Tag Westplaat

Naast en tussen het roodkleurende zeekraal staat de zeeaster nu volop te bloeien.

Op de Westplaat in Oostvoorne en op de Kwade Hoek zijn hele velden nu licht roze getint.

Een kleurige boel op het grauwe slik, hier word je makkelijk vrolijk van.

De zeeaster gedijt het beste in een licht zout milieu, waar zeewater wordt vermengt met zoetwater.

Als je het blad wat beter bekijkt, begrijp je dat men deze plant in Zeeland “lamsoren” noemt.

De jonge bladeren zij eetbaar en werden vroeger dan ook vaak gegeten.

Hier noemen we de plant zulte of zeeaster.

Ik zou zeggen maak eens een wandeling langs deze vrolijke planten en geniet van de prachtige bloemen.

Zeekraal groeit op schorren en kwelders langs zoute getijdewateren in Zeeland, op Goeree, op Voorne en het Waddengebied, en meer landinwaarts op sterk verzilte plaatsen. Het is de meest zouttolerante plant langs onze kust. De plant kan tot 30 cm hoog worden en heeft een vertakte stengel. Zeekraal is een eenjarige plant en bloeit van juli tot oktober. In de herfst verkleurt zeekraal vaak helderrood tot donkerrood.

Heerlijk als groente…, maar niet meer in de herfst.

Normaal laat de rietzanger zich goed zien en horen. Luid zingend bovenin een struik of op een rietstengel. Zo niet afgelopen zondag. Er dreigde een bui lost te barsten en in aanloop daarvan was een stevige wind opgestoken. Mogelijk was dat de reden dat deze zanger bijna onvindbaar was. Hij zat lager aangehecht aan een stengel en werd door het riet onttrokken aan het oog. De uitslag midden op de stengel is minder groot dan aan de top en ook een rietzanger kan de deining te gortig worden. In ieder geval, ik hoorde hem luid en duidelijk maar zag hem niet. Dat was niet te verteren. Na het maken van een paar kruispeilingen kreeg ik hem in het vizier, een aantal meters verderop in het riet zo’n 40 centimeter onder de pluim. Met moeite, het gezicht werd belemmerd door stevig wuivende stengels en halmen die in het ritme van de vlagen meebewogen. Maar dat nadeel bleek ook zijn voordeel te hebben, van tijd tot tijd vielen er ook gaten. Na enige tijd lukte het me de cadans van de vlagen in te schatten en de momenten de pakken waarin, handmatig, op het vogeltje kon worden scherpgesteld. Afdrukken en maar hopen. Het leverde dit intieme plaatje op dat een kijkje geeft in de wereld van de rietzanger bij storm en slecht weer.

Ook deze keer kregen we de melding via Aseal, het opvangcentrum voor zeehonden.

Marion was met haar man aan het wandelen op het strand bij de Westplaat toen ze een zeekoet tegen kwamen op het pad, tussen de begroeiing.

Wel een bijzondere locatie voor een vogel die zijn habitat op zee heeft.

Wellicht dat de storm van 2 dagen geleden hier mee te maken heeft gehad.

Het dier was nog redelijk alert maar duidelijk in een slechte conditie.

Gelukkig heeft Marion de vogel gemeld en zijn we direct naar de Westplaat gereden om het dier hulp te bieden.

Terwijl Marion op onze komst stond te wachten is ze bij de vogel gebleven om te zorgen dat er geen honden in de buurt konden komen.

Het dier liet zich gelukkig snel vangen, maar protesteerde fel tegen zijn nieuwe verblijfruimte.

Met de zeekoet in de “strandrover” zijn we naar huis gereden, waar de dierenambulance van de dierenbescherming de vogel heeft opgehaald en direct naar de opvang, in Rotterdam heeft gebracht,

Overdracht van de zeekoet.

De vogel liet zich niet zonder slag of stoot oppakken en pikte stevig naar de helpende hand.

Handschoenen zijn dan ook geen overbodige luxe.

Nu maar hopen op een spoedig herstel.