Het aangespoelde kadaver van een walvis
Je kent ze wel, de gesprekken op borrels en feestjes uit het pre-coronatijdperk. Drankje en een gezellige “small talk” . Hoe gaat het, wat doe je enz. Regelmatig komt dan het gesprek op onze activiteiten op het strand. Gestrande zeehonden en bruinvissen, vogeltrek, aangespoelde rariteiten etc. De leuke kant van dit werk die als je er enthousiast over vertelt bij de toehoorder een romantisch beeld kan oproepen. Zeker wanneer zijn dag bepaald wordt door werken op kantoor.
Maar er is ook een keerzijde, de harde werkelijkheid van ons vrijwilligerswerk. Zoals afgelopen week toen we geattendeerd werden op dit aangespoelde karkas van een walvis. Kadavers van grote zoogdieren worden geruimd, zo ook deze: een walvis is tenslotte een zoogdier. De aanblik van het dier in ontbinding , maar vooral de geur haalde de romantische waas van onze activiteit volledig weg. Zaten we nog maar gezellig op kantoor!
Foto en de tekst liegen niet maar bedriegen wel. De walvis was van de kleinste soort: een bruinvis en de omvang was beperkt zoals de tweede foto laat zien. Jammer dat we digitaal de geur niet kunnen overbrengen want zonder te overdrijven, de stank was enorm!