In samenwerking met ‘de Natuurklas’ zijn zijn we met onze avonturen strandrover naar de jachthaven in Bruinisse gereden.
Op uitnodiging van de havenmeester hebben we ook in Zeeland onze passie en kennis kunnen uitdragen. Het thema was deze keer: “Kroelende krabben en kwispelende kreeften”. Ja.., ook deze dieren hebben een romantisch en verrassend liefdes leven.
De komende weken staan zijn we nog 4 keer op het terrein van de jachthaven voor nog meer strandrover avonturen. Telkens met een ander thema.
De veiligheidsvoorschriften i.v.m. het Corona virus worden vanzelfsprekend in acht genomen, de volwassenen blijven buiten de afzetting en alleen de kinderen komen samen voor het avontuur.
Direct achter het strand en de blonde duinen beginnen begroeiing en plantenweelde de overhand te krijgen. Een plant die nu op talloze plaatsen in onze duinen voorkomt is Wilde peen. En als je Wilde peen ziet is de kans groot dat je ook het Rood soldaatje in grote getale waarneemt. Ze snoepen van de nectar van met name schermbloemigen waartoe de Wilde peen behoort. Toen ik de Dagpauwvlinder uit mijn vorige berichtje zat te fotograferen viel mijn blik op deze rode soldaatjes, ook wel rode weekschildkevers genoemd. Naast nectar slurpen staat deze kever erom bekend dat hij zeer frequent paart, op de bloem gezeten. Het stelletje dat hier gefotografeerd is kon echter niet wachten tot de klim naar de top volledig was voltooid. Met een doodsverachting waar zelfs de meest roekeloze bergbeklimmer voor terug zou deinzen gaven ze zich over aan het liefdesspel. Mocht dit U op ideeën brengen: de stichting Strand in Zicht wijst iedere aansprakelijkheid af.
Moeder draagt de eitjes onder haar buik onder een klep en beschermt zo haar “kroost”. Na het uitkomen van de eitjes begint de krab het leven als een onbeduidende larve. Pas na enige tijd meet de krab het definitieve maatpak aan. Vervaarlijke scharen, poten die ontworpen zijn om zich in te graven, te zwemmen, zijwaarts te lopen én de ogen op steeltjes.
Dit is hoe een krab het leven begint, maar op de foto zien we hoe het op het strand is beëindigd.
Een zilvemeeuw werd door ons gerstoord tijdens gulzige sloopwerkzaamheden. Luid protesterend vloog de meeuw op en liet de onderdelen als een puzzel achter.
Het kostte ons daarna weinig moeite om de stukjes van de legpuzzel bij elkaar te passen en het drama te reconstrueren.
Strand en vlinders, een minder waarschijnlijke combinatie. Toch kun je ze er zien, zelfs boven het water. Meegevoerd door de wind op hun trektocht, soms wel van Afrika of Zuid-Europa naar Noord-Europa, zoals de distelvlinder die we deze maanden op de zeedistel kunnen aantreffen. Maar ook meer honkvaste zoals deze dagpauwoog kunnen we bij onze stranden aantreffen. Onze meest algemene vlinder en een van de mooiste is zeker te zien in de bloemrijke gebieden die direct aan het strand grenzen zoals het struweel van de Voornse Slikken of het laarzenpad dat naar de Kwade Hoek leidt. De dagpauwoog valt op door zijn zeer fraaie kleurschakering. Op een bijna impressionistische manier is de tekening op de vleugels aangebracht. Waar in de natuur kleuren meestal duidelijk gescheiden lijken te zijn vloeien ze hier in elkaar over. Fraai! We plaatsen graag een foto ervan op onze site, ook om U te attenderen op de tuinvindertelling die de Vlinderstichting organiseert van 4-26 juli. Zeker de moeite waard om hun site eens te bezoeken en hiervan kennis te nemen. Spelenderwijs leert u de mooiste vlinders kennen die in deze maanden rondvliegen! En waarom is deze vlinder zo algemeen en wijdverbreid? De waardplant van de rups is de brandnetel, die wereldwijd zeer ruim en algemeen aanwezig is. Goed gekozen!
Als je wat beter kijkt naar alle aanspoelsels op de vloedlijn zie je dat er niet alleen natuurlijk materiaal bij zit.
Veel plastic, hengeldraad, schoenen, nylon touw, handschoenen en ook vaak stukken net.
Wat kleurtjes betreft een vrolijk tafereel, maar er schuilt een groot gevaar achter dit kleurrijke palet.
Maar al te vaak treffen we gestrikte slachtoffers aan in ronddrijvende netten.
Veelal jan-van-genten en meeuwen, maar ook regelmatig een zeehond.
De noordse stormvogels die we dood aantreffen nemen we mee voor onderzoek en het is schrikbarend wat er aan hoeveelheden plastic deeltjes in hun magen wordt aangetroffen.
De vrolijke kleurtjes op de vloedlijn betekenen niet voor iedereen een feest!
De Gewone Zeeappel. Nou, zo gewoon vind ik ’em niet. We hebben het over een ongewervelde dier met een prachtig symetrisch kalkskelet bomvol stevige stekels. Met de hele kleine spiertjes beweegt het dier al zijn stekels, een prima wapen tegen vijanden. En dat is hard nodig als je een delicatesse bent voor zeehonden en vissen.
Dit dier is lid van de stam Stekelhuidigen: ongewervelde dieren die voorkomen in de zee. Zoals de symmetrische zeesterren, zee-egels, zeekomkommers en zeelelies. Deze ‘stekelhuid’ wordt zo’n 5 tot 10 jaar oud en heeft een doorsnede van 4 – 5 cm. Meestal zijn de stekels groen van kleur met paarse uiteinden. Ze leven op max. 100 meter diepte tussen kieren en spleten van stenen en mossel- en oesterbanken, maar ook tussen de wieren en zeegrasvelden.
Met hele kleine zuigvoetjes, kan hij zich verplaatsen én zelfs kleine voorwerpen oppakken. Wonderlijk hoor… die zuigvoetjes, steken door 5 dubbele rijen gaatjes in het skelet. Ze kunnen bewegen doordat de zeeappel water door zijn buizensysteem pomp, een soort hydraulisch systeem dus!
De mondopening vind je aan de platte onderkant, hier bevind zich een compleet skeletje van kalkstukjes en spieren, waarmee de zeeappel z’n voedsel kauwt. Dit skeletje heet ‘’Lantaarn van Aristoteles’. Er staat vanalles op het menu van onze zeeappel: zeewier, mosdiertjes, sponzen, wormen, schelpdieren en kleine kreeftachtigen.
Ze komen vrij algemeen voor in onze Noordzee… tóch best gewoontjes dus. 😉 Het ene jaar is het een ‘goed jaar’, terwijl we een jaar later weer stukken minder zeeappels worden waargenomen.
En elke keer als ik weer zo’n prachtig, rond kalkskeletje vind op het strand vind ik dat ‘gewoon bijzonder’!
De locatie en de status werden er keurig bij vermeld. Zou al enige tijd geleden zijn overleden. Maar ja…, wat is nu een baby van een walvis?
Natuurlijk denk je in eerste instantie aan een bruinvis, maar een leek kan zich soms vergissen en dan krijg je bijzondere meldingen. Een zeehond en een bruinvis worden regelmatig verward en ook de “haai” en een “walrus” zijn al eens langs gekomen.
Deze keer klopte de omschrijving en een pas geboren bruinvis bleek gestrand op de vloedlijn op het strand van Westvoorne.
Het dier was al enige dagen dood maar nog in goed herkenbare staat.
Afgelopen week hebben wij, als zeehondenwachter een training gehad van BHV Training Zeeland.
Zij hebben ons een AED geschonken en de cursussen verzorgd.
Omdat we vaak op het strand zijn tijdens observaties of hulp bij strandingen, kan het voorkomen dat een van de omstanders plotseling hulp nodig heeft. In een dergelijk geval zijn we nu in staat om direct eerste hulp te bieden en een AED in te zetten, indien nodig.
Martin heeft hier net de electroden bevestigt en is begonnen met hartmassage….
