All posts by Ad van den Berge

Melding: “Bij de blauwe palen ligt een kleine, verzwakte zeehond op het strand. De melder staat er bij en houdt de mensen op afstand!”.

Omdat er vanwege de corona maatregelen niemand buiten mijn huishouden mee kan, heeft Boris die plek tijdelijk ingenomen.

Met tweeën ben je altijd sterker.

In dit geval bleek het erg handig want de afstand die we lopend moesten overbruggen bleek een stuk groter dan gedacht.

De gestrande grijze zeehond bleek idd erg verzwakt en benauwd. Had nogal wat bloed aan de kop en was nauwelijks alert.

Voor de dame die het dier had gemeld was dit niet de eerste keer dat ze een dier in nood tegenkwam. Ze heeft dan ook prima gereageerd en gehandeld…, complimenten!

Na overleg met de opvang is besloten het dier te vangen en ter beoordeling mee te nemen.

Tja…, toen moesten we nog terug met meer dan 35 kg over het strand.

Af een toe een adempauze en ruim 3 kwartier later konden we eindelijk op weg naar het opvangcentrum…

“Die haal ik wel uit het water, ik loop toch al op mijn blote voeten!”

Ze pakte een paar beschermende handschoenen en trok het forse kadaver op de kant.

“Zwaarder dan ik dacht, maar het is gelukt”.

Met de nodige voorzorgsmaatregelen hebben we de zeehond uitvoerig bekeken en bleek het te gaan om een vrouw volwassen zeehond.

Gezien de staat van ontbinding en het warme weer, geen reukloze actie.

Dergelijke kadavers moeten zo snel mogelijk worden verwijderd van het openbare strand en het dier is dan ook snel ingepakt in een lijkzak en afgevoerd.

Het risico van een zoönose bestaat altijd.

Een zomers tenue in combinatie met een berging geeft wel een contrasterend plaatje.

Ad, je auto is klaar!

Een appje van Ron Bolleboom uit Pijnacker, de landrover specialist uit Pijnacker: “Je kunt de auto komen op halen”.

Dat hoefde Ron geen 2 maal te zeggen en al snel reed ik Oostvoorne weer binnen in de gerepareerde “avonturen strandrover”.

Eenmaal thuis bleken er tot mijn grote verbazing 3 vrolijke verstekelingen aan boord.

Na een vragende mail naar Ron, kreeg ik het volgende antwoord: “Jij redt toch zeehonden? Deze 3 heb je nu gered van de puinbak!”

Ze hebben een leuke plek gekregen aan het water…

Dank je wel, Ron.

Ondanks de maatregelen rond de uitbraak van het corona virus bleek het druk op het strand van de Maasvlakte. Veel mensen zijn het binnenblijven beu.

Veel wandelaars betekent ook dat een gestrand kadaver vrij snel wordt gemeld. Ook in dit geval.

“Bij de achterste rode palen ligt ie op de vloedlijn! Zojuist aangespoeld”. Het gestrande dier was dus snel gevonden.

Uit onderzoek bleek het te gaan om een adulte man bruinvis met een lengte van 1.70 m. Niet zo kakel vers meer en gedeeltelijk beschadigd.

We hebben het dier netjes in lijkzak geborgen en afgevoerd.

“Ben er weer een tegengekomen, Ad!”

Een dergelijk appje krijg ik wel vaker. Ze zijn dan van mensen die regelmatig op het strand zijn en al eerder een zeehondje hebben gemeld. Het betreft dan meest hondenbezitters of mensen die op zoek zijn naar fossielen.

Zo ook nu weer! Een berichtje van Renate, die toevallig enkele weken terug ook al een stranding van een kleine zeehond heeft gemeld.

Een actieve dame die vaak op de #Maasvlakte te vinden is, op zoek naar fossielen ed.

Mede door haar hulp en oplettendheid hebben we opnieuw een verzwakte, jonge kegelrob kunnen vangen en naar de opvang kunnen transporteren.

Het sterk vermagerde dier was al eerder gestrand bij Noordwijk, heeft toen een kleurmerk gekregen en is daar een tijdje geobserveerd en verplaatst naar een rustiger omgeving.

Nu was er geen twijfel meer over de conditie van dit onfortuinlijke dier. Na overleg naar de opvang, dus.

Opnieuw dank, Renate.

Zowel de vis als de aalscholver zijn blijkbaar samengesmolten tot een uitzonderlijk pechgeval.

Een ongelukkige ontmoeting tussen gulzigheid, omvang en stekeligheid.

Deze opvallende combinatie lag vanmorgen op de vloedlijn op het strand van de Maasvlakte.

Bekijk het filmpje van deze bijzondere vondst op onze facebookpagina.

Melding dode bruinvis op de Maasvlakte2.

Een gestrande, dode bruinvis raakt me vaak meer dan een dode zeehond.

De gestroomlijnde bouw, het kleurcontrast en de intelligente oogopslag geeft dat je bijna nooit neutraal kunt blijven kijken.

Ook de manier waarop de zee ze op het strand heeft gevlijd, geeft het schouwspel vaak een zekere schoonheid.

Ook nu weer!

Bij het aanrijden naar een gemelde dode zeehond is het altijd afwachten hoe groot het kadaver is.

Nu we in de “anderhalve meter” status zitten, ben ik vaak in mijn eentje om de klus te klaren…

Ik was dan ook opgelucht dat deze melding nog een jong dier betrof met een geschat gewicht van rond de 35 kg.

Na de schouw en het doorgeven van de gegevens heb ik het dier in de lijkzak gelegd en achterin de auto meegenomen voor onderzoek.

Uiteraard met mondkapje én handschoenen…, je weet tenslotte nooit welke ziektes dit dode dier met zich mee draagt.

Een melding via werklui op de Maasvlakte: “Een groot dier op het strand bij P6!”

Al snel waren we ter plaatse en stonden we oog in oog met een volwassen kegelrob. Met een lengte van 2,50 m en een geschat gewicht van meer dan 200kg een indrukwekkende verschijning! (zie ons YouTube account)

Helaas maakte het dier een vermoeide en zieke indruk. Zag er mager uit en reageerde weinig alert.

Aan het gele kleurmerk en een wond aan zijn snuit konden we zien dat het ging om het dier dat al een paar dagen op het strand had gelegen bij Kijkduin.

Nu dus hier en blijkbaar stervende.

Na overleg is besloten het indrukwekkende dier te blijven observeren en zoveel mogelijk met rust te laten. Ook het publiek is zoveel mogelijk op afstand gehouden.

Uiteindelijk is de oude kegelrob, hier op het strand rustig ingeslapen.

Ook wilde dieren gaan een keertje dood.