Archives februari 2020

Rotgansjes, chique beestjes. Niet groot, eenvoudig kleurenpatroon, mooie kopje. Wintergasten vnl op het zoute water. Hier aan de kust van de Delta veelvuldig te zien. Om het wat ingetogen verenkleed een accentje te geven is bij het design een subtiel merkje aangebracht op de hals, een trucje dat in de kledingindustrie ook vaak gebruikt wordt. Een krokodilletje op een eenvoudig katoentje maakt het shirtje ineens 4 keer meer waard, zoiets. Veel mensen valt dit niet op, denken dat Rotganzen een wit bandje om de hals hebben, maar wanneer je goed kijkt zijn het twee merktekentjes aan de linker- en rechterzijde van de hals. Bijzonder, zie je niet vaak en in tegenstelling tot de mode heb je in de ganzenwereld nog geen last van illegale namaak. Dus zie je dit merkje dan heb je gegarandeerd een 100% echte Rotgans te pakken.

De Canadese Gans. Officieel Grote Canadese Gans, daarnaast heb je de Kleine en wat ondersoorten. In de Sovon Vogelatlas en de ANWB Vogelgids moet je zoeken onder “grote” anders vind je hem niet. Voor hier houden we het op Canadese Gans. Een invasieve exoot die niet meer gewenst is. In Zuid-Holland mag het beestje worden uitgeroeid: het hoort hier niet thuis en richt teveel schade aan. Onmogelijke opgave, gaat ze niet lukken. Medio vorige eeuw enthousiast binnengehaald uit Canada en Noord-Amerika als park- en siervogel, heeft de Canadese Gans zich succesvol vermeerderd en verspreid in Europa. In Nederland hebben we nu zo’n 10.000 broedparen en ca 50.000 overwinteraars. Nu willen we hem niet meer. Mooie, indrukwekkende vogel, onze grootste gans. Het uiterlijk is onmiskenbaar en toch kan je je in het veld behoorlijk vergissen en hem aanzien voor een brandgans. Niet als je goed kijkt, maar wel bij een vluchtige waarneming aan de rand van je blikveld, komt door de vrijwel identieke kleurschakering. Maar op dit plaatje zijn de verschillen overduidelijk: grootte, snavelvorm, plaats van de witte vlekken, fysionomie. Geniet er nog maar even van zolang het nog kan.

Gisteren werd er door de EHBZ gereageerd op een melding van een kadaver op strand van Ouddorp.

Eenmaal ter plaatse werd een dode zeehond aangetroffen met zwerfafval rond de nek.

Ondanks dat er nog onderzoek gaat plaatsvinden bij Aseal, laat het zich raden dat dit dier geleden heeft.

Verder spreekt de foto voor zichzelf.

Voor meer info kijk dan op https://ehbz-nederland.nl/

Op uitnodiging van opvangcentrum Aseal in Stellendam hebben we een pop up presentatie verzorgd.

Tijdens de vakanties is er dan een “Meet and Greet” voor het aanwezige publiek.

Dit kan dan bijvoorbeeld een ontmoeting zijn met de dierenarts, de verzorging, SOS dolfijn of, in dit geval met onze stichting.

Met onze “avonturen strandrover” naar binnen was geen optie, dus hebben we de inhoud hiervan naar de expositie ruimte gesjouwd.

Het thema: “Het leven rondom de vloedlijn en voor de kust”.

Als je naar de aandachtige gezichtjes van de jonge toehoorders keek, was dit duidelijk een succes.

Volgende week vrijdag om 11.30 uur staan we er weer.

Tijdens een observatie van een jonge grijze zeehond op de #Maasvlakte stuitten we op een nog vers kadaver van een kleine haai.

In een plasje, achtergebleven na dat het tij was gezakt.

Met een lengte van 50 cm een bijna volwassen, vrouwelijk exemplaar.

Eenmaal volgroeid kan de hondshaai wel 75 cm worden.

Sinds de jaren ’70 is dit prachtige dier de meest voorkomende haaiensoort in onze Noordzee.

De eikapsels van deze haai worden vaak in de winter op strand aangetroffen.

Ondanks dat ze regelmatig worden gevangen en gegeten neemt hun aantal de laatste jaren weer iets toe.

Op de onderste foto is mooi te zien dat hun stugge huid niet uit schubben bestaat, maar uit “tandjes”.

We gaan proberen dit dier te laten prepareren om het te kunnen laten zien tijdens een van onze “pop ups”.

Soms zie je oude bekenden nog een paar maal terug.

Op 23 januari al een keer verplaatst van de Maasvlakte naar een rustiger locatie en gemarkeerd met een gele M.

Afgelopen zaterdag is het dier diverse malen gemeld.

In verband met veel loslopende honden opnieuw verplaatst, maar gewoon weer terug gezwommen naar de Maasvlakte.

Ook zondag lag het dier opnieuw op het slufterstrand te rusten en hebben we de kegelrob een tijdje in de gaten gehouden.

Later in de ochtend is de koppige jonge zeehond toch naar zee vertrokken.

Foto is van Pablo.nl

We moeten er nog aan wennen, stormen hebben sinds kort een naam . Een naam suggereert dat je ze kunt aanspreken op hun daden maar zo werkt het niet. Het is en blijft eenrichtings verkeer. Wij ondergaan de storm en ondervinden de gevolgen ervan, zo ook deze jonge zeehond. Verzwakt op het strand en niet meer de kracht om de beschutting van het water op te zoeken. Geen keuze meer tussen Dennis op zee of Dennis op het strand, maar gelaten je overgeven en afwachten. Met het gevaar ondergestoven te worden door het zand. Zover kwam het echter niet, naast Dennis is er ook Kees, onze EHBZ collega in Noordwijk die zich ontfermd heeft over deze pup. (foto Kees Kooymans)

Grotendeels verhaard maar wel erg klein, lag dit jonge dier verscholen achter een verwaaide duindoorn.

Tussen strandtent Iloon en de vuurtoren van Ouddorp, tegen de duinen.

Gelukkig was de melder op afstand gebleven en konden we daarom dit “wurmpje” rustig bekijken bij aankomst.

De grootte alléén is niet een beslissende factor om je zorgen te maken.

Ook de mate van alertheid, de temperatuur en de ademhaling spelen een rol in de beslissing of het dier wordt mee genomen.

Liever laten we ze liggen of worden ze verplaatst naar een rustiger locatie.

Na observatie en overleg is, in dit geval besloten om de jonge kegelrob naar de opvang over te brengen.

Gisteren hebben we een avond mogen verzorgen voor het NLGO in Ouddorp.

De presentatie bestond uit 4 gedeelten: Virtuele wandeling naar de Vloedlijn, Educatie, Zeezoogdieren en Eerste Hulp en tenslotte een ludieke quiz.

Doel was om ons netwerk te vergroten, nieuwe vrijwilligers te werven en mogelijk een partner te vinden die ons financieel zou willen steunen.

Onze “pop up” en gastlessen zijn zo succesvol dat we zeker wat steun kunnen gebruiken.

Deze volwassen kegelrob met een lengte van 2.70 m, was gestrand na de storm.

Het grote dier lag op de vloedlijn bij P5 op het strand van Maasvlakte2 en was kortgeleden overleden.

Gedeeltelijk nog in het water en had typische verwondingen.

Diepe inkepingen in beide voorflippers en wat strepen op de romp.

De linker flipper was bijna geamputeerd.

Dit alles zou er op kunnen duiden dat het dier in een net heeft vastgezeten.

Toch weer jammer….