Zondagmorgen vroeg op het strand, laatste restje winter voordat de dooiaanval goed doorzet, laagwater, niemand te bekennen behalve dan veel vogels. Vlakbij, op het strand, een zwarte zee-eend. Laat zich goed benaderen. Nooit zo dichtbij voor de lens gehad, meestal op het water op zee, soms vlak voor de kust. In de winter in grote groepen op zee, of in kleinere groepjes voor de kust. Deze keer op het strand van de Maasvlakte. Zwart met gele snavel en knobbel, verwarring is niet mogelijk. Even gedacht dat het een verzwakt of ziek dier was, maar koos even later rustig vrolijk weer het ruime sop, gelukkig.
Dit zijn nu typisch de sporen van een kruipende zeehond.
Let op de nagelafdrukken en het schuiven van de buik.