Category Nieuws

Het blijft altijd weer een triest gezicht, een overleden zeehond of walvis op de vloedlijn.

Soms zijn de kadavers in een zodanige staat van ontbinding dat sentimentele gevoelens snel worden verdrongen door de intense en onaangename geur van ontbinding.

Hieronder een voorbeeld van 2 weken geleden.

Dit kadaver is al zodanig aan het vergaan dat het haast lijkt te smelten.

Het werk van een zeehondenwachter is niet altijd leuk!

Want deze kadavers kunnen diverse ziektekiemen bij zich dragen en uit laatste onderzoeken blijkt zelfs dat ook het vogelgriepvirus tot een van deze mogelijkheden behoort.

Vooral belangstellende, loslopende honden lopen een behoorlijk risico bij aanraken.

Maar ook nieuwsgierige wandelaars lopen een risico bij direct contact met een dode zeehond of bruinvis.

Wij pakken het kadaver vaak goed in en nemen tijdens deze werkzaamheden beschermingsmaatregelen.

Ook al hoort de dood bij onze natuurlijke omgeving, op druk bezochte stranden is dit risico niet gewenst.

In dergelijke gevallen dus…, snel verwijderen of in elk geval een situatie creëren waarbij geen besmettingen meer kunnen optreden!

Als enthousiast promotor van de Groene Stranden in onze Delta willen we graag onderstaand aanbod van de Stichting Anemoon onder de aandacht van onze volgers brengen!

Beste strandnatuur-liefhebber,

Je bent actief op één van de (Groene) stranden in Zuid-Holland. Op 17 oktober organiseert Stichting ANEMOON een online presentatie over strandmonitoring. In dit bericht lees je meer informatie en hoe je mee kunt doen.

Wil je meer weten over de planten en dieren die leven en aanspoelen op het strand? Ben je benieuwd hoe je met jouw waarnemingen een steentje bij kan dragen aan natuurbescherming? Dan is deze presentatie over Strandmonitoring iets voor jou!

Het natuurlijke aanspoelsel is de basis voor natuur op het strand. Het levert voedingsstoffen aan dieren en planten. Het aanspoelsel is een afspiegeling van wat er in de kustzone leeft. Zo kun je bijvoorbeeld aan de aangespoelde dieren en wieren zien hoe het gaat met organismen in zee. Neemt een soort toe of juist af? Waar en hoe leeft een soort? Met deze kennis kan de natuur beter beheerd en beschermd worden.

Ook jouw waarnemingen zijn daarbij van belang. In deze presentatie leggen we je uit hoe jij kunt helpen.

Doe mee! Geef je op voor de Strandmonitoring presentatie van Julia van Beinum van Stichting ANEMOON op dinsdag 17 oktober – 19:30 en ontdek hoe leuk en waardevol strandmonitoring is! Daarnaast organiseren we de mogelijkheid deel te nemen aan een buiten workshop. De datum en plaats hiervan worden nader bepaald.

Als je iemand kent die mogelijk geïnteresseerd is in Strandmonitoring, voel je vrij om deze e-mail door te sturen.

Vriendelijke groeten,

Julia van Beinum

Website: www.anemoon.org

PS: voor de belangstellenden die dinsdag 17 oktober verhinderd zijn:

Julia van Beinum geeft namelijk op de 18^e (woensdag dus) dezelfde presentatie voor onze Zeeuwse collega’s. Als je wilt kunnen jullie daar bij aanhaken.Hierbij de inschrijflink naar de presentatie op woensdag de 18^e: Geef je op voor de Strandmonitoring presentatie van Stichting ANEMOON op woensdag 18 oktober (19:30-21:00).

Als je de mogelijkheid hebt om deze foto wat uit te vergroten zul je zien dat de krab niet zo eenzaam is als hij er in eerste instantie uit ziet.

Deze nog levende Noordzeekrab blijkt een hele biotoop op zich.

Vooral op de linker schaar van de krab (op de foto rechts) zie je dat er zich nog wat kleinere soortgenoten bevinden.

Een zelfs met de scharen dreigend uitgestoken, mogelijk als reactie op onze interventie.

Ook enkele soorten wier, zeepokken en een muiltje hebben de krab gebruikt als substraat om zich vast te hechten.

De meest opvallende meelifter is natuurlijk de slibannemoon die zich pontificaal op de rug van onze krab heeft gevestigd.

Hier lijkt sprake van een verbond, zolang elke soort op zich er voordeel van heeft.

Dit soort “bontjes” zie je eigenlijk ook in het gedrag van die ander soort, de homo sapiens!

Dit zeehondje werd al vroeg op de dag aangetroffen op het strand en bij benadering deed het dier geen enkele poging zich te verplaatsen.

De dame die het dier had gevonden nam gelijk weer afstand en waarschuwde een opvangcentrum.

Normaliter zijn deze gewone zeehonden op het strand heel alert en gaan ze bij benadering onmiddellijk richting zee.

Natuurlijk zijn we gelijk gaan kijken om de situatie te kunnen beoordelen.

Observeren, foto’s en een video maken, overleggen met het opvangcentrum om tenslotte, in overleg een beslissing te nemen om wel of niet in te grijpen.

Belangrijk is dat we alleen ingrijpen als er sprake is van onnodig lijden of als het probleem is ontstaan door bemoeienis van mensen.

Dus zo min mogelijk ingrijpen om de natuurlijke selectie niet te verstoren.

In dit geval lag het uitgeputte en zieke dier op een druk bezocht gedeelte van het strand en dat op een zonnige zondag.

Loslopende honden en nieuwsgierige wandelaars zouden het dier alleen maar meer stress bezorgen.

Uiteindelijk is besloten om deze jonge gewone zeehond hier weg te halen en ter beoordeling naar Aseal te vervoeren.

Alles volgend het protocol wat is afgesproken met ons als zeehondenwachters.

Gisteren heb ik het op radio Rijnmond gehad over de duinstinkzwam.

Hoe vliegen de stinkende paddenstoel bezoeken en op deze manier de sporen verspreiden.

Je kunt deze imposante zwam nu aan de voet van de duinen vinden.

De paddenstoel is eigenlijk de vrucht van de schimmel die met een lichaam van draden onder het zand zit.

Voor de zwam er staat zit hij, al helemaal aangelegd in een ei vlak onder het zand.

Dit noemen we een heksenei of een duivelsei.

Zodra het vochtig is vullen de cellen in het ei zich met water en zwelt de inhoud op tot een aandacht vragende paddenstoel.

Op de foto hieronder is het restant van het ei nog goed te zien.

Morgen mogen we weer nieuws brengen vanaf de vloedlijn op Radio Rijnmond.

Rond 13.40 een telefonisch interview met Eric Lemmers over leuke of bijzondere zaken rondom de vloedlijn op het strand.

Vorige keer ging het over een gestrande pinguïn, die veel aandacht trok.

Het bleek uiteindelijk om een vermoeide zeekoet te gaan.

Deze keer gaat het over een verrassend herfst tafereel op het strand.

Terwijl we onze ogen probeerden te beschermen tegen het stuivende zand, werden we plotseling verrast door een ontmoeting met een rustende grijze zeehond in de duinen.

Ook dit nog jonge dier leek beschutting te hebben gezocht tegen het stuivende, scherpe zand.

De zeehond was alert en zag er prima uit, dus zijn we snel doorgelopen om geen verstoring te veroorzaken.

Wel nog even een video gemaakt van het aanstormende strand.

Je hebt kakelvers.., dagvers.., zeevers en ook ovenvers.

Vers betekend meestal dat het nog in dezelfde staat verkeerd dan wanneer het geoogst werd, gevangen werd of uit de oven kwam.

Deze strandvondst beloofde een kraakvers broodje, maar eenmaal uitgepakt bleek het een natte en weke substantie.

Grote kans dat dit broodje ten prooi is gevallen aan het opkomende water of domweg overboord is gegooid.

Gezien de taal op de verpakking lijkt me een verre reis uitgesloten.

Het is de tijd van de grote trek.

Duizenden vogels passeren dagelijks ons land, op weg naar het zuiden.

Het loont dan vaak de moeite om eens een paadje door de duinen te volgen op zoek naar…

Bijna alles kan.

Een rustende velduil, beflijsters, tapuiten, overtrekkende sijsen…. etc.

Deze keer troffen we naast een opvliegende kerkuil ook deze forse knaap.

Vers uit het ei en smekend om aandacht: “de duinstinkzwam”.

Het eivormig vruchtlichaam, waarin de paddenstoel al als een volgroeide foetus in zit verborgen, noemen we een “duivelsei”.

Natuurlijk hebben we even een foto gemaakt en hebben daarna onze blik weer op vogelstand gezet.

Gestorven.., gestrand en half onder het zand begraven.

Gisteren trof een wandelaar dit kadaver aan op het strand van de Maasvlakte.

Een forse zeehond in verre staat van ontbinding.

Omdat kadavers van zeehonden allerlei ziekteverwekkers kunnen verspreiden, is het zaak dat ze zo snel mogelijk worden verwijderd.

Voor een sluitende determinatie maken we altijd een foto van het gebit.

Dit omdat iedere soort zeehond een eigen kenmerkend gebit heeft.

Op deze foto zie je de imposante en al wat gesleten tanden van een volwassen mannetje kegelrob.

Met een gewicht van meer dan 200 kg en een lengte van twee en een halve meter, het grootste roofdier in ons land.

Zo lief zijn zeehonden niet….