan breed. Wij vonden een klein exemplaar van slechts een 2 cm, wat ook prima past bij de vindplaats (getijdenzone met minder stroming en lager zoutgehalte). De grootte is nl. afhankelijk van omstandigheden: bij veel stroming en voedsel kunnen ze vanaf de voet (waarmee ze zich vasthechten en verplaatsen) tot wel 20 cm lang worden met een ‘bloem tot 10 cm diameter! De zeeanjelier eet vooral plankton.
Al kruipend laat deze anemoon kleine stukjes van de voet achter, die weer volgroeien tot nieuwe anemootjes! Zo vind je van dit soort vaak honderden bij elkaar in dezelfde kleur, allemaal kopietjes!
Bronnen: De vleet, zee- & kustencyclopedie. Stichting Anemoon, Waddenzeeschool
Zandstrand, zee en vloedlijn roepen geen beelden op van groen. De dominante kleuren hier zijn blauw en grijs van lucht en zee, wit van schuimkoppen en de zachtlichte cremekleur van het zand. Groen begint pas bij de duinen, aangespoeld wier daargelaten. Een zeeman draagt geen groene boswachterstrui en de boswachter geen blauwe jopper. Zo heeft de natuur ons met haar kleuren een code opgelegd die door menig burger gerespecteerd wordt.
10 meter boven de vloedlijn tussen de schelpen echter schiet al dit mooie plantje met frisgroene kleur omhoog: zeewolfsmelk. Zout, zon en wind trotserend. Aan de kust van Voorne en de Delta gewoon, maar noordelijker minder algemeen voorkomend.
De plant voelt zich uitstekend thuis aan de zeereep. Opvallend uiterlijk, mocht men twijfelen: bij het afbreken van een stukje stengel komt een wit melkachtig sap vrij dat giftig is. De herkomst van de naam laat zich makkelijk raden. In de zomermaanden wordt deze plant de waardplant van de schitterende wolfsmelkpijlstaartrups waar we vorig jaar al eerder over schreven en die we deze zomer weer hopen waar te nemen.
Niet alleen onze gevleugelde vrienden leggen eieren. Ook van andere dieren vinden we langs de vloedlijn rond Pasen eieren of de sporen ervan… Wij hebben er zes verzameld voor je, herken je ze?
1) Eikapsel van de Hondshaai Deze kleine, slanke haai, legt haar eitjes in de lente en vroege zomer vlakbij de kust. De eikapsels zijn ongeveer 4-6 cm lang (de draden niet meegerekend). Hierin ontwikkelen de embryo’s zich tussen de 5-11 maanden, afhankelijk van de zeetemperatuur. Bij de geboorte zijn de jonge haaitjes 9-10 cm lang en breken ze zich uit dit eikapsel. Lege kapsels spoelen regelmatig, in kluwen van meer, aan langs de hele Nederlandse kust. Soms ook nog met embryo erin. Lees ook dit bericht eens.
2) Eieren van de Gevlochten Fuikhoorn Een échte aaseter, deze kleine zeeslak levend in slikkige, zandige bodems tot 50 meter diepte. Vaak heerlijk ingegraven in het zand, alleen zijn adembuisje steekt er bovenuit. Met zijn ‘enorm goede neus’, ruikt dit weekdier zijn prooi op 30 meter afstand. Het prachtige huisje vinden regelmatig in de aanspoelsels. Deze eikapsels zijn afgezet op zeewier en lege schelpen.
3) Kraagvormige eimassa’s van de Tepelhoorn De Tepelhoorn is een huisjeszeeslak, die leeft in zandige kustgebieden, vanaf iets beneden de laagwaterlijn tot een diepte van meer dan 100 meter. In het voorjaar en de zomer zetten zij hun eieren af in het Noordzeegebied. Af en toe vind je deze halfronde kraagvormige eimassa’s, bestaande uit aaneengekitte zandkorrels. Na 1-2 maanden komen de eieren uit, waarna de dieren meteen actief gaan rondkruipen. De dieren kunnen 5-10 jaar worden.
1) Hondshaai
2) Gevlochten Fuikhoren
3) Tepelhoorn
4) Wulk
5) Stekelrog
6) Pijlinktvis
4) Wulk eieren Deze vuistgrote eiermassa’s zijn van de Wulk, een grote zeeslak die in de diepere delen van de noordzee leeft. In de paartijd van oktober tot maart zet de Wulk deze eieeren af op steen en ander hard materiaal op de zeebodem.
Ieder kapsel bevat meerdere eitjes, van de duizenden eitjes komen uiteindelijk maar tientallen slakjes uit. De larfjes komen pas uit de eitjes als ze een wat groter en steviger huisje hebben. De schelp kan wel 11 centimeter worden, die spoelen ook regelmatig aan. Deze leegstaande panden worden trouwens graag bewoond door heremietkreeften, die wat ruimer willen gaan wonen!
5) eikapsels van een Stekelrog Dit ‘zeemeerminnentasje’ is het eikapsel van een stekelrog. Deze vis is net als een haai een kraakbeenvis, ze hebben dus geen graten. Stekelroggen leven in onze streken op zand- en slikbodems, zo’n 20 tot 300 meter diep.
Ook de roggen planten zich voor in het voorjaar. De eieren worden inwendig bevrucht waarna er op de zeebodem eierkapsels worden afgezet, waarin steeds één embryo tot ontwikkeling komt. Per jaar zetten de vrouwtjes tussen de 50-150 eikapsels af! Na 4-5 maanden komen de miniroggen van zo’n 10-12 cm grootte ter wereld. Aan de grootte en vorm van de lege eikapsels kun je zien van welk soort ze zijn. Lees ook; Determineer rogeikapsels
6) Glibbervingers! Eieren van een Inktvis In het voorjaar trekt de gewone pijlinkvis naar de kust om daar hun eieren af te zetten. Deze spoelen wel eens na een storm aan, wij vonden deze eieren eerder op het Maasvlaktestrand. In de langwerpige, gelatineuze snoeren van ca. 20 cm lang zetten de vrouwtjes doorzichtige 2 mm grote eieren af. Met een steeltje worden deze in trosjes vastgemaakt op een geschikte ondergrond. Afgelopen jaar filmde we deze en zagen de larfjes nog bewegen. Deze tienarmige inktvis kan wel 75 cm lang worden.
Het eerste licht, schuimkoppen op de golven of… de zon in de zee zien zakken? Wist je dat je elk moment van de dag ‘live’ van het uitzicht op ‘onze 1e Slag’ van Rockanje kunt genieten? Zonder een stap buiten de deur te zetten kijk je via de webcam (die je hieronder ziet), die 24 uur per dag live beeld laat zien. Strand in Zicht!
‘Live’ genieten van onze prachtige kust.
Haal ook het strand van Zoutelande, Texel of Zandvoort in huis! Langs onze kust zijn namelijk nog veel meer livestreams te vinden gericht op het strand en de zee. Neem snel een kijkje: https://www.strandweer.nu/livestreams
