Category Nieuws

Afgelopen vrijdag is de NPO opnames komen maken in Rockanje voor het programma Zapp Your Planet.

Julius, de zoon van Marjolein was deze keer het middelpunt van de dag.

Jutten…, afval en bijzondere vondsten op het strand, dat is waar het deze aflevering van Zapp over gaat.

Eerst zijn we naar het strand gereden, want daar komen alle vondsten vandaan.

Met zijn 7en, in 2 bubbels, in onze avonturen strandrover, even flink opschuiven en rijden maar…

Gelukkig kwam er een waterig zonnetje door de brekende bewolking en kon er snel worden begonnen met de opnames op het strand van Rockanje.

Na een gezellige lunch kon Julius al zijn vondsten laten zien in zijn “Juthut”

Een pop up museum in de avonturen hut voor zijn vrienden, bekenden en voor speciale gelegenheden als vandaag.

De spannende middag werd afgesloten met een ongedwongen interview onder de bloeiende appelboom vlak bij de Juthut.

Over 3 weken kunnen we het resultaat zien bij het programma Zapp Your Planet bij de NPO.

Dank voor de gezellige dag, cameraploeg van de NPO!

Bij het fotograferen van vogels is de voorbereiding van groot belang. Je let op de weersomstandigheden, denkt aan de stand van de zon bij het uitzetten van de te lopen route en verkent het gebied vooraf. Weet je dat ergens jouw droomvogeltje zit, dat het licht contrastrijk is en dat de looprichting zo is dat het object niet met tegenlicht gefotografeerd behoeft te worden dan heb je al meer kans op een aardige prent. Onvoorbereid maar wat lopen scharrelen heeft niet zo veel zin.

Op het wensen lijstje van dit voorjaar stond de blauwborst, een niet zeldzame fraaie zangvogel bekend om zijn zang. De mannetjes laten die graag horen gezeten bovenin het riet of in de top van een struik, meestal in de vroege ochtend. Ik wilde hem in de klassieke pose, zingend, de staalblauwe borst met witte vlek vooruit in de stralende zon. Misschien afgezaagd, maar een prentje ervan hoort wel in de trofeeenkast te hangen. Dus op naar de Beninger Slikken op de grens waar het Spui het Haringvliet ontmoet. Een gerenommeerde plek om de blauwborst te treffen.

Maar je hebt van die dagen dat het niet mee zit. De lucht betrok tegen de verwachting in, er waren weinig blauwborsten actief en ze zaten aan de verkeerde kant van het pad. Alles wat niet de bedoeling was kwam uit. Met een paar matige prentjes en een dito humeur de terugweg aanvaard. Twee uur zeulen met kijker en camera voor niets is tenslotte niet bevorderlijk voor een positief karma. Zelfs een buizerd in ideale pose op een paaltje werd op het beslissende moment verstoord door een wandelaar en vloog uit beeld.

Op de terugweg naar de parkeerplaats, aan de binnenkant van de dijk, vloog uit de kale bomen mijn gemiste buizerd op. Zonder verder na te denken deze opname gemaakt en laat die nu net ook op mijn “bucketlist” staan. Fraai in het coulisselandschap met op de achtergrond een veld met wat ik op koolzaad houd. Majestueuze vogel zo vertrouwd in ons boerenlandschap. Mislukte expeditie, geslaagde middag.

Einde van de middag. Op het vrijwel verlaten strand van Voorne, bij de paal waar Oostvoorne stopt en Rockanje begint, zit een drieteenstrandloper in eenzaamheid zijn uren te slijten. Opvallend, omdat deze vogels meestal in groepjes optrekken. Paria, of een einzelgänger? Mogelijk niet fit, of gewoon een uiltje knappen. Morgen maar weer eens gaan kijken.

Nog zo’n beestje dat “mus” in zijn naam heeft maar geen directe familie is van de huismus of grasmus. Om het maar eens overzichtelijk te maken. Wat hij wel gemeen heeft is het bruin-grijze veren kleed. Misschien is dat ook wel de verklaring. Met “mus” zouden vroeger veel voorkomende bruine vogeltjes aangeduid zijn. Zo algemeen als de vlieg ( musca is het Latijnse woord voor vlieg).

Nu is de heggenmus grijs-bruin en komt zeker algemeen voor. Je ziet ze niet zo vaak vliegen,des te meer scharrelen in de tuin onder de struiken. Door hun grauwe kleed niet opvallend voor de oppervlakkige kijker, maar ze beschikken over een helder deuntje dat in het voorjaar overal te horen is. Het hele jaar rond aanwezig met zo’n 400.000 exemplaren. In de winter zakken er een aantal door naar zuidelijker streken maar dat wordt dan weer aangevuld met exemplaren uit Scandinavie.

Wat hij ook gemeen heeft met de Grasmus dat hij zich bij het zingen duidelijk laat zien in de top van de struiken. Dus ook hier geldt: zie je deze vriend dan hoor je hem. Let op de subtiele, fraaie tekening van de grijze borstveren!!! En ook deze was gewoon te zien op de gorzen aan onze kust.

Ze zijn er weer: grasmussen. Nu een week of twee terug uit Westelijk Sahel en weer volop te horen en te zien. Geen familie van de huismus, maar behorende tot de groep van de zangers. Het verschil zie je gemakkelijk aan de snavel. De huismus heeft een dikke snavel, zoals de met hem verwante vink, die geschikt is voor het eten van zaden. De grasmus heeft een dunnere snavel, handig bij het eten van insecten. Het bestek wordt aangepast aan het voedsel. Qua kleurenpatroon hebben ze wel wat van elkaar.

De grasmus komt voor in geheel Nederland . Zijn geliefde biotoop bestaat uit open terreinen met lage bosjes en veel ruigtekruiden. Laten de duinen van Voorne en Goeree hier nu net aan voldoen. Je kunt ze hier dan ook gemakkelijk tegen komen. Zeker ook omdat het mannetje graag in de top van een struik, hier op de foto een duindoorn, plaatsneemt om zijn zang te laten horen. Dit beestje liet zich makkelijk fotograferen op de Voornse Slikken. Algemeen in ons land met zo’n 150.000 broedparen. Maar door zijn onopvallende kleuren niet zo bekend. Leuk kuifje, mooi beestje met ingetogen kleuren. Weet nog een aardig liedje uit zijn keel te krijgen. Hoor je dit, dan kan je hem ook vaak zien en andersom. Ogen en oren open houden dus.

Op 4 april werd bovenstaand zeehondje aangetroffen op het strand van Renesse.

Het protocol is dat we ‘gestrande gezonde dieren’ een kleurmerk geven, 24 uur observeren en soms overbrengen naar een rustiger omgeving.

Ook met deze jonge grijze zeehond was dit het geval en met een roze kleurtje op de rug is het dier die dag verplaatst.

Op 8 april heb ik het dier, oogaanschijnlijk gezond aangetroffen op strand van Rockanje en een gele stip toegevoegd ter herkenning, waarop de jonge grijze rob weer naar zee is vertrokken.

Op 25 april werden we gebeld door Natasha die een zeehondje had aangetroffen op het strand van Ouddorp.

“Het diertje komt steeds verder het strand op en heeft 2 kleurtjes op zijn rug” vertelde ze.

Met gepaste spoed ben ik naar Ouddorp gereden terwijl Natasha ondertussen de mensen en honden op afstand hield.

De jonge grijze zeehond oogde gezond en was behoorlijk alert.

Na overleg hebben we toen besloten om het zeehondje naar een rustgebied te brengen waar geen publiek is toegestaan.

Een bijzondere belevenis voor Natasha die graag meeging om te helpen.

De volgende dag ben ik nog even gaan kijken of het dier nog aanwezig was, maar onze zeehond bleek inmiddels vertrokken.

Wat schertst mijn verbazing toen ik een uur later Rivka aan de telefoon kreeg die een zeehondje met 2 kleurtjes meldde op het strand van Rockanje.

“Er staan veel mensen om het beestje en ik dacht dat ik beter maar even kon bellen, dit kan niet goed zijn!”

Rivka beloofde om de mensen die te dichtbij stonden aan te spreken en bleef bij de zeehond tot wij ter plaatse waren.

De conditie van onze vriend bleek ondertussen toch verslechterd en uiteindelijk is beslist om dit jonge zeehondje naar Aseal te brengen ter beoordeling en een eventuele revalidatie.

Met grote dank aan het kordate optreden van zowel Rivka als Natasha!

Het was al aangekondigd in de kranten en op het journaal. De omstandigheden waren ideaal en de datum uniek. Op 27 april, koningsdag, kwam om 21.40 uur een supermaan op.

Van een supermaan wordt gesproken als een volle maan in zijn niet geheel cirkelronde baan om de aarde het meest nabij staat. De afstand maan-aarde bedraagt gemiddeld 384.000 km met een variatie die op die avond ervoor zorgde dat de afstand slechts 357.000 km was. Optisch is de maan dan groter en helderder. Dit is vooral te zien bij de opkomst. Op zichzelf geen bijzonderheid, wel dat dit op koningsdag plaatsvond.

Keurig op tijd zaten we klaar op het strand om de opkomst van onze vriend boven de duinen waar te nemen. En wat voorspeld was geschiedde. Even na 21.40 uur verscheen een supergrote rode bol boven de duinen die met het stijgen helderder werd en van rood naar oranje/geel kleurde.

In de embryonale duintjes op het strand van Voorne tussen paal 7.6 en 8 kwam ik ze tegen: een paartje tapuiten. Het mannetje nog niet geheel op kleur maar duidelijk te onderscheiden van het vrouwtje. In deze periode van het jaar zijn ze veelvuldig te zien. Doortrekkers en een zeer beperkt aantal dat in Nederland zal blijven om te broeden. Over dat laatste is een positieve ontwikkeling te melden zoals in het laatste nummer van het tijdschrift van de vogelbescherming vermeld staat.

Broeden in konijnenholen en alles wat daar op lijkt, als het maar een holletje met een dak is. Op het strand tijdens de trek veel te zien, ook veelvuldig op de basaltblokken op de Maasvlakte. Mooi vogeltje met formaat tussen koolmees en spreeuw. In de vlucht te herkennen aan de opvallend witte stuit.

En wat betreft die embryonale duintjes: een chique term voor wat zandhoopjes met biestarwegras erop, hier en daar al wat helm en zeewolfsmelk. Continu in beweging onder invloed van wind, storm en springvloed: Slijten en weer aangroeien, totdat er een echt duin ontstaat. De kust is dynamisch maar op deze locatie groeiend.

Leuk toeval, beide tapuitjes hebben een oranje zweem op de borst. Laat het nu toevallig vandaag …..

Een vogeltje dat je in het voorjaar in de moerasachtige delen van ons land zeker tegen komt is de Rietzanger. Zie je riet dan hoor of zie je de rietzanger. Het beestje laat zich makkelijk zien en horen. Vanaf medio april terug uit Afrika om hier met zo’n 30.000 broedparen voor de instandhouding van de soort te zorgen.

Luidruchtig aanwezig in het riet of tijdens een zangvlucht. In het riet hoog in de rietstengel net onder de pluim gezeten, is hij vrij makkelijk waar te nemen. Fotograferen is wat anders. Het blijft klein materiaal, kleiner dan een roodborst, waarop het moeilijk scherp stellen is. Rietpluimen hebben de neiging altijd te bewegen, zeker wanneer ze topzwaar zijn door het extra gewicht van de zanger (10-15 gram slechts, maar toch) en het scherpstellen wordt altijd bemoeilijkt door wuivende stengels die door het beeld bewegen en het scherpstelpunt doen verschuiven. En als die moeilijkheden zijn overwonnen en je nog wat aan de compositie wilt doen kan de vogel weer verdwenen zijn. Zo ben je snel een paar uurtjes zoet. Vogels fotograferen, zware last……

Een graspieper zit op de uitkijk op de grens van het wandelpad en het beschermde deel van de Slikken van Voorne. In deze oksel tussen de Maasvlakte en het strand van Voorne, tegen de Brielse Gatdam aan, is een rijk natuurgebied ontstaan. Door de beschutting van de Maasvlakte blijft het slib hier hangen en ontstaat steeds meer ruimte voor de vorming van slikken. Nog steeds komt het water tot dichtbij de duintjes van de Brielse Gatdam, bij stormvloed er zelfs tegen aan.

Mooi gebied met een enorme diversiteit aan vogels. In de bosschages van het duin de zangvogels, in de verte de strandvogels en daartussen in alles wat van ruigten houdt. Gisteren haalden we de nachtegaal aan die hier zich hier zo thuisvoelt in het struweel, vandaag de graspieper die 20 meter verder op zijn tent op slaat in de ruigte tussen duin en slik.

Kleine, onopvallende vogel, formaat koolmees. Wordt nog wel eens verwisseld met de iets forsere veldleeuwerik die van de zelfde omgeving houdt. Laat zich goed zien, talrijk zeker in deze periode waarbij broedvogels en doortrekkers aanwezig zijn.