All posts by Ad 't Hart

Hij trekt zo langzamerhand alweer weg: de Grote stern. Om deze, misschien wel fraaiste vogel van onze kust, dit jaar niet op onze site te vermelden is “not done”. Vandaar nu nog deze opname uit juli. Voor oplettende lezertjes: bijna identiek met die we plaatsten in juni 2020. Maar ze lijken nogal op elkaar en de palenrij is hetzelfde.

Over de palenrij gesproken: ideale plek voor de Grote sterns en de Visdieven. Ze kunnen alles overzien en snel wegvliegen. Maasvlakte, Voorne en Goeree zijn slecht voorzien van deze monumenten. De Maasvlakte kende er twee, maar ongetwijfeld met goede redenen is er eentje weggehaald. Vermoedelijk is er niet bij nagedacht over de gevolgen voor de sterns. Jammer, tenslotte zijn er hele generaties mee opgevoed. Op de Maasvlakte rest nu nog slechts 1 rij. Schril contrast met Schouwen en Walcheren. Minder kans om sterns te fotograferen. Want in de praktijk lenen slechts enkele palen uit het rijtje zich voor een opname. Niet op het strand en niet te ver in de zee is het informele compromis tussen vogel en fotograaf. En als je dan maar 1 rijtje hebt….

Een juveniele Visdief in augustus van zijn eerste levensjaar. Het zal nog even duren voor het volledig volwassen kleed zal worden bereikt zoals onderstaand vogel laat zien twee paaltjes verder.

Deze Bontbekplevier oogde als een verzopen kat op de natte slikken. Verenkleed verfomfaaid, met moeite lopend door de blubber. Haalde niet het journaal zoals menig natte vakantieganger, maar kreeg wel dezelfde laag op zijn kop. Gelukkig zijn de vooruitzichten voor de komende dagen “zomerse warmte op komst”.

Twee lepelaars in het ondiepe water aan het foerageren. Duidelijk verschil waar te nemen in het uiterlijk. Een juveniel en een adult, de eerste met een nog vleeskleurige snavel. Het volwassen exemplaar met de kenmerkende zwarte snavel en gele punt. In de vlucht zijn bij het jong de zwarte vleugelpunten onderscheidend. Kijk verder eens naar de tekening van de kop, de duidelijke teugel (het streepje tussen oog en snavel) bij het volwassen exemplaar en zo kan je nog wel verder inzoomen op details. Leuk om eens op te zoeken in een vogelgidsje.

In de nazomer verzamelen lepelaars zich in grote groepen als voorbereiding op hun vertrek naar Afrika. In de voedselrijke wateren van de Delta en de Wadden een gewone verschijning. Aantallen van meer dan 100 rustende exemplaren zijn geen uitzondering op de Slikken van Voorne. Maar er moet ook gewerkt worden, lees voedsel gezocht. In kleinere groepen zie je ze foerageren. In het knobbelige zeetje zat dit groepje te lepelen en de bodem af te tasten op zoek naar garnaaltjes en kleine krabbetjes. Maar deze Lepelaar had een grotere prooi te pakken die behendig van het uiteinde van de lepel het keelgat werd ingegooid. Pech voor het visje, gelukje voor de fotograaf.

Aan reigers geen gebrek op de Zeeuwse en Zuidhollandse eilanden. Blauwe reigers, Grote en Kleine zilverreigers zijn in grote aantallen te zien. Ook de Roerdomp is er te horen en de meldingen van de Koereiger nemen toe. Maar 1 soort, de Purperreiger, laat zich hier slechts in de trektijd zien. Hun ideale habitat zijn de ondiepe veenplassen met veel riet waar ze van mei tot september te vinden zijn.

Een trouwe bezoeker van onze site, mevrouw W. K. te N.d.B, nodigde ons onlangs uit voor een bezoek aan het Naardermeer om het gat in onze reiger-beleving te dichten. En zo geschiedde. Een prachtige tocht met een fluisterboot bracht ons tot in het ongerepte centrum van Nederlands eerste beschermde natuurgebied waar we tientallen Purperreigers hebben kunnen waarnemen. Kenmerkend onderscheid in de vlucht: de donkere kleur, nadrukkelijkere S- bocht van de nek en de poten met opvallend lange, gespreide tenen.

Bewolkte lucht en grote afstand tot de vogels zaten het maken van de ideale opname in de weg, maar een doorsnee plaatje zat er nog wel in. In ieder geval heeft de excursie ons extra gescherpt voor de najaarstrek. Dank mevrouw W.K. !

Als een Siamese tweeling lopen twee jonge Scholeksters langs het fietspad nabij het Wad. Dagelijks kwamen we ze hier tegen. Begeleid door pa en ma staken ze het pad over van wad naar zeedijk en andersom, afhankelijk van de waterstand. Het ouderpaar deinsde er niet voor terug om met hun nadrukkelijke aanwezigheid fietsers tegen te houden. Zo leerden de jongen spelenderwijze het voedsel van het Wad waarderen zoals pieren, krabbetjes, garnaaltjes om even later te wennen aan wormen en emelten uit de grasdijk. In het voorjaar en de zomer tref je Scholeksters aan als kust- of weidevogel, in najaar en winter bivakkeren ze allen aan de kust van de Delta of het Wad. Deze jonge Scholeksters van Schiermonnikoog leren al vroeg van twee walletjes te eten.

En op de grasdijk

Fraai poserend voor de opname. In vol ornaat met alle ringen aan de poten. Deze Scholekster aan de rand van het Wad nabij het buitendijkse fietspad stond er ontspannen bij. Gewend aan het passerende verkeer. Ideale omgeving, voedsel op het droogvallend Wad, op het grasdijkje en in het weiland direct daarachter.

2023 is door SOVON en Vogelbescherming uitgeroepen tot jaar van de Scholekster, de soort staat onder druk. Een flink aantal Scholeksters is geringd waardoor inzicht wordt verkregen in het gedrag en de overlevingsstatistiek. Zo is middels het ringprogramma ontdekt dat zeer hoge leeftijden bereikt kunnen worden. Het oudst teruggevonden geringde exemplaar was 46 jaar!

De foto is met te weinig oog voor detail gemaakt, de ring is niet volledig af te lezen. En terwijl de omstandigheden alle mogelijkheden boden om meerdere opnames van de ring te maken. Toch gemeld met de laatste 4 cijfers van het nummer bij het Vogeltrekstation in Arnhem (middels invoer op de site “GRIEL”). Een keurige terugmelding binnen twee minuten gaf aan dat deze vogel 20 jaar geleden op het nest geringd was als jonge Ooievaar…… Terwille van de zuiverheid van de database telefonisch contact gezocht en de melding laten verwijderen.

Grote sterns op de Maasvlakte waar ze dagelijks bivakkeren. Na de broedtijd op het nabije Haringvliet schooieren juvenielen en volwassen exemplaren op het meest zuidwestelijke deel. Visdieven, Grote sterns en Dwergsterns zitten vaak in grote aantallen bij elkaar aan de waterlijn van het dynamische strand. Deze groep vliegende Grote sterns bestaat uit juvenielen, te herkennen aan de nog volledig zwarte snavels en het bruin in het kleed, en volwassen exemplaren waar de kop al een deel van het zwart verliest kenmerkend voor het winterkleed.

De nesten waren inmiddels verlaten, geen activiteiten meer te bespeuren rond het afgekalfde duin met de kenmerkende kleine holen daarin gegraven.

Op een lijntje even verderop keek een aantal overzwaluwen nieuwsgierig om zich heen. De volwassen exemplaren vlogen snel op, de jonge bleven rustig zitten, nog onbevangen en niet mensenschuw.