Category Nieuws

Vanmorgen met een groep enthousiaste vrijwilligers het strand bij de Haringvlietdam schoongemaakt. Een samenwerking tussen “Schone Rivieren”, Westvoorne en St Strand in Zicht,Voorne Maasvlakte.

Na een inleiding door ons bij de “avonturen strandrover”, ging men aan het werk.

Op het eerste gezicht een mooi schoon strand en weinig zwerfvuil te vinden. Ging je echter door de knieën dan pas ontdekte je de vele stukjes plastic, nylon, dopjes, peuken en ander weggegooid materiaal.

Wellicht een druppel op een gloeiende plaat, maar ik denk dat veel andere wandelaars met een licht schuldgevoel naar huis zijn gegaan..

Een goed voorbeeld doet goed volgen!

Op het Maasvlaktestrand werd vandaag een kortsnuitzeepaardje gevonden en die zien we in Nederland niet zo vaak. Helaas een dood exemplaar van een kortsnuitzeepaardje, aangespoeld en inmiddels door de zon gedroogd. 

Zeepaardjes leven tussen wier en zeegras, met hun lange staart grijpen ze zichzelf hieraan vast en zijn zo onzichtbaar voor hun omgeving. Door de harde wind van de afgelopen weken is het dan ook niet onwaarschijnlijk dat dit exemplaar met losgekomen zeewier is aangespoeld op het strand.

Zeldzaam
Dit kortsnuitzeepaardje is een zeldzame bezoeker van de Nederlandse kust, dit is het uiterst noordelijke deel van het verspreidingsgebied. Sinds 2002 worden de kortsnuitzeepaardjes in de Noordzee, Oosterschelde en waddengebied steeds vaker gevonden, toch blijft het heel bijzonder er één te vinden.

Kenmerken
Het zeepaardje is familie van de zeenaalden. Dit exemplaar heeft een lengte van 5,2 cm (gemiddelde lengte) maar kan oplopen tot 15 cm. Hij heeft een harde beenplaten huid (zoals zeenaalden) en zeer goed gecamoufleerd door de bruin- en grijstinten. Deze dieren hebben geen tanden en maag, eten daarom voordurend. Met de zuigsnuit zuigt het zeepaardje kleine kreeftachtigen of minieme visjes. Vijanden zijn grote kreeftachtigen (krabben).

Voortplanting
De voortplanting van zeepaardjes is bijzonder. De eitjes en later ook de net uitgekomen larven worden door het mannetje in een broedbuidel op de buik bewaard. Bij de paring grijpen beide staarten in elkaar en brengt het vrouwtje de eicellen in de buidel. Daarna bevrucht het mannetje de eieren. De embryo’s blijven in de buidel en worden door het mannetje verzorgd tot ze zelfstandig kunnen leven. En… zeepaardjes blijven hun hele leven trouw blijven aan hun partner.

Zeepaardjes zijn sterk territoriumgebonden, dus wie weet gaan we ze vaker zien!

Marleen heeft het dier gemeld en wij hebben direct gereageerd.

“Het diertje ligt te rillen en heeft wondjes aan het hoofd en ook het rechter oog lijkt aangedaan”.

Na nogmaals bellen was de exacte locatie duidelijk en konden we op pad.

Vanaf de strandovergang was het namelijk nog een 15 minuten lopen. Kist, handschoenen en andere spullen mee en sjokken maar……..

Op de strandhaak bij de Slufter op de Maasvlakte lag een jonge kegelrob. Niet alert, oogproblemen en een paar flinke wonden op de kop..

Natuurlijk konden we dit dier niet laten liggen! De meeuwen zaten immers al klaar om aan dit maal te beginnen.

Gevangen.., 32 kg mee gesjouwd richting de auto en naar Aseal gebracht.

Dank je wel, Marleen!

Net terug van het opvangcentrum, krijgen we weer een melding.

Een kleine zeehond, hoog op het strand en niet van plan om naar zee te vertrekken.

De melder was zo sportief om bij de zeehond te blijven en ons de exacte locatie te duiden.

Zwaaiend in de duinen loodste hij ons naar de “plaats delict’.

Het dier had inmiddels flink wat belangstelling op de zondagmiddag, maar trok zich er weinig van aan.

Na een korte inspectie bleek het dier kerngezond en gewoon lekker te willen slapen.

Omdat de combinatie met loslopende honden, nieuwsgierige wandelaars en zeehonden niet ideaal is, hebben we het dier verplaatst naar een rustiger locatie.

“U spreekt met Kees, even voorbij P5, iets naar het noorden!

Hij en zijn vrouw stonden ons op te wachten en liepen mee om de locatie aan te wijzen.

Altijd fijn als de melder op deze manier mee helpt.

Ietwat verscholen.., in het stuifzand lag de gewonde kegelrob.

Dankzij de melders hebben we het onfortuinlijke dier kunnen vangen.

Na overleg direct overgebracht naar Aseal.

Rotgansjes, chique beestjes. Niet groot, eenvoudig kleurenpatroon, mooie kopje. Wintergasten vnl op het zoute water. Hier aan de kust van de Delta veelvuldig te zien. Om het wat ingetogen verenkleed een accentje te geven is bij het design een subtiel merkje aangebracht op de hals, een trucje dat in de kledingindustrie ook vaak gebruikt wordt. Een krokodilletje op een eenvoudig katoentje maakt het shirtje ineens 4 keer meer waard, zoiets. Veel mensen valt dit niet op, denken dat Rotganzen een wit bandje om de hals hebben, maar wanneer je goed kijkt zijn het twee merktekentjes aan de linker- en rechterzijde van de hals. Bijzonder, zie je niet vaak en in tegenstelling tot de mode heb je in de ganzenwereld nog geen last van illegale namaak. Dus zie je dit merkje dan heb je gegarandeerd een 100% echte Rotgans te pakken.

De Canadese Gans. Officieel Grote Canadese Gans, daarnaast heb je de Kleine en wat ondersoorten. In de Sovon Vogelatlas en de ANWB Vogelgids moet je zoeken onder “grote” anders vind je hem niet. Voor hier houden we het op Canadese Gans. Een invasieve exoot die niet meer gewenst is. In Zuid-Holland mag het beestje worden uitgeroeid: het hoort hier niet thuis en richt teveel schade aan. Onmogelijke opgave, gaat ze niet lukken. Medio vorige eeuw enthousiast binnengehaald uit Canada en Noord-Amerika als park- en siervogel, heeft de Canadese Gans zich succesvol vermeerderd en verspreid in Europa. In Nederland hebben we nu zo’n 10.000 broedparen en ca 50.000 overwinteraars. Nu willen we hem niet meer. Mooie, indrukwekkende vogel, onze grootste gans. Het uiterlijk is onmiskenbaar en toch kan je je in het veld behoorlijk vergissen en hem aanzien voor een brandgans. Niet als je goed kijkt, maar wel bij een vluchtige waarneming aan de rand van je blikveld, komt door de vrijwel identieke kleurschakering. Maar op dit plaatje zijn de verschillen overduidelijk: grootte, snavelvorm, plaats van de witte vlekken, fysionomie. Geniet er nog maar even van zolang het nog kan.

Gisteren werd er door de EHBZ gereageerd op een melding van een kadaver op strand van Ouddorp.

Eenmaal ter plaatse werd een dode zeehond aangetroffen met zwerfafval rond de nek.

Ondanks dat er nog onderzoek gaat plaatsvinden bij Aseal, laat het zich raden dat dit dier geleden heeft.

Verder spreekt de foto voor zichzelf.

Voor meer info kijk dan op https://ehbz-nederland.nl/

Op uitnodiging van opvangcentrum Aseal in Stellendam hebben we een pop up presentatie verzorgd.

Tijdens de vakanties is er dan een “Meet and Greet” voor het aanwezige publiek.

Dit kan dan bijvoorbeeld een ontmoeting zijn met de dierenarts, de verzorging, SOS dolfijn of, in dit geval met onze stichting.

Met onze “avonturen strandrover” naar binnen was geen optie, dus hebben we de inhoud hiervan naar de expositie ruimte gesjouwd.

Het thema: “Het leven rondom de vloedlijn en voor de kust”.

Als je naar de aandachtige gezichtjes van de jonge toehoorders keek, was dit duidelijk een succes.

Volgende week vrijdag om 11.30 uur staan we er weer.

Tijdens een observatie van een jonge grijze zeehond op de #Maasvlakte stuitten we op een nog vers kadaver van een kleine haai.

In een plasje, achtergebleven na dat het tij was gezakt.

Met een lengte van 50 cm een bijna volwassen, vrouwelijk exemplaar.

Eenmaal volgroeid kan de hondshaai wel 75 cm worden.

Sinds de jaren ’70 is dit prachtige dier de meest voorkomende haaiensoort in onze Noordzee.

De eikapsels van deze haai worden vaak in de winter op strand aangetroffen.

Ondanks dat ze regelmatig worden gevangen en gegeten neemt hun aantal de laatste jaren weer iets toe.

Op de onderste foto is mooi te zien dat hun stugge huid niet uit schubben bestaat, maar uit “tandjes”.

We gaan proberen dit dier te laten prepareren om het te kunnen laten zien tijdens een van onze “pop ups”.