Category Nieuws

Niet vanwege het corona virus, maar omdat verzwakte en dode zeezoogdieren, die gestrand zijn, behoorlijk wat bedreigende ziektes bij zich kunnen dragen.

Een goede bescherming is dus noodzakelijk als we er bij worden geroepen om ze te beschrijven en te bergen.

Vanmiddag liepen er honderden mensen op het Maasvlakte strand. Loslopende honden, nieuwsgierige kinderen en hun ouders.

Het is dus zaak om zo snel mogelijk te reageren op dit soort strandingen.

Binnen een half uur na de melding is deze onfortuinlijke, gewone zeehond dan ook door ons geborgen op de Maasvlakte2.

Bart belde om een zeehondje te melden wat tussen de blokken bij P6 op de Maasvlakte lag.

Het dier trok zich weinig aan van de omstanders en had verder weinig intentie om naar zee te vertrekken.

Wellicht door de maatregelen tegen het coronavirus, was het nu veel drukker op de stranden dan normaal.

Bart is bij het dier gebleven tot wij ter plaatse kwamen en heeft andere wandelaars op een afstand gehouden.

Dank hiervoor!

Een ongelukkige combinatie: veel wandelaars en een vermoeide zeehond.

Na overleg de grijze zeehond verplaatst naar een rustiger locatie.

Wordt door ons in de gaten gehouden.

De langgerekte, witte rugschilden vinden we vaak op het strand.

Het skelet, of eigenlijk de schelp van de zeekat, een inheemse, tienarmige inktvis, vaak verzameld en gebruikt als aanvullend voer voor kooivogels.

Tijdens een inzet voor een gewonde kegelrob, kwam ik deze Sepia of zeekat tegen in originele verpakking.

Net aangespoeld en nog niet aangevreten door de meeuwen op het strand.

Een tamelijk onverwachte en zeldzame ontmoeting.

De gewonde zeehond is overigens ter revalidatie naar Aseal gebracht.

De 4 jongelui stonden al op ons te wachten toen we het strand van de Kwade Hoek op reden.

Zij hadden het dier ontdekt langs de waterlijn en onmiddellijk de Opvang gebeld.

Op ons verzoek hebben ze andere wandelaars bij het dier weggehouden. Complimenten hiervoor!

Een jonge kegelrob lag op de buik langs de waterlijn en probeerde het strand op te komen.

Doordat er een visnet strak om de nek en voorflappen zat, lukte dit maar moeizaam en het was duidelijk dat we snel moesten ingrijpen.

Dit werd spannend…, het dier lag op de waterlijn en kon direct het water in vluchten.

Met beleid en met wat afleiding is het ons uiteindelijk gelukt het nog alerte dier te pakken te krijgen.

Het water kwam nu snel op dus waren we geen minuut te vroeg…..

Uiteindelijk is besloten het dier bij Aseal van het insnijdende net te verlossen.

Omdat de verwonding ernstiger en de conditie slechter waren dan gedacht is het dier opgenomen ter revalidatie.

Vandaag vond ik enkele eikapsels van verschillende roggen op het Maasvlaktestrand.

Net als sommige haaiensoorten produceren roggen meerdere eikapsels met daarin hun nageslacht. Eenmaal volgroeid kruipt de kleine rog uit het kapsel, wat dan vaak als leeg omhulsel aanspoelt.

Als je ze vindt kun je ze het best wellen in een bakje met water, dan zie je uiteindelijk de ware grote van de eikapsels.

Determineren wordt dan een stuk makkelijker.

In dit bakje drijven de eikapsels van de stekelrog, de golfrog en de gevlekte rog.

Eind van de middag had ik Marion aan de telefoon. Ze had een kadaver gemeld en ik wilde graag iets meer weten over de locatie.

Terloops melde ze dat er een levende zeehond op het strand had gelegen, die door wandelaars het water in was gejaagd.

Later kreeg ik nog een berichtje van haar, dat het dier toch weer terug op het strand kwam als de kust weer veilig was.

Marion was er duidelijk niet gerust op…. en ik ook niet.

Het was inmiddels donker en ik besloot de volgende morgen bij het eerste licht te gaan kijken.

Wekker om 05 uur en vanaf 06 uur ben ik gaan zoeken.. Spoedig zouden de eerste wandelaars immers al weer op het strand verschijnen.

Gelukkig vond ik het sterk verzwakte dier al vlug tussen P5 en P6 op het strand, op de vloedlijn.

Na overleg gevangen en naar Aseal gebracht.

Dank voor je melding, Marion en dank voor je hulp bij het sjouwen, Pablo!

Vanmorgen met een groep enthousiaste vrijwilligers het strand bij de Haringvlietdam schoongemaakt. Een samenwerking tussen “Schone Rivieren”, Westvoorne en St Strand in Zicht,Voorne Maasvlakte.

Na een inleiding door ons bij de “avonturen strandrover”, ging men aan het werk.

Op het eerste gezicht een mooi schoon strand en weinig zwerfvuil te vinden. Ging je echter door de knieën dan pas ontdekte je de vele stukjes plastic, nylon, dopjes, peuken en ander weggegooid materiaal.

Wellicht een druppel op een gloeiende plaat, maar ik denk dat veel andere wandelaars met een licht schuldgevoel naar huis zijn gegaan..

Een goed voorbeeld doet goed volgen!

Op het Maasvlaktestrand werd vandaag een kortsnuitzeepaardje gevonden en die zien we in Nederland niet zo vaak. Helaas een dood exemplaar van een kortsnuitzeepaardje, aangespoeld en inmiddels door de zon gedroogd. 

Zeepaardjes leven tussen wier en zeegras, met hun lange staart grijpen ze zichzelf hieraan vast en zijn zo onzichtbaar voor hun omgeving. Door de harde wind van de afgelopen weken is het dan ook niet onwaarschijnlijk dat dit exemplaar met losgekomen zeewier is aangespoeld op het strand.

Zeldzaam
Dit kortsnuitzeepaardje is een zeldzame bezoeker van de Nederlandse kust, dit is het uiterst noordelijke deel van het verspreidingsgebied. Sinds 2002 worden de kortsnuitzeepaardjes in de Noordzee, Oosterschelde en waddengebied steeds vaker gevonden, toch blijft het heel bijzonder er één te vinden.

Kenmerken
Het zeepaardje is familie van de zeenaalden. Dit exemplaar heeft een lengte van 5,2 cm (gemiddelde lengte) maar kan oplopen tot 15 cm. Hij heeft een harde beenplaten huid (zoals zeenaalden) en zeer goed gecamoufleerd door de bruin- en grijstinten. Deze dieren hebben geen tanden en maag, eten daarom voordurend. Met de zuigsnuit zuigt het zeepaardje kleine kreeftachtigen of minieme visjes. Vijanden zijn grote kreeftachtigen (krabben).

Voortplanting
De voortplanting van zeepaardjes is bijzonder. De eitjes en later ook de net uitgekomen larven worden door het mannetje in een broedbuidel op de buik bewaard. Bij de paring grijpen beide staarten in elkaar en brengt het vrouwtje de eicellen in de buidel. Daarna bevrucht het mannetje de eieren. De embryo’s blijven in de buidel en worden door het mannetje verzorgd tot ze zelfstandig kunnen leven. En… zeepaardjes blijven hun hele leven trouw blijven aan hun partner.

Zeepaardjes zijn sterk territoriumgebonden, dus wie weet gaan we ze vaker zien!

Marleen heeft het dier gemeld en wij hebben direct gereageerd.

“Het diertje ligt te rillen en heeft wondjes aan het hoofd en ook het rechter oog lijkt aangedaan”.

Na nogmaals bellen was de exacte locatie duidelijk en konden we op pad.

Vanaf de strandovergang was het namelijk nog een 15 minuten lopen. Kist, handschoenen en andere spullen mee en sjokken maar……..

Op de strandhaak bij de Slufter op de Maasvlakte lag een jonge kegelrob. Niet alert, oogproblemen en een paar flinke wonden op de kop..

Natuurlijk konden we dit dier niet laten liggen! De meeuwen zaten immers al klaar om aan dit maal te beginnen.

Gevangen.., 32 kg mee gesjouwd richting de auto en naar Aseal gebracht.

Dank je wel, Marleen!

Net terug van het opvangcentrum, krijgen we weer een melding.

Een kleine zeehond, hoog op het strand en niet van plan om naar zee te vertrekken.

De melder was zo sportief om bij de zeehond te blijven en ons de exacte locatie te duiden.

Zwaaiend in de duinen loodste hij ons naar de “plaats delict’.

Het dier had inmiddels flink wat belangstelling op de zondagmiddag, maar trok zich er weinig van aan.

Na een korte inspectie bleek het dier kerngezond en gewoon lekker te willen slapen.

Omdat de combinatie met loslopende honden, nieuwsgierige wandelaars en zeehonden niet ideaal is, hebben we het dier verplaatst naar een rustiger locatie.