Archives februari 2020

We moeten er nog aan wennen, stormen hebben sinds kort een naam . En met een naam kun je ze aanspreken op de hun daden, maar zo werkt het echter niet. Het is en blijft eenrichtings verkeer. Wij ondergaan de storm en ondervinden de gevolgen ervan, zo ook deze jonge zeehond. Verzwakt op het strand en niet meer de kracht om de beschutting van het water op te zoeken. Geen keuze meer tussen Dennis op zee of Dennis op het strand, maar gelaten je overgeven en afwachten. Met het gevaar ondergestoven te worden door het zand. Zover kwam het echter niet, naast Dennis is er ook Kees, onze EHBZ collega in Noordwijk die zich ontfermd heeft over deze pup. (foto Kees Kooymans)

Grotendeels verhaard maar wel erg klein, lag dit jonge dier verscholen achter een verwaaide duindoorn.

Tussen strandtent Iloon en de vuurtoren van Ouddorp, tegen de duinen.

Gelukkig was de melder op afstand gebleven en konden we daarom dit “wurmpje” rustig bekijken bij aankomst.

De grootte alléén is niet een beslissende factor om je zorgen te maken.

Ook de mate van alertheid, de temperatuur en de ademhaling spelen een rol in de beslissing of het dier wordt mee genomen.

Liever laten we ze liggen of worden ze verplaatst naar een rustiger locatie.

Na observatie en overleg is, in dit geval besloten om de jonge kegelrob naar de opvang over te brengen.

Gisteren hebben we een avond mogen verzorgen voor het NLGO in Ouddorp.

De presentatie bestond uit 4 gedeelten: Virtuele wandeling naar de Vloedlijn, Educatie, Zeezoogdieren en Eerste Hulp en tenslotte een ludieke quiz.

Doel was om ons netwerk te vergroten, nieuwe vrijwilligers te werven en mogelijk een partner te vinden die ons financieel zou willen steunen.

Onze “pop up” en gastlessen zijn zo succesvol dat we zeker wat steun kunnen gebruiken.

Deze volwassen kegelrob met een lengte van 2.70 m, was gestrand na de storm.

Het grote dier lag op de vloedlijn bij P5 op het strand van Maasvlakte2 en was kortgeleden overleden.

Gedeeltelijk nog in het water en had typische verwondingen.

Diepe inkepingen in beide voorflippers en wat strepen op de romp.

De linker flipper was bijna geamputeerd.

Dit alles zou er op kunnen duiden dat het dier in een net heeft vastgezeten.

Toch weer jammer….

Opnieuw een melding van een kleine zeehond op het strand van de Maasvlakte.

Tijdens terugbellen vertelden 2 bezorgde dames dat ze een klein zeehondje hadden aangetroffen bij de blokken voorbij P6.

Het dier zou moeite hebben met ademen en vertoonde geen vlucht reactie.

Bij aankomst troffen we inderdaad een niet alerte jonge grijze zeehond tussen het zeeschuim, op het verwaaide strand.

De 2 dames boden hun hulp aan en met een gezamenlijke inspanning kregen we het zeehondje in de kist.

Na overleg werd besloten het dier door de dierenarts te laten beoordelen.

“Grijsje” ligt nu ter observatie in het opvangcentrum omdat hij inderdaad niet in orde bleek.

Dank, dames!

De storm is mogelijk de reden van de stranding van deze volwassen kegelrob.

Blijkbaar doodmoe of mogelijk niet in goede gezondheid.

Bij het benaderen reageerde de zeehond traag maar dit kan altijd op elk moment veranderen.

Het blijft het grootste roofdier van ons land en voorzichtigheid is daarom geboden.

Besloten werd om het dier met rust te laten en een stuk strand af te zetten om publiek op afstand te houden.

Mensen van de EHBZ en de Dieren Ambulance zijn divers malen gaan kijken of de zeehond nog met rust werd gelaten.

Vanmorgen om 07.00 uur kwam ik weer ter plaatse en bleek het dier gelukkig weer naar zee.

Brandganzen bij het water. Een fraaie stoffering van het nederlandse winterlandschap. Het grote aantal en het repeterende subtiele kleurenpatroon (een toefje bruin op een zwart-wit basis) geeft een schitterende kleuring aan het landschap. Doet denken aan de grazende zebra’s in Afrika . “Men neme een pony of boerengans, breng er een zwart-wit patroontje op aan , geef het wit een tintje en zet ze in grote aantallen in een groen landschap…….” De brandgans is van oorsprong een arctische broeder die sinds eind vorige eeuw ook in Nederland en met name in de Delta broedt ( schatting ca 20.000 paren). Deze populatie wordt verklaard uit een mengeling van achterblijvers, ontsnapte parkvogels en aangeschoten exemplaren. In de wintermaanden verblijven echter ook de arctische verwanten hier. Het aantal neemt dan toe tot ca 800.000, waarmee we het belangrijkste gastland zijn voor de trekkende populatie (info Sovon 2015).

In afwachting van het hoogtepunt van de storm van 9 februari. Op zee werden er midden op de dag al windstoten van windkracht 12 gemeten, op de Maasvlakte 2 was het zondagmiddag nog niet zover en bleef de wind nog onder 10 Beaufort steken. Achter de duinen, op de Prinses Maximaweg was de nieuwe 70 meter hoge radartoren grotendeels aan het oog onttrokken door het opstuivende zand.

Dit is Bram.

Als pup opgevangen op Terschelling en vorig jaar 15 augustus ook daar weer vrijgelaten.

Vanmorgen lag het dier op de vloedlijn op het strand van de #Maasvlakte.

Nauwelijks nog alert en ernstig benauwd, kortom serieus in de problemen.

Na overleg gevangen en naar opvang gebracht ter beoordeling door een dierenarts.

Verstilde, windstille februaridag. Een oude gerimpelde zilvermeeuw kijkt in de spiegelende plas en ziet wat hij wenst te zien: zijn stralende alter ego van jaren geleden. Wens is de vader van de gedachten, een variant op de Picture of Dorian Gray, maar dan anders. Hij ziet slechts een afspiegeling van de werkelijkheid. Maar de verwarring wordt compleet wanneer we het beeld omdraaien, of stond het toch goed??