Misschien minder tot de verbeelding sprekend dan een zeezoogdier zoals zeehond of bruinvis maar deze plant, vrij algemeen aan de kust van Voorne en Goeree, is zeldzaam. Zeewolfsmelk, een zout resistente plant, die vlakbij de vloedlijn te vinden is. Gewoon met de wortels in het zand op het strand. De vruchten en zaden worden door de zee meegenomen en elders in het vloedmerk gedropt. En zo wandelt de plant langs de kust van Europa. Nederland is zo’n beetje het matje.
De naam heeft te maken met de witte “melk” die vrijkomt bij het breken van een stengel. Kan brandplekken veroorzaken en is giftig. Niet aan likken dus.
Wanneer je dan de rups uit ons vorige bericht aantreft op deze (voor hem) waardplant, heb je twee “rode lijst” soorten op 1 plaatje. En dan ontkom je er niet aan hier aandacht aan te besteden. Twee bijzondere strandbewoners die nog zeldzaam zijn ook. Gewoon op het strand van Voorne. Bijzonder strand….
“Zo noemen wij ze”, zei een oudere man tegen me. “Weet ook niet waarom”. Voorzichtig draaide ik de aangespoelde krab op de rug. De vreemde vorm van het lijf, de lange schaar armen, de opvallende antennes en de klep lieten geen twijfel bestaan, een mannetje helmkrab.
Normaal leven deze krabben een paar honderd meter voor de kust en jagen dan vooral in de nacht. Kleine kreeftachtigen en zeepieren vormen grotendeels hun prooi. Overdag graven ze zich rechtstandig in en hun lange antennes vormen samen dan een adembuis.
Je vindt ze wel eens op de vloedlijn, maar het blijft een zeldzame vondst. Nu liggen ze echter bij tientallen langs de waterlijn op de Maasvlakte. Waarschijnlijk door het opzuigen van het zand voor de kust voor de suppletie.
Ben benieuwd wat de zandzuigers nog meer boven water halen.
Als je wat beter kijkt naar alle aanspoelsels op de vloedlijn zie je dat er niet alleen natuurlijk materiaal bij zit.
Veel plastic, hengeldraad, schoenen, nylon touw, handschoenen en ook vaak stukken net.
Wat kleurtjes betreft een vrolijk tafereel, maar er schuilt een groot gevaar achter dit kleurrijke palet.
Maar al te vaak treffen we gestrikte slachtoffers aan in ronddrijvende netten.
Veelal jan-van-genten en meeuwen, maar ook regelmatig een zeehond.
De noordse stormvogels die we dood aantreffen nemen we mee voor onderzoek en het is schrikbarend wat er aan hoeveelheden plastic deeltjes in hun magen wordt aangetroffen.
De vrolijke kleurtjes op de vloedlijn betekenen niet voor iedereen een feest!
Afgelopen week hebben wij, als zeehondenwachter een training gehad van BHV Training Zeeland.
Zij hebben ons een AED geschonken en de cursussen verzorgd.
Omdat we vaak op het strand zijn tijdens observaties of hulp bij strandingen, kan het voorkomen dat een van de omstanders plotseling hulp nodig heeft. In een dergelijk geval zijn we nu in staat om direct eerste hulp te bieden en een AED in te zetten, indien nodig.
Martin heeft hier net de electroden bevestigt en is begonnen met hartmassage….
Meegenomen in het ballastwater van grote schepen uit onder andere Azië, zette de Blaasjeskrab zijn 10 poten op Nederlandse bodem. De laatste jaren duiken steeds meer nieuwe soorten krabben op in ons land. De eerste exoot kwam al in 1874 aan in Nederland en zo volgden o.a. de Chinese wolhandkrab, de wolkrab en de penseelkrab.
In 1999 is deze Blaasjeskrab voor het eerst gezien op het Nederlandse strand en sindsdien zijn deze krabben sterk in aantal toegenomen. Bij de blokkendam op het Maasvlaktestrand vonden we twee Blaasjeskrabben op een plek waar deze krabben graag vertoeven: een hogere en ruigere getijdenzone, waar de zee wild tussen de rotsen en dijken slaat.
Prachtige kleuren en symmetrische tekening op het schild
De blaasjes tussen de scharen van het mannetje (foto: www.krabben.net)
Hoe herken je de Blaasjeskrab Deze krab herken je meteen aan de donkerbruin/rode schild (ongeveer 45 mm) met een prachtig symetrische vlekkenpatroon wat doorloopt met lichte en donkere banden over de looppoten. Verder heeft de blaasjeskrab een vierkant schild met een rechte voorrand en drie tanden aan de zijkant. De mannetjeskrabben hebben lederachtige blaasjes aan de basis van het beweeglijke bovendeel van de scharen, hier dankt deze krab zijn naam aan. Ze zijn groter dan de vrouwtjes (die trouwens geen blaasjes hebben) en hebben ook grotere scharen.
Mannetje of vrouwtje? Krabben zijn krachtig gebouwd en hebben een zwaar skelet. Het schild is afgeplat en het achterlijf is onder het lichaam geklapt. Als je een krab omdraait is dat goed te zien. Bij alle soorten krabben is aan het vooruitgeslagen achterlijf te zien of het een mannetje of een vrouwtje is. Als het breed en rond is, dan is de krab een vrouwtje. Het lijkt een beetje op een bijenkorf. Daar houdt ze de eieren onder. Een krab met een smal, spits, driehoekig achterlijf, in de vorm van een vuurtoren, is een mannetje. Die heeft daar twee piemels onder zitten, eentje links en eentje rechts. Eigenlijk zijn het omgebouwde pootjes.
Blaasjeskrabben, vrouwtje (links) en mannetje (rechts) – (foto: www.krabben.net)
Het gebeurt wel eens dat ze een poot verliezen, maar niet getreurd, deze groeit gewoon weer aan. Dit soort kan wel 5x per jaar eieren leggen, dit in tegenstelling tot de Nederlandse strandkrabben die dit maar 1 keer per jaar doen.
Men was bang dat deze uitheemse soorten onze inheemse strandkrab zou verdringen, maar gelukkig gedijen ze goed naast elkaar.
